Wolfenstein: Youngblood Review

Wolfenstein: ένα όνομα, μία ιστορία, που μετράει σχεδόν 40 χρόνια! Κατόρθωμα διόλου ευκαταφρόνητο στο χώρο του gaming, ειδικά σήμερα που τα παιχνίδια παράγονται το ένα μετά το άλλο. Τελευταία προσθήκη, το Wolfenstein: Youngblood, που είναι κάπως διαφοροποιημένο απ’ότι έχουμε συνηθίσει στη σειρά, αλλά και απ’ότι θα περιμέναμε από ένα sequel.

Υπόθεση

Το σενάριο συνεχίζει την ιστορία των New Order και New Colossus, δηλαδή του τελευταίου reboot της σειράς. Βρισκόμαστε σε ένα εναλλακτικό σύμπαν, όπου οι ναζί έχουν κερδίσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, στα 80s, μόνο η Αμερική έχει απελευθερωθεί, και ο πρωταγωνιστής William J Blazkowicz έχει αποσυρθεί στην επαρχία με τη γυναίκα του, Άννα, και τις δύο κόρες του, Σοφία και Jessica. Το ρόλο αυτών των αδελφών αναλαμβάνετε εσείς στο Youngblood, όταν ο πατέρας σας εξαφανίζεται και προσπαθείτε να τον εντοπίσετε, ταξιδεύοντας στο υπό κατοχή Παρίσι. Έτσι έχουμε και τον τίτλο: Youngblood – νέο αίμα… Γενικά η υπόθεση έχει κάποιες δυνατές σκηνές και εκπλήξεις, αλλά δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη όσο στους προηγούμενους τίτλους.

Gameplay

Αν έχετε παίξει τα Wolfenstein της τελευταίας πενταετίας, ο χειρισμός θα σας φανεί γνώριμος. Δικαιολογημένα, αφού η συνταγή είναι εξαιρετική, και δεν υπήρχε λόγος για πειραματισμούς και αλλαγές. Έχετε μία μικρή αλλά ευέλικτη και ισχυρή συλλογή όπλων, από πιστόλια μέχρι αυτόματα και καραμπίνες. Για melee όπλο, αλλά και σαν throwables, επιλέγετε μαχαίρι ή τσεκούρι. Οι melee επιθέσεις, αλλά και οι stealth εκτελέσεις είναι εκπληκτικές, αποδίδοντας χορταστικό gore. Η αίσθηση του κάθε όπλου είναι επίσης πάρα πολύ καλή, νιώθοντας ότι πυροβολείτε όντως με αυτό που βλέπετε στην οθόνη, και όχι με κάτι γενικευμένο.

Το Youngblood δίνει τη δυνατότητα για αρκετό customization και αναβάθμιση. Πρώτον μπορείτε να ενισχύσετε τις ικανότητες του χαρακτήρα σας επενδύοντας τους πόντους από την εμπειρία που κερδίζετε, ώστε να επιβιώνετε πιο εύκολα, αλλά και να είστε πιο αποτελεσματικοί στη μάχη. Δεύτερον, το κάθε όπλο δέχεται προσαρμογή και βελτίωση σε κάθε κομμάτι του, όπως μεγαλύτερη χωρητικότητα πυρομαχικών, σιγαστήρα, κ.α. Πολλές επιλογές όμως έχουμε και στην εμφάνιση, με λίστες από skins, τόσο για τη στολή σας όσο και για κάθε όπλο ξεχωριστά. Η στολή σας δεν είναι απλή, αλλά η power armor που γνωρίσαμε στο προηγούμενο παιχνίδι, επιτρέποντας σας να καλύπτετε μεγαλύτερο ύψος στα άλματα, να πέφτετε με μειωμένη ζημιά, να προστατεύεστε καλύτερα, κτλ. Γενικά το οπλοστάσιο σας, δίνει μία ωραία steampunk αίσθηση, σε συνδυασμό με μία γερμανική industrial προσέγγιση στο σχεδιασμό.

