XCOM 2

Οι εξωγήινοι νίκησαν και η ανθρωπότητα έσκυψε το κεφάλι. Στο XCOM 2 οι καταστάσεις έχουν αλλάξει και οι ρόλοι είναι πλέον αντεστραμμένοι: ο πλανήτης Γη τελεί υπό την κατοχή των απαίσιων εξωγήινων (τσάμπα μάχες δίναμε δηλαδή εδώ και 22 χρόνια, από το πρώτο UFO: Enemy Unknown του 1994). Ένα έξυπνο δίκτυο προπαγάνδας και εξαπάτησης έχει πατάξει το ανθρώπινο πνεύμα και η κοινή γνώμη θεωρεί ότι οι νέοι μας αφέντες θέλουν το καλό μας. Αυτό δεν θα πει ότι η ομάδα XCOM έχει αφανιστεί: από την ιπτάμενη βάση της θα προβάλει αντίσταση, θα πετάξει σε κάθε γωνιά της Γης για να ενώσει τους αντιστασιακούς, να πατάξει τους εξωγήινους δικτάτορες και να αποκαλύψει το σατανικό τους σχέδιο.

Στον πυρήνα του gameplay, το παιχνίδι πατάει στη συνταγή του προηγούμενου XCOM με ορισμένες μικροδιαφορές. Οι τέσσερις βασικές κλάσεις είναι ο πανίσχυρος Sharpshooter, ο Ranger της πρώτης γραμμής (με πολύ ανεβασμένες επιθέσεις στη μάχη σώμα-με-σωμα), οι Grenadiers που ισοπεδώνουν τα πάντα με εκρηκτικά και η ευχάριστη έκπληξη των Specialists, που δρουν ως μονάδα υποστήριξης με τα drones τους. Όχι μόνο θεραπεύουν τους πληγωμένους, αλλά μπορούν να χακάρουν συστήματα ασφαλείας, αμυντικούς πύργους, κ.λπ. Η τετραμελής (και αργότερα, εξαμελής) ομάδα σας θα αλωνίσει την υδρόγειο σε επικίνδυνες αποστολές, σκοτώνοντας εξωγήινους, σώζοντας αθώους και μαζεύοντας εμπειρία, αντικείμενα για έρευνα, εξοπλισμό και αναβαθμίσεις.

Αρκετά ριγμένο είναι το κομμάτι του base-building γιατί πολύ απλά, δεν έχετε βάσεις. Ως Αντίσταση, έχετε μια ιπτάμενη βάση στο αεροσκάφος Avenger, με το οποίο μετακινείστε στον χάρτη της Γης. Αν και μπορείτε να χτίσετε σε ορισμένα δωμάτια τις απαραίτητες γεννήτριες και εργαστήρια έρευνας/παραγωγής, οι υπόλοιπες επιλογές είναι μάλλον περιορισμένες. Θα χτίσετε δύο κτίρια που ξεκλειδώνουν αναβαθμίσεις για τους στρατιώτες και την ξεχωριστή κλάση των Psi Operatives και από εκεί και μετά το σημαντικό κτίριο είναι το Resistance Comms το οποίο σας αφήνει να στρατολογήσετε περισσότερες ζώνες του πλανήτη. Σαφώς υποβαθμισμένος ο σχεδιασμός βάσης, αλλά τουλάχιστον πολλές νέες ιδέες φρεσκάρουν τη συνταγή: στην αρχή κάθε σχεδόν αποστολής ξεκινάτε σε απόκρυψη για να μπορέσετε να στήσετε φονικές ενέδρες, μπορείτε να μαζέψετε loot από κάποιους νεκρούς αντιπάλους (αρκεί να προλάβετε να το φτάσετε πριν…εξατμιστεί), έχετε περισσότερες επιλογές παραμετροποίησης των στρατιωτών και υπάρχει ένας γενικός μετρητής των εξωγήινων που όταν φτάσει στο τέλος… χάνετε, γιατί οι εξωγήινοι ολοκληρώνουν το Avatar, το Μεγάλο Σατανικό Σχέδιο τους. Ο μηχανισμός αυτός θυμίζει λίγο… επιτραπέζιο, με κάθε βαθμίδα προόδου να δίνει στους εξωγήινους και μια «κάρτα» πλεονεκτήματος. Αυτές οι κάρτες, τα events, δίνουν κάθε λογής πλεονεκτήματα σε αυτούς ή μειονεκτήματα σε εσάς – είναι ένας όμορφος μηχανισμός με ποικιλόμορφες επιπτώσεις. Για να βγάζετε αυτές τις κάρτες από το παιχνίδι και για να μειώσετε τον δείκτη του Avatar, θα πρέπει να βρίσκετε στον χάρτη τις βάσεις του εχθρού και να τις εξοντώνετε, διαφορετικά θα χάσετε. Ήδη έχουμε αναφέρει πολλούς χρονομετρημένους μηχανισμούς στο παιχνίδι και αυτό μας οδηγεί σε ένα σημαντικό παράπτωμα του παιχνιδιού… Το XCOM 2 κάνει δύο βασικά πράγματα λάθος, τις χρονομετρημένες αποστολές και το κακό optimization. Όπως και στο expansion του πρώτου XCOM, έχουμε κάποιες αποστολές που πρέπει να ολοκληρωθούν μέσα σε έναν συγκεκριμένο αριθμό γύρων. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό – υπάρχει μια φρεσκάδα πίεσης όταν πρέπει να παρατήσεις το αργό μεθοδικό άνοιγμα του χάρτη, με τους στρατιώτες να αλληλοκαλύπτονται με το πάντα εξυπηρετικό Overwatch και να μην είσαι τόσο αραχτός και ήρεμος. Αλλά οι χρονομετρημένες αποστολές θα έπρεπε να είναι η εξαίρεση – δυστυχώς, στο XCOM 2 είναι ο κανόνας. Σχεδόν σε όλες τις αποστολές θα πρέπει να βιαστείτε προς τον στόχο (το χρονικό όριο δεν είναι γενναιόδωρο) και όλες οι τακτικές μάχης… πετάγονται από το παράθυρο, καθώς θα πρέπει να βιαστείτε. Πολλές φορές μάλιστα θα «ενεργοποιήσετε» και μια ομάδα εχθρών στον δρόμο, η οποία θα έχει πάντα έναν άδικο γύρο πλεονεκτήματος για να σας εκνευρίσει ακόμα περισσότερο. Θα είχε ενδιαφέρον έστω να υπήρχε κάποιος τρόπος να αυξήσετε το χρονικό όριο, έστω για 2-3 γύρους, αγοράζοντας πριν από την αποστολή κάποιο πλεονέκτημα με την «πρώτη ύλη» του Intel (μια εξαίσια ιδέα που δυστυχώς γίνεται μόνο στην τελική αποστολή). Αλλά όπως είναι τώρα η κατάσταση, 9 στις 10 θα είστε σε κατάσταση βιασύνης – κάτι που ίσως κάποιος να θεωρήσει πρόκληση, αλλά αυτό είναι και θέμα γούστου προφανώς. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί (θα μου κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου), ότι με αυτόν τον μηχανισμό «σπρωξίματος», ο σχεδιασμός αποτρέπει τον παίκτη από το να παίζει αργά και μεθοδικά, με άλλα λόγια να μην ανοίγει τον χάρτη σαν κότα με συνεχόμενα Overwatches. Είναι πιθανό η Firaxis να είχε αυτό το μυαλό της ως λύση, αλλά αν κάποιος θέλει να παίξει αργά και μεθοδικά; Turn-based strategy δεν είναι ο τίτλος;

