Pokemon GO

Το Pokemon GO, όπως όλοι ήδη έχουμε καταλάβει, δεν είναι ένα «απλό παιχνίδι», άρα δεν είναι και τόσο εύκολο να γράψεις ένα «απλό review» για αυτό. Είναι μερικές φορές που καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι μάρτυρας πολύ σημαντικών εξελίξεων στον κόσμο του gaming, όπως όταν ξαφνικά μπήκε πολύς κόσμος στο World of Warcraft και άκουγες στον δρόμο ασυνήθεις ύποπτους να μιλάνε για Paladins και Orcs ή όταν το Bejeweled άρχισε να εμφανίζεται σε κινητά παντού. Πρόσφατα, αντίστοιχο «μπαμ» έγινε με το League of Legends με άλλη μια φουρνιά νέων στο gaming να ξεχύνεται στην καθημερινότητά μας… αλλά η ατομική βόμβα της εξάπλωσης του gaming λέγεται Pokemon GO.

Το πρώτο απόγευμα που κυκλοφόρησε το Pokemon GO ως ανεπίσημο αρχείο APK, πριν γίνει ο μεγάλος χαμός, κατέβασα το παιχνίδι για να το χαζέψω. Ένιωσα σαν τον περίεργο ερημίτη αστρονόμο, που βλέπει για πρώτη φορά από ένα ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο τον κομήτη να έρχεται προς τη Γη από πολύ μακριά, σαν τον πρώτο μάρτυρα που βλέπει μια τεράστια έκρηξη που θα ταρακουνήσει τον κόσμο ολόκληρο. Φυσικά και δεν ήμουν ο μόνος, αλλά έτσι ένιωθα καθώς τριγυρνούσα σαν τρελός προφήτης και προσπαθούσα μάταια να εξηγήσω σε φίλους και γνωστούς ότι ‘κάτι μεγάλο έρχεται, παιδιά, θα γίνει χαμός σας λέω‘. Την επόμενη μέρα κάποιοι είχαν αρχίσει να το συζητούν, δύο-τρεις μέρες μετά ξεκίνησαν οι αναφορές από τα ΜΜΕ και τώρα βρισκόμαστε σχεδόν στη μεγάλη πρόσκρουση. ΜΠΟΥΜ. Ο κομήτης Pokemon GO έσκασε πάνω στη Γη. Περαστικά μας.

Φρενίτιδα, όχι «μόδα», είναι αυτό που κατακλύζει τη Γη αυτή τη στιγμή. Αν υπάρχει ένας ιπτάμενος δίσκος παρκαρισμένος αθέατος στη στρατόσφαιρα, ένα ανιχνευτικό σταλμένο από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό για να μελετήσει την ανθρωπότητα, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους εξωγήινους εκεί πάνω να προσπαθούν μάταια να βγάλουν νόημα από αυτό που γίνεται στον πλανήτη μας τις τελευταίες εβδομάδες. Αλλά έτσι είμαστε, δεν υπάρχει θεραπεία για την ανθρώπινη κατάσταση και ψυχαγωγούμαστε από τα πιο εξωφρενικά πράγματα… Σίγουρα θα έχετε δει τρελές καταστάσεις που έχει φέρει αυτή η νέα τρέλα, κάποιες αστείες και κάποιες τραγικές. Εκτός όμως από ληστείες, ατυχήματα, διαζύγια και ποδοπατήματα, το Pokemon GΟ έχει και θετικές επιπτώσεις. Σίγουρα για κάποιους είναι ακαταλαβίστικο αυτό το χόμπι, αυτή η μορφή ψυχαγωγίας…όπως για κάποιους είναι εξίσου ακαταλαβίστικο να παρακολουθείς είκοσι εκατομμυριούχους να κλωτσάνε μια μπάλα για μιάμιση ώρα ή δύο φουσκωτούς να πλακώνονται σε μια αρένα ή υπεραυτοκίνητα που κοστίζουν όσο ο προϋπολογισμός μιας χώρας να κάνουν γύρω-γύρω. Γούστα είναι αυτά και κανείς δεν μπορεί να κρίνει τον τρόπο ψυχαγωγίας του άλλου. Εξάλλου, πολύς κόσμος που δεν κουνιέται από τον καναπέ βγαίνει στους δρόμους και μετράει χιλιόμετρα, ενώ υπάρχει και έντονη κοινωνικοποίηση μεταξύ αγνώστων, αυθόρμητες συναντήσεις, ανθρώπινες κουβέντες που φέρνουν τον κόσμο πιο κοντά. Πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό;