Το Youngblood όμως είναι σε μεγάλο βαθμό διαφοροποιημένο από οποιοδήποτε άλλο Wolfenstein έχουμε δει, μετά το reboot. Επειδή τα δύο προηγούμενα παιχνίδια (τρία αν μετρήσουμε και το Old Blood) ήταν μόνο single player, το Youngblood κάνει μία πολύ απότομη στροφή προς το multiplayer. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι ένα Wolfenstein σε μορφή multiplayer, για όσους ήθελαν να παίξουν αυτά τα παιχνίδια με αυτό τον τρόπο. Αυτό είναι εμφανές από το αρχικό μενού κιόλας, όπου δεν υπάρχει καν επιλογή για single player ή campaign. Αν θέλετε να παίξετε μόνος σας, απλά ξεκινάτε ένα νέο match με την επιλογή να μη μπορεί να συμμετέχει άλλος παίκτης! Επιλέγετε μία από τις δύο αδελφές, Soph ή Jess, και την άλλη την αναλαμβάνει είτε η A.I. είτε ένας δεύτερος παίκτης. Εκεί θα επιλέξετε και το loadout σας, όπως τον τύπο melee όπλου, αν θα κλίνετε προς το action ή το stealth, και αρκετά άλλα που όμως είναι περισσότερο «διακοσμητικά».

Κάτι άλλο που κάνει «μπαμ» ως στοιχείο multiplayer, είναι πως ακόμα και όταν ανοίγετε το μενού, το παιχνίδι δεν κάνει pause! Ποτέ, έστω και αν παίζετε με κάθε multiplayer επιλογή απενεργοποιημένη! Γενικά πάντως, τόσο τα περιβάλλοντα όσο και οι αποστολές, δεν φαίνονται να είναι «optimized» για δύο παίκτες. Αυτό δεν είναι κακό, αφού τα περισσότερα κορυφαία shooters, ακόμα και τα δημοφιλέστερα multiplayer, είναι σχεδιασμένα με λογική ενός παίκτη πρωτίστως. Απλά το Youngblood προϊδεάζει για κάτι με σαφή εστίαση στο two-player co-op, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει κάποια ουσιαστική ιδιαιτερότητα. Ένα πολύ θετικό χαρακτηριστικό είναι το buddy pass. Αυτό επιτρέπει σε οποιονδήποτε άλλο χρήστη να κατεβάσει το demo του παιχνιδιού και να παίξει μαζί σας, αρκεί βέβαια ένας από τους δύο σας να έχει την πλήρη έκδοση. Το μόνο «catch» είναι ότι ο παίκτης με το demo δεν μπορεί να διατηρήσει κανένα στοιχείο της προόδου του.

Γραφικά & ήχος

Η id Tech 6 engine δεν κάνει «αστεία». Κάθε μοντέλο όπλου, χαρακτήρα και μηχανοκίνητου, είναι σχεδιασμένο με εξαιρετική λεπτομέρεια, προσεγμένο και ομαλότατο animation. Τα particle effects από τις σφαίρες και τα λέιζερ είναι δυνατά και απολαυστικά, ενώ το αίμα και ο αντίκτυπος των πυρομαχικών σε έναν εχθρό… σας κάνουν να θέλετε να το επαναλάβετε και στον επόμενο! Υπάρχουν κάποιες εξωτερικές περιοχές, δείχνοντας τη μοναδική αρχιτεκτονική του Παρισιού, αλλά δυστυχώς οι περισσότερες πίστες είναι σε εσωτερικούς / υπόγειους χώρους με στρατιωτική / βιομηχανική προσέγγιση.

Ο ήχος είναι εξ ίσου -ίσως περισσότερο- απολαυστικός. Ο αντίκτυπος των πυροβολισμών σε σάρκα και τοίχους δίνει μία δυνατή «μαχητική» αίσθηση, ενώ το ίδιο ρεαλιστικά ακούγεται και ο ήχος της αλλαγής γεμιστήρα, αν και τα όπλα, όπως είπαμε, είναι… ολίγον τι steampunk. Οι διάλογοι αποδίδονται πάρα πολύ καλά, αν και δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί χαρακτήρες όσοι στα προηγούμενα παιχνίδια. Στη διανομή ρόλων δεν βρήκαμε κάποιο τρανταχτό όνομα. Αναγνωρίσαμε μόνο την Jasmin Savoy Brown, από την πολύ καλή νομική σειρά For The People.

Το (νέο) αίμα νερό δεν γίνεται

Το πόρισμα για το Wolfenstein: Youngblood δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό. Όσοι θέλετε ένα multiplayer Wolfenstein, μόλις βρήκατε αυτό που ψάχνατε. Η single player εμπειρία δίνει μεν το παρών, αλλά εδώ έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Και η τιμή του κρίνεται τίμια γι’αυτά που προσφέρει, στα 30€ (40€ η deluxe έκδοση).

Ανάπτυξη: Arkane Studios Έκδοση: Bethesda Διάθεση: IGE