Retro Planet: Το επόμενο επίπεδο των fanzines.

Πριν από λίγο καιρό, έπεσε στην υπόληψή μου το εξής περίεργο και ενδιαφέρον: ένα gaming community, αποφάσισε να μαζέψει πέντε ενδιαφέροντα θέματα, παρουσιάσεις και άρθρα, να τα μαζέψει, να κάνει έναν σχεδιασμό, να στήσει ένα μικρό περιοδικό με έναν γραφίστα και να πάει σε έναν τυπογράφο για να τυπώσει έναν περιορισμένο αριθμό περιοδικών. Το αποτέλεσμα ήταν ένα περιοδικό επαγγελματικών προδιαγραφών, όπως ένα που θα έβλεπες σε ένα περίπτερο. Το περιοδικό αυτό ονομάστηκε Retro Planet και έγινε ανάρπαστο στους κύκλους του community.

Το σημαντικό εδώ είναι το εξής: ξεχάστε ότι το εν λόγω community ασχολείται αποκλειστικά με το retro gaming. Υπάρχουν πολλών ειδών μικρές «κλίκες» που συγκαταλέγονται στο ευρύτερο gaming community. Υπάρχει η ομάδα των e-sports, υπάρχουν οι cosplayers, υπάρχουν οι φανατικοί της PC Master Race, υπάρχουν οι Ninty-fans. Κάποιοι είναι φανατικοί των strategy, άλλοι μόνο ραλάκια, άλλοι μόνο ποδόσφαιρο. Κάποιοι παίζουν μόνο Football Manager. Υπάρχουν ομάδες που προσηλώνονται μόνο σε adventures. Ακόμα και σε αυτό το σύνολο, υπάρχουν και υποσύνολα, όπως, για παράδειγμα, adventurers που παίζουν μόνο παιχνίδια της Lucas ή μόνο Myst games. Πραγματικά είναι μια τεράστια λίστα. Θα μπορούσε κάθε τέτοια ομάδα, απλά να φτιάξει το δικό της περιοδικό;

Για μένα προσωπικά που έχω κατασπαταλήσει τα πιο δημιουργικά χρόνια της νιότης μου, περάσει πάνω από δώδεκα χρόνια στις έντυπες εκδόσεις, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Υπήρχαν και θα υπάρχουν πολλών ειδών fanzines, πιο παλιά μάλιστα ήταν και συχνό φαινόμενο να τυπώνονται μαυρόασπρα έντυπα και να διανέμονται φωτοτυπημένα αντίτυπα σε «γνωστούς». Αλλά εδώ βλέπεις ιλουστρασιόν χαρτί, εξώφυλλο με επικάλυψη UV και γενικώς μια επαγγελματική παραγωγή. Πώς έγινε αυτό το πράγμα; Πού είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ «ερασιτέχνη χομπίστα» και «επαγγελματία»; Μπορεί οποιοσδήποτε πια να τυπώσει ένα περιοδικό ποιότητας;

Ήμουν πραγματικά περίεργος. Επίσης, θέλω να ασχολούμαστε με όλα τα gaming communities, να αγκαλιάζουμε όλες τις εκφάνσεις του χόμπι μας. Τόσο τους 14χρονους νεοφερμένους gamers που βράζει το αίμα τους και κατεβάζουν καντήλια σε League of Legends, όσο και με τους ρομαντικούς retro gamers που μαλλιοτραβιούνται ακόμα με μια Amiga. Έχοντας αυτά στο μυαλό, πλησίασα τους υπεύθυνους του Retroplanet και τους ζήτησα την άποψή τους…

Gameslife.gr: Αν και σας έχουμε προλογίσει στο άρθρο, ας κάνουμε το απαραίτητο intro! Πείτε μας δύο λόγια για την ομάδα σας και την αποστολή σας.

Χρήστος Παπαδάκης: Με την υπόλοιπη ομάδα το σκάσαμε από το τρελάδικο μια μέρα που ο φύλακας πήγε για ούζα. Για τα υπόλοιπα διαβάστε αυτά που γράφει ο Πάνος ακριβώς από κάτω.

Παναγιώτης Πλεμμένος: Η βασική ομάδα συνεργατών του περιοδικού απαρτίζεται από εμένα (Dony), τον Χρήστο (CountRaven), τον Στέφανο (Cool_Amigan), τους δύο Νίκους (Npanag & Maletoth) και τους 3 γραφίστες μας. Η αποστολή μας; Να ενημερώσουμε, διασκεδάσουμε, ξυπνήσουμε αναμνήσεις στους αναγνώστες μας ενώ ταυτόχρονα κάνουμε το κέφι μας!