Το δεύτερο μεγάλο μειονέκτημα του XCOM 2 είναι στον τεχνικό τομέα και έχει να κάνει με κακό κώδικα: ή το XCOM 2 καταβροχθίζει μνήμη σαν τρελό ή υπάρχουν τρύπες και απίστευτες διαρροές μνήμης, δεν εξηγείται αλλιώς η κακή απόδοση του λογισμικού. Επιβραδύνσεις μετά από ώρα παιχνιδιού, κοψίματα στα frame rates και μια χούφτα από συγκεκριμένα οπτικά bugs (μερικά από τα οποία είναι αστεία), δίνουν μια γενική εικόνα ότι δεν έγινε καλό λουστράρισμα από το τμήμα προγραμματισμού και ελέγχου ποιότητας.

Πέρα από αυτά, το XCOM 2 είναι ένας πολύ ολοκληρωμένος, πλούσιος, μεστός τίτλος. Οφείλουμε μάλιστα να δώσουμε συγχαρητήρια για την προσπάθεια στο multiplayer κομμάτι, μια λειτουργία που μένει παραδοσιακά πίσω στα turn-based games. Είναι συμπαθητικό, έχει φρέσκια προσέγγιση γιατί δίνει την ικανότητα στον παίκτη να φτιάξει μια ομάδα με όλες τις διαθέσιμες μονάδες του τίτλου (πράκτορες, εξωγήινους, τέρατα, ρομπότ), ενώ υπάρχουν επιλογές τόσο για γρήγορες αγώνες όσο και για πιο σοβαρές μονομαχίες κατάταξης. Μαζί με την υποστήριξη του Steam Workshop για mods, πίστες, αντικείμενα και παραλλαγές, αλλά και τα πιο προχωρημένα επίπεδα δυσκολίας, το XCOM 2 είναι αρκετά χορταστικό. Μετά από 28 ώρες (ένα πρώτο παίξιμο με 62% achievements στο Easy Mode) και μετά από μια τεράστια, χορταστική τελευταία πίστα θα δείτε τους τίτλους τέλους με τα στατιστικά σας αλλά και μια υπόνοια για sequel σε υποθαλάσσιο περιβάλλον, μια ελπίδα ότι θα επιστρέψουμε στο κλειστοφοβικό και αγχωτικό υδάτινο περιβάλλον του Terror from the Deep.

Στον πυρήνα του, το XCOM 2 είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι που αποδεικνύει περίτρανα ότι εν έτει 2016 μπορεί να υπάρξει ένα εξαιρετικό turn-based παιχνίδι που να συνδυάζει τακτική με εφέ και γραφικά για να κρατήσει τον παίκτη πολλές ώρες κολλημένο. Είναι κρίμα που του στερεί την τελειότητα το κακό optimization και η άτσαλη απόφαση της υπερβολικής χρονομέτρησης – ελπίζουμε στο αναπόφευκτο expansion να μπορέσουμε να το βαθμολογήσουμε με κάτι ακόμα υψηλότερο.