Εξαιρώντας όμως το ‘φαινόμενο Pokemon’, αν θέλουμε να κάνουμε μια σωστή κριτική του Pokemon GO ως προϊόν εμπορικό, βρίσκουμε μπροστά μας ένα μάλλον μέτριο παιχνίδι. Αφού φτιάξουμε τον χαρακτήρα μας (μέσω ενός φτωχού συστήματος παραμετροποίησης), μια επίσης φτωχή αποστολή εισαγωγής μας εξηγεί τα πολύ βασικά. «Είμαστε εκπαιδευτές Pokemon και πρέπει να μαζέψουμε Pokemon». Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, το Pokemon GO μοιάζει σαν να θέλει να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του… αλλά η μετριότητα εξαφανίζεται όταν έρχεται η μαγική στιγμή που καταλαβαίνεις τι ακριβώς γίνεται. Μέσω GPS και διαδικτυακής σύνδεσης, το κινητό προβάλει τον χάρτη της περιοχής σου και τυχαία εμφανίζει στην παράλληλη εικονική πραγματικότητα, άγρια Pokemons τα οποία μπορείς να πιάσεις μέσα από ένα απλό mini-game στόχευσης. Τα κινητά με γυροσκόπιο προβάλλουν μέσω της κάμερας το ίδιο το Pokemon, που μπορεί να στέκεται πάνω στον νεροχύτη του σπιτιού σου, σε μια μάντρα δίπλα από το πεζοδρόμιο, πάνω σε ένα παγκάκι στο πάρκο. Με ένα drag-drop της κλασικής μπαλίτσας μπορούμε να αιχμαλωτίσουμε εύκολα τα πρώτα μας Pokemon (αργότερα προβάλουν αντίσταση και χρειάζονται ειδικά αντικείμενα και καλύτερο σημάδι για να πιαστούν), τα οποία μπορούν να δυναμώσουν ή και να εξελιχθούν στις πιο ανεπτυγμένες μορφές.

Εκτός όμως από τα τυχαία Pokemon που εμφανίζονται στον χώρο γύρω μας, η Niantic (έχοντας βασιστεί στα δεδομένα ενός συγγενικού παιχνιδιού πόλης, του Ingress), τοποθετεί σταθερές τοποθεσίες στον χάρτη, σε μνημεία, αγάλματα, εκκλησίες, αξιοθέατα. Αυτές μπορεί να είναι PokeStops (τα οποία μας τροφοδοτούν ανά διαστήματα με διάφορα δωρεάν αναλώσιμα του παιχνιδιού, όπως μπάλες, δολώματα, φίλτρα θεραπείας/αναβίωσης για τα πληγωμένα Pokemon) και τα Gyms. Τα γυμναστήρια αυτά είναι το Μήλο της Έριδος ανάμεσα στις τρεις αντίπαλες παρατάξεις και ο μόνος τρόπος με τον οποίον γίνονται οι ασύγχρονες μάχες του παιχνιδιού. Μια ομάδα που κατακτά ένα Gym αφήνει σε αυτό τους φρουρούς Pokemon που θέλει (για κάθε επίπεδο του Gym, χωράει κι ένα Pokemon), τους οποίους φρουρούς πρέπει να νικήσουν οι αντίπαλοι εκπαιδευτές με τα δικά τους Pokemon, αν θέλουν να κατακτήσουν το Gym. Οι μάχες είναι μάλλον επιφανειακά mini-games με πολύ tapping της οθόνης για επιθέσεις και αποφυγές και όχι ανάγκη για στρατηγική. Μεγαλύτερη στρατηγική βρίσκουμε στην ανάπτυξη και βελτίωση των Pokemon, με έναν έξυπνο μηχανισμό που δίνει αξία ακόμα και στο 500ό Zumbat που θα πιάσεις, γιατί έτσι μαζεύεις πρώτες ύλες για αναβαθμίσεις αλλά και Experience Points για τον χαρακτήρα. Γενικώς ο βασικός μηχανισμός του Pokemon GO, η περισυλλογή, το level up, η εκκόλαψη αυγών είναι σε καλό δρόμο και τιμάει το παιχνίδι που δεν σε σπρώχνει υπερβολικά στις μικροπληρωμές. Πρόκειται για free-to-play τίτλο ο οποίος είναι γενναιόδωρος και δεν μας αναγκάζει να δώσουμε χρήματα για τα νομίσματα του μαγαζιού, ώστε να αγοράσουμε περισσότερα αναλώσιμα.