Gameslife.gr: Ποια ήταν ακριβώς η στιγμή που το πήρατε απόφαση και είπατε “οκ, ας το κάνουμε”. Τι ανταπόκριση περιμένατε τότε;

Χ.Π.: Στο δικό μου μυαλό η ιδέα ενός έντυπου περιοδικού για την Amiga και κατ’επέκταση για Retro υπολογιστές και κονσόλες, στριφογύριζε από αρκετά παλιά. Φταίει ίσως το γεγονός ότι τρέφω μια απεριόριστη αγάπη στον ανεξάρτητο τύπο (fanzines κτλ) αλλά και στον έντυπο τρόπο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας γενικότερα (εφημερίδες, περιοδικά κτλ). Ίσως επίσης το γεγονός ότι ουσιαστικά έμαθα υπολογιστές μέσα από τα περιοδικά της χρυσής εποχής των 80ς και των 90ς να έπαιξε και αυτό τον ρόλο του, ίσως πάλι γιατί και η δουλειά μου έχει να κάνει με τον Τύπο. Όπως και να έχει όλα αυτά έγιναν βασικές αιτίες για το έγκλημα. Ένα εμπόδιο ήταν πως δεν έβρισκα σχεδόν ποτέ χρόνο –που OK αυτό απλά λύνεται, έτσι και αλλιώς ο ύπνος είναι λίγος, οπότε μερικά ξενύχτια παραπάνω δεν θα έκαναν τη διαφορά-. Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν πως δεν έβρισκα τα κατάλληλα άτομα για να κάνουμε αυτήν την τρέλα. Όταν όμως ξεκίνησε το Amigaplanet.gr ήξερα πλέον ότι το έγκλημα μπορεί να στηθεί και μάλιστα με συγκεκριμένα άτομα, υπήρχε το vibe και η επικοινωνία, υπήρχε καλό κλίμα και φιλίες που ζεσταίνονταν. Έτσι χωρίς να ρωτήσω κανέναν άνοιξα στις 10 Απριλίου του 2013 ένα topic στο Amigaplanet.gr και έγραφα τα παρακάτω: «Ξεκινάω περιοδικό για ρετρό υπολογιστές και κονσόλες. Έντυπο. Με έμφαση στην Amiga αλλά και το ρετρό γενικά. Αναζητώ μια πωρωμένη συντακτική ομάδα και έναν καλό γραφίστα». Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο πήρα τηλέφωνο τον Πάνο και του είπα: «ξέρεις, ετοιμάζεται το πρώτο τεύχος του Retro Planet και είσαι μέσα, σε δύο μήνες πρέπει να έχουμε βγάλει τεύχος, άντε δεν ξεκινάμε δουλειά;» .Το ίδιο έγινε και με Νίκο και με Στέφανο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, τα αναφέρει και ο Πάνος στη συνέχεια. Πάντως αν για κάποιο λόγο η αγία τριάδα με γείωνε, το πιθανότερο ήταν πως αντί για Retro Planet θα έβγαζα κανένα φυλλάδιο για delivery.

Π.Π.: Νομίζω ότι ήταν στις 23 Απριλίου του 2013 όταν είχε έρθει ο Χρήστος στην Αθήνα και είχαμε μαζευτεί όλοι οι βασικοί συντελεστές στο σπίτι μου. Τότε ήταν που αποφασίσαμε ότι έστω και ένα τεύχος θα το εκδώσουμε, ο κόσμος να χαλάσει! Η ανταπόκριση που περιμέναμε; Δεν είχαμε ιδέα – βασικά ελπίζαμε ότι το περιοδικό θα αγοραστεί τουλάχιστον από τα μέλη του amigaplanet.gr…

Gameslife.gr: Αν θέλατε να δείξετε σε κάποιον την νοοτροπία και το πνεύμα του Retro Planet περιληπτικά, ποια τρία, πιο αντιπροσωπευτικά άρθρα του περιοδικού θα του δίνατε να διαβάσει;

Χ.Π.: Το αφιέρωμα στην Microsoft (τεύχος 3) σίγουρα. Αντικατοπτρίζει με τον πλέον ευθύ τρόπο την βασική νοοτροπία δημιουργίας του περιοδικού που λέει «γράψε για αυτό που αγαπάς και γουστάρεις και βάλε όλο σου το μεράκι». Ίσως είμαστε το μόνο περιοδικό στον κόσμο που οι συντάκτες επιλέγουν τα θέματα τους οι ίδιοι. Έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσουν κάτι πραγματικά αξιόλογο, με το σκεπτικό ότι εφόσον το επέλεξαν θα κοιτάξουν να το κάνουν όσο καλύτερο γίνεται. Επίσης διαβάζοντας αυτό το άρθρο ένιωσα –σε επίπεδο αναγνώστη- όπως τότε, πριν 20 χρόνια που διάβαζα άρθρα στα αντίστοιχα περιοδικά της εποχής από τα οποία ρουφούσα την κάθε λεπτομέρεια…ίσως επειδή έχω και μια έμφυτη κλίση σε άρθρα με την πορεία μεγάλων εταιριών πληροφορικής κτλ, που έχουν μεν και κάποιο ιστορικό ενδιαφέρον, αλλά εξετάζουν και τα behind the scenes σκηνικά. Αν λοιπόν η ίδια χαρά πέρασε και έστω σε ΕΝΑΝ αναγνώστη μας με αυτό το άρθρο, νομίζω ότι το περιοδικό έχει πετύχει 100% το σκοπό του σε σχέση με το κομμάτι της ανάγνωσης του σαν έντυπο. Επίσης, αυτό το άρθρο είναι για μένα ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει στον ειδικό τύπο της πληροφορικής γενικά και πιστέψτε με, έχω διαβάσει πολλά. Και όχι δεν ευλογώ τα γένια μας, όπου και να δημοσιευόταν αυτό το κείμενο την ίδια γνώμη θα είχα. Για να προχωρήσω στα άλλα δύο άρθρα, θα διάλεγα επίσης το special review του Gunlord (τεύχος 2) γιατί είναι υπεραναλυτικό, γεμάτο screenshots και ενθουσιασμό όπως τα παλιά, καλά special reviews και γιατί έγινε η αιτία να γεννηθεί ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα μας και τέλος θα αναφέρω το αφιέρωμα στα Anime Games (τεύχος 4) γιατί είναι γεμάτο από έναν σκασμό πληροφορίες όπως κάθε καλό αφιέρωμα που σέβεται τον εαυτό του.

Π.Π.: Χμ, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο – υπάρχουν πραγματικά πολλά καλά και ενδιαφέροντα άρθρα. Θα έλεγα τη στήλη “Retro αναδρομές” οποιουδήποτε από τα τεύχη 2-4, το αφιέρωμα στη Microsoft του 3ου τεύχους και τη συνέντευξη του Trevor Dickinson που ήταν το κεντρικό θέμα του 1ου τεύχους…

Gameslife.gr: Έχετε νέα παιδιά στην κοινότητα που ασχολούνται με το retro-gaming; Η λογική θα έλεγε ότι δεν είναι αναγκαστικό να εκτιμήσεις κάτι της γενιάς σου: υπάρχουν πιτσιρικάδες που ακούνε Black Sabbath ή που βλέπουν ταινίες του Χίτσκοκ. Γιατί να μην υπάρχουν και πιτσιρικάδες που θα παίξουν ένα παιχνίδι των 80s/90s;

Χ.Π.: Σίγουρα υπάρχουν νεότεροι που γοητεύονται με τα παλιά παιχνίδια ή παλιότεροι που νοσταλγούν τα gaming νιάτα τους και γενικά μπορώ να αναφέρω –όχι απαραίτητα με ηλικιακό κριτήριο- διάφορες κατηγορίες χρηστών μέσα στην –σχετικά μεγάλη για την ώρα- Retro Computing κοινότητα. Όπως, για παράδειγμα, αυτούς που γουστάρουν το Hardware, τις βελτιώσεις ή τις μόντες, αυτούς που γουστάρουν λίγη ιστορία, αυτούς που ειδικεύονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες παιχνιδιών (πχ. adventures), αυτούς που απλά συλλέγουν μηχανήματα κτλ. Όλοι αυτοί ο καθένας με την τρέλα του συνθέτουν ένα target group ανθρώπων που κρατούν ζωντανή την Retro πραγματικότητα. Στο ηλικιακό κομμάτι της ιστορίας όμως, όλοι έχουμε πατήσει τα πρώτα –άντα και ήμασταν «εκεί» όταν συνέβαιναν αρκετά από τα τεχνολογικά γεγονότα τα οποία σήμερα μνημονεύουμε ως Retro. Δεν ξέρω πόσοι είναι οι καινούριοι που έρχονται τώρα στην φάση, ελπίζω αρκετοί, μιας και υπάρχει και μια γενικότερη vintage στροφή στην εποχή μας, ο χρόνος θα δείξει.