Τα μειονεκτήματα του Pokemon GO ξεκινούν από το τεχνικό κομμάτι. Πρώτα από όλα οι servers του παιχνιδιού, εβδομάδες μετά από την κυκλοφορία, παραμένουν από απλά ασταθείς μέχρι τελείως ανενεργοί. Πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την εκάστοτε εταιρεία, λέγοντας “μωρέ, δεν περίμεναν τόσον κόσμο, λογικό είναι να γονατίζουν οι servers”. Στην περίπτωσή μας, δεν υπάρχει ελαφρυντικό. Πρώτον, μιλάμε για Pokemon, είναι 100% γνωστό ότι είναι το μεγαλύτερο franchise στον πλανήτη, με ένα τεράστιο, φανατικό κοινό. Δεύτερον, από χρήματα δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα, έχουμε μια Nintendo από πίσω η οποία είδε τη μετοχή της να εκτινάσσεται μέσα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του τίτλου. Τρίτον, το know-how υπάρχει, καθώς η Niantic είναι ομάδα με εμπειρία, όχι χτεσινή. Τέταρτον (και κυριότερο), έχουν περάσει πολλές ημέρες – παραπάνω από αρκετές για να ‘τρέξουν’ καταστάσεις. Ακόμα και αν δείξεις κατανόηση για το λανσάρισμα ενός μεγάλου τίτλου για τις πρώτες ώρες ή ημέρες, αυτή εξαντλείται όταν περνάει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αλάτι στην πληγή είναι ότι η Nintendo/Niantic δεν είναι καθόλου επικοινωνιακή, δεν υπάρχουν ενημερώσεις μέσω social media, ούτε ένας άνθρωπος που να λέει έστω στον κόσμο ένα «κάτι» για να φανεί ένα φιλικό πρόσωπο. Είμαστε στο 2016, αυτά είναι πολύ βασικά πράγματα και άλλες εταιρείες έχουν ολόκληρα επιτελεία που επικοινωνούν 24/7 με την κοινότητα

Στα τεχνικά μειονεκτήματα πρέπει να αναφέρουμε φυσικά και την κωμικοτραγική κατανάλωση, με τις μπαταρίες των κινητών να εξαντλούνται σε λίγα μόλις λεπτά. Υπάρχουν επίσης αρκετά bugs και λάθη (απαράδεκτο σε αυτή τη φάση πλέον), όπως το bug με τις τρεις πατούσες που δείχνει πάντοτε την ίδια ένδειξη απόστασης από τον στόχο, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά είναι το Pokemon (ουσιαστικά καθιστώντας τον εντοπισμό και το κυνήγι ενός Pokemon από τη λίστα, τελείως αδύνατη). Από εκεί και πέρα, είναι πασιφανές ότι λείπουν μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού: δεν υπάρχει εμπόριο, δεν υπάρχουν άμεσες μάχες μεταξύ παικτών, ούτε στρατηγική και επιλογή ειδικών επιθέσεων των Pokemon μας. Αν και κοινωνικό παιχνίδι, δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικών μηχανισμών στο Pokemon GO, όπως λίστες φίλων. Επίσης, ίσως πιο προσεκτική δουλειά θα έπρεπε να είχε γίνει με την επιλογή των PokeStops και Gyms. Από τη μία έχεις την ικανότητα να επισκεφτείς και να μάθεις σημεία της πόλης που δεν ήξερες, αλλά επειδή μάλλον δεν είχε γίνει καλό φιλτράρισμα στην επιλογή των σημείων, μερικές φορές ως ‘αξιοθέατο’ βλέπεις κάτι μάλλον άκυρο, όπως μια μάντρα, ένα γκράφιτι, μια ταμπέλα αστεία. Ένα καλό φιλτράρισμα (και ίσως λίγα λόγια, μια περιγραφή και κάποια στοιχεία για το εκάστοτε landmark) θα ανέβαζε την εμπειρία σε άλλο επίπεδο.  Η παρθενική απόπειρα της Nintendo στο mobile gaming είναι μάλλον απογοητευτική, καθώς η συνολική εικόνα του Pokemon GO θυμίζει ένα μισοτελειωμένο προϊόν που χρειάζεται ακόμα τουλάχιστον έξι μήνες δουλειάς για να είναι έτοιμο για κυκλοφορία. Παρόλα αυτά, το όνομα του Pokemon και μόνο, σώζει την κατάσταση καθώς είναι πραγματικά μαγευτικό όταν επιτέλους, ακόμα κι αν είναι μια ψευδαίσθηση, ο αληθινός κόσμος ενώνεται με τον εικονικό κόσμο των Pokemon.

Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από την πρώτη μεγάλη τρέλα των Pokemon στο Gameboy- τα πιτσιρίκια που έκαναν τότε σαν τρελά, είναι πλέον 25 και 30 ετών, κινητήριος δύναμη εμπορικά. Αν βάλουμε και τους τότε 20ηδες (που είναι τώρα 40ηδες) και τα σημερινά πιτσιρίκια (που έχουν βουτήξει κι αυτά στην τρέλα του διαχρονικού franchise), δεν προκαλεί καμία έκπληξη πως παντού βλέπεις κόσμο από όλες τις ηλικίες να περπατάει με τα μούτρα κολλημένα στην οθόνη, γυρεύοντας Pokemon. Κάποιοι ψιλο-ντρέπονται και το παίζουν κουλ, κοιτώντας την οθόνη μόνο ανά διαστήματα και κρύβοντας την οθόνη (και ο ήχος στο 0), αλλά δεν μας ξεγελάνε. Όλοι Pokemon ψάχνουν και καλά κάνουν, αφού έτσι ψυχαγωγούνται και κάνουν και καμιά βόλτα παραπάνω.