Π.Π.: Προφανώς και υπάρχουν πιτσιρικάδες που μπορούν να εκτιμήσουν κάποια από τα παιχνίδια της εποχής αλλά, για να είμαι ειλικρινής, εγώ προσωπικά όλα αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει μόνο έναν! Δεν ξέρω, νομίζω ότι η κλασική rock μουσική «κρατιέται» πολύ καλύτερα στο πέρασμα του χρόνου από τις παλιές ταινίες και τα παλιά videogames – τουλάχιστον από την οπτική κάποιου νεώτερου…

Gameslife.gr: Ποιο είναι το επόμενο βήμα, αν όλα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά; Έχετε σχέδια για να κάνετε το επόμενο βήμα, για μεγαλύτερη κυκλοφορία, διανομή σε περίπτερο, κτλ;

Χ.Π.: Ονειρευόμαστε να κατακτήσουμε τον κόσμο ως εκδοτικοί κολοσσοί και πλέον να ζήσουμε μια ζωή όπως μας αξίζει: ξενοδοχεία 5 αστέρων, πισίνες, και άπειρες εξάδες Red Bull. Πριν φτάσουμε όμως εκεί θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ψηλά την ποιότητα της έκδοσης μας και να κάνουμε το περιοδικό γνωστό σε ακόμα περισσότερο κόσμο, κρατώντας ταυτόχρονα σταθερό τον μέχρι τώρα πυρήνα αναγνωστών μας.

Π.Π.: Το μεγάλο μας σχέδιο στην παρούσα φάση είναι το να γίνει γνωστό το περιοδικό σε περισσότερο κόσμο και να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των αναγνωστών ως μια αγαπημένη συνήθεια. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχει καιρός!

Gameslife.gr: Εκτός από την αγάπη σας για το retro-gaming, κομμάτι της αποστολής σας όπως έχετε γράψει, συνδυάζεται και με την αγάπη προς τα έντυπα μέσα ενημέρωσης. Σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένας άνισος αγώνας, καθώς το internet είναι πάντα μερικά βήματα μπροστά. Τα έντυπα είναι μόνο για retro και ρομαντικούς ή έχουν και κάτι άλλο που τα έχει σώσει από τον αφανισμό;

Χ.Π.: Τα έντυπα μέσα ενημέρωσης δύσκολα θα πεθάνουν. Περνάνε σοβαρή κρίση σαν μέσο / τρόπο διάδοσης της πληροφορίας -κυρίως εξαιτίας του κόστους δημιουργίας ενός έντυπου σε σχέση με ένα αντίστοιχο online-, μα δύσκολα θα βγουν από τον χάρτη. Τα έντυπα αποτελούν ακόμα βασική πηγή ενημέρωσης και ψυχαγωγίας για αρκετό κόσμο ακόμα και σήμερα, ανεξάρτητα από την διάδοση του Internet.

Π.Π.: Εντάξει, παρόλο που πλέον ο ηλεκτρονικός τύπος είναι κάτι που μπορείς να παίρνεις μαζί σου στην τουαλέτα (!), η αίσθηση του εντύπου είναι εντελώς διαφορετική – κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει με τα βινύλια και τα mp3. Άσε που κάτι μου λέει ότι οτιδήποτε έχει γραφτεί (σε επίπεδο αρθρογραφίας) στο internet αργά ή γρήγορα θα χαθεί!

Gameslife.gr: Follow-up ερώτηση. Έχετε σχέδια για online παρουσία του περιοδικού ή έχετε πάρει τον Απάτητο Όρκο του Χαρτιού;

Χ.Π.: Θα ανεβάσουμε κάποια άρθρα από παλιά τεύχη στο site. Δεν έχουμε σκοπό την διάθεση ολόκληρου τεύχους παλιού ή καινούριου σε μορφή PDF ή κάτι παρόμοιο. Δεν είναι θέμα όρκου ή κάτι τέτοιο, είναι πρακτικό το ζήτημα. Με το που κάνουμε την κίνηση να διαθέσουμε για παράδειγμα το επόμενο τεύχος σε PDF αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα το real thing να μας μείνει στο ράφι. Απλά τα πράγματα. Δεν είμαστε για να αγοράζουμε ραφιέρες τώρα, είναι δύσκολοι οι καιροί.

Π.Π.: Και τον απάτητο και τον πατημένο (!) όρκο του χαρτιού έχουμε πάρει! Όχι, εντάξει, πέρα από την πλάκα, κάποια στιγμή θα αναρτηθούν στο site του περιοδικού κάποια επιλεγμένα άρθρα – έτσι, για να μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση στο… λογοτεχνικό μας έργο και άνθρωποι που δεν έχουν αγοράσει κάποιο τεύχος του περιοδικού!

Gameslife.gr: Πώς θα γίνει να ξανατυπωθούν τα τεύχη που έγιναν Sold Out;

Χ.Π.: Δεν υπάρχει τέτοιο σχέδιο επίσης για πρακτικούς λόγους. Οπότε όποιος ενδιαφέρετε για το περιοδικό και δεν θέλει να χάνει τεύχη μπορεί απλά να το ζητάει έγκαιρα.

Π.Π.: Δεν θα γίνει. Όλοι γνωρίζουν πού μπορούν να μας βρουν και πώς μπορούν να προμηθευτούν το περιοδικό, ας κάνουν λοιπόν τα κουμάντα τους εγκαίρως! Αν κάποιος δεν κινείται σχετικά άμεσα για την απόκτηση του κάθε τεύχους με το που κυκλοφορεί αυτό, οι πιθανότητες ότι μετά θα το χάσει είναι μεγάλες.

Gameslife.gr: Στο τεύχος Δεκεμβρίου, είχατε ένα χορταστικό αφιέρωμα για την Level 9 και τα text-based adventures. Δεκαετίες αργότερα, τα adventures έχουν μια πιο παθητική μορφή (Walking Dead, Wolf Among Us) που δείχνουν να τραβάνε πολύ κόσμο. Πως θα σχολιάζατε τέτοιες έντονες διαφοροποιήσεις στην τεχνοτροπία;

Π.Π.: Νομίζω ότι ο πλέον αρμόδιος για να απαντήσει στην ερώτηση αυτή είναι ο… «Τσουρινάκης του Retro Planet», ο Αντώνης Ηλιάκης ο οποίος επιμελείται τη στήλη Adventureland. Εγώ προσωπικά, αν και είχα πωρωθεί με κάποια text adventures στα 80s (The Hobbit, Castle Of Terror, Leisure Suite Larry), έχω ασχοληθεί περισσότερο με point and click τίτλους…

Αντώνης Ηλιάκης: Δυστυχώς κατά την γνώμη μου, η μαγεία που πρόσφεραν τα text adventures και αργότερα τα λεγόμενα point ‘n’ click adventures έχει χαθεί αρκετά χρόνια τώρα. Τα τελευταία αξιόλογα point ‘n’ click adventures που θυμάμαι ήταν της City Interactive και της Frogwares (με τις γνωστές περιπέτειες του Σέρλοκ Χόλμς) τα οποία φυσικά και είχα παίξει και τελειώσει. Δυστυχώς ή ευτυχώς το gaming έχει περάσει σε μια άλλη εποχή, αυτή του open world (το πρωτοείδαμε στο Midwinter, αλλά κανένας τότε δεν κατάλαβε πόσο μπροστά ήταν το συγκεκριμένο παιχνίδι). Όσον αφορά αυτά που θέλουν να λέγονται adventures (Walking Dead, Wolf Among Us κτλ), δυστυχώς για μένα δεν είναι adventures, ή δεν είναι όπως εγώ προσωπικά τα ήξερα και μεγάλωσα με αυτά. Επειδή έχω παίξει τα αναφερθέντα παιχνίδια, δυστυχώς δεν με ικανοποίησαν καθόλου, αφού είναι τόσο γραμμικά στην ολοκλήρωσή τους, με αποτέλεσμα να γίνονται βαρετά, άσε που τα συγκεκριμένα τα τελειώνεις χωρίς καν να ιδρώσεις μέσα σε μια ώρα. Ευτυχώς όμως που υπάρχει μια τεράστια παρακαταθήκη με παλαιά text/graphics adventures και point ‘n’ click adventures των προηγούμενων δεκαετιών, που εμένα προσωπικά μπορούν να με κρατήσουν για δεκάδες κρύες νύχτες του χειμώνα συντροφιά ακόμα (οπότε δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα), και εννοείται ότι αυτά θα προτιμήσω (όπως κάνω άλλωστε χρόνια τώρα) για άλλη μια φορά. Κοντολογίς δεν μπορεί κάποιος να λέγεται adventurer αν δεν έχει παίξει τα πραγματικά διαμάντια του παρελθόντος.

Gameslife.gr: Θα σας βάλουμε κι ένα δύσκολο τώρα. Ας πούμε ότι γίνεται μια βιβλική, μαγική καταστροφή και καταστρέφονται όλα (ΟΛΑ) τα games της retro-εποχής, στην περίοδο με την οποία ασχολείστε περισσότερο. Μπορείτε να σώσετε μόνο 10 τίτλους για τις επόμενες γενιές. Ποια θα είναι αυτά;

Χ.Π.: Η λίστα μου θα αποτελέσει αντικείμενο χλευασμού αλλά αντικατοπτρίζει μονάχα το προσωπικό μου γούστο το οποίο θα φρόντιζα να μεταλαμπαδεύσω και στις επόμενες γενιές: Project X (Amiga), R-Type 2 (Amiga), Shadow Of The Beast 2 (Amiga), Turrican (Amiga), Bubble Bobble (Arcade), Exerion (Arcade), Metal Slug (Arcade), Diablo 1 (PC), Quake 3 (PC), Warcraft 3 (PC).

Π.Π.: Μπα, καμία δυσκολία – θα διάλεγα κάποια παιχνίδια-σταθμούς τα οποία κατ’ εμέ έχουν διατηρήσει το playability τους στα ύψη παρά το πέρασμα του χρόνου. Έχουμε και λέμε λοιπόν – χωρίς κάποια σειρά: Tetris (Nintendo Gameboy), Doom (PC), Manic Miner (ZX Spectrum), Kick Off (Atari ST), Outrun (Sega Saturn), Sonic The Hedgehog (Sega Megadrive), Exerion (arcade), Tehkan World Cup (arcade), Phantasmagoria (PC), Lemmings (Amiga).

Gameslife.gr: Θέλω να αναγνωρίσετε ότι δεν θέσαμε στερεότυπα ερωτήματα τύπου Amiga vs Atari ή Pixel vs User! Παρόλα αυτά, αφού σας ευχαριστήσουμε για την συνέντευξη, σας αφήνουμε κι ένα “ανοιχτό χώρο” για τα δικά σας ελεύθερα σχόλια και σκέψεις!

Χ.Π.: Θέλω να πω ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ σε αυτούς που έχουν αφιερώσει λίγο από τον χρόνο τους διαβάζοντας το περιοδικό καθώς και στον Παναγιώτη, τον Στέφανο και τον Νίκο με τους οποίους ξεκινήσαμε την φάση. Επίσης σε όλη την συντακτική ομάδα του περιοδικού μιας και σε κάθε τεύχος δείχνουν με έμπρακτο τρόπο την αγάπη και το μεράκι τους για το Retro Planet. Στο Σταμάτη για τα εξώφυλλα και το logo και στον Τζώρτζη για το site μας. Σε μια προσπάθεια σαν την δική μας η κάθε προσφορά στην δημιουργία του τελικού αποτελέσματος είναι πολύ πιο σημαντική από ότι φαντάζεστε, οπότε οι ευχαριστίες μου μαζί με τον σεβασμό μου στην προσφορά του καθένα είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ. Τέλος γνωρίζω πως υπάρχουν και κάποιοι που παρότι ασχολούνται με το Retro Computing δεν έχουν καθίσει να ξεφυλλίσουν έστω, κάποιο τεύχος μας. Θα τους έλεγα να το ξανασκεφτούν.
 
Π.Π.: Θα ήθελα κλείνοντας να εκφράσω ένα μεγάλο μου παράπονο: ξέρω ότι υπάρχουν πολλά μέλη της retro-κοινότητας τα οποία, ενώ γνωρίζουν την ύπαρξη του περιοδικού και διαβάζουν αντίστοιχα ξένα έντυπα (Retro Gamer), δεν έχουν ζητήσει να τσεκάρουν ούτε μία φορά, ούτε από περιέργεια, κάποιο τεύχος του Retro Planet! Αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά αδυνατώ να τους καταλάβω, αδυνατώ να κατανοήσω τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και πράττουν και τον τρόπο με τον οποίο ασχολούνται με το hobby τους. Από την άλλη βέβαια, η χαρά που δίνει σε μένα και τους υπόλοιπους συντελεστές του περιοδικού η θερμή υποστήριξη των φανατικών αναγνωστών μας είναι το κάτι άλλο και μας κάνει να βάζουμε στην άκρη τις – όποιες – μαύρες σκέψεις!