Battleborn

Το Battleborn τυπικά στοχεύει στην πολύ συγκεκριμένη, αν και εξόχως διευρυμένη, αγορά  των MOBA… Φανταστείτε μια μίξη από Heroes of the Storm και ολίγον Smite προσθέτοντας  στο μείγμα την πολύχρωμη cel-shaded φιλοσοφία του Borderlands (οι κακές γλώσσες αναπόφευκτα θα κάνουν συγκρίσεις με το Overwatch). Η βασική διαφοροποίηση εντοπίζεται στην οπτική πρώτου προσώπου που στοχεύει  εμφανώς στην εντονότερη απεικόνιση των μαχών.

Ως προς αυτό οι developers πέτυχαν διάνα, αξιοποιώντας στο έπακρο την μακροχρόνια  εμπειρία τους από την σειρά Borderlands. Ο χειρισμός είναι αψεγάδιαστος ανεξαρτήτου πλατφόρμας, η δράση ξέφρενη και η ανάδραση των όπλων σωστή. Το μόνο ψεγάδι που χαλάει κάπως τις εντυπώσεις είναι ότι ο ρυθμός ανανέωσης είναι κλειδωμένος σταθερά στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο στις εκδόσεις των XB1 και PS4.

Πέραν της οπτικής, το Battleborn διατηρεί την κλασσική δόμηση ενός παραδοσιακού MOBA τίτλου, χωρίς πολλές-πολλές εκπλήξεις. Κάθε ματς διαδραματίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των πέντε ατόμων, ενώ υπάρχει ένα αρκετά εκτενές roster 25 χαρακτήρων, κάθε ένας με τα δικά του skill και ξεχωριστό τρόπο παιχνιδιού. Όλοι δείχνουν αλλά και παίζονται διαφορετικά, καλύπτοντας συγκεκριμένες ανάγκες κατά την διάρκεια του αγώνα. Ο Miko για παράδειγμα έχει ρόλο υποστήριξης θεραπεύοντας τους συμπαίκτες του, η Orendi είναι μια γρήγορη επιθετική caster, ενώ η Thorn είναι το ξωτικό που εκτελεί χρέη ελεύθερου σκοπευτή με το μαγικό της τόξο. Υπάρχουν αρκετές επιλογές που καλύπτουν όλα τα γούστα ως προς τον επιθυμητό τρόπο παιχνιδιού, ενώ οι ήρωες θεματικά προέρχονται από fantasy/steampunk επιρροές με εξαιρετικό art direction: κινούμενοι κορμοί δέντρου με βαρύγδουπες επιθέσεις σώμα με σώμα, steampunk ρομπότ που σταματούν τον χρόνο και ταχύτατα mechs που μετακινούνται γρήγορα στο πεδίο της μάχης.

Κάθε χαρακτήρας διαθέτει δύο βασικά skills, ενώ στο 6^ο level ξεκλειδώνει και την τελική και πιο ισχυρή ικανότητα του. Όταν ανεβαίνετε επίπεδο επιλέγετε ανάμεσα σε δύο passive abilities που αυξάνουν διαφορετικά την δυναμικότητα των ικανοτήτων σας – πρακτικά ο ίδιος χαρακτήρας διαμορφώνεται με 2-3 τρόπους που αλλάζουν ριζικά την συμπεριφορά του στο πεδίο της μάχης. Τα αντικείμενα έχουν υποδεέστερο ρόλο και περιορίζονται σε κοσμητικά ρούχα και χρώματα, ενώ υπάρχουν και τα boosters που λειτουργούν για περιορισμένο χρόνο και ενεργοποιούνται μέσω shards, της νομισματικής μονάδας που κερδίζετε σκοτώνοντας εχθρούς. Υπό συγκεκριμένες περιστάσεις, μπορούν να ανατρέψουν ευνοϊκά την παρτίδα προς όφελος σας.

Η Gearbox πάντως «σφήνωσε» στο πακέτο και Story mode, το οποίο έχει περισσότερο χαρακτήρα αυτοτελών επεισοδίων-skirmishes. Από πλευράς αφήγησης και ιστορίας αποτυγχάνει οικτρά και ούτε κατά προσέγγιση αγγίζει τα επίπεδα του κόσμου της Pandora. Το θετικό είναι ότι κάθε αποστολή μπορεί να παιχτεί μέσω co-op με ακόμα 4 άτομα online ή μέσω split-screen. Η σχεδίαση τους είναι καθαρά γραμμική, με απλοϊκά objectives που  προσδιορίζονται στα τυπικά καθήκοντα της κατοχής ή άμυνας περιοχής.  Ο μόνος πειραματισμός αφορά την ολοκλήρωση με διαφορετικό χαρακτήρα ή σύνθεση ομάδας.

Τα μόλις οκτώ chapters και κάποιες λανθασμένες σχεδιαστικές επιλογές που καθιστούν ανά σημεία το παιχνίδι ακατόρθωτο ακόμα και με πλήρη ομάδα, αφήνουν χλιαρές εντυπώσεις. Με παρέα και άτομα που γνωρίζετε είναι σαφώς πιο ευχάριστο σαν εμπειρία. Δεν βοηθάει ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν παρουσιάζει συνοχή και ενδιαφέρον η πλοκή. Το παιχνίδι προσπαθεί επίμονα μιμηθεί το χιούμορ του Borderlands χωρίς επιτυχία, βάζοντας στο μπλέντερ έναν σωρό από αντιφατικούς χαρακτήρες, πάμπολλα ανταγωνιστικά factions και σύντομα cinematic που παραπέμπουν σε anime.

Το campaign φυσικά μόνο σαν περισπασμός από τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά modes μπορεί να εκληφθεί. Η ανομοιομορφία και τα διακριτά abilities των χαρακτήρων αποκτούν άλλη διάσταση στον βασικό κορμό του Battleborn, όπου δύο ομάδες των πέντε ατόμων συγκρούονται σε εκτενείς αρένες για την κυριαρχία νευραλγικών σημείων στον χάρτη. Όπως σε κάθε τυπικό MOBA, η σωστή συνεργασία με τους υπόλοιπους παίκτες και η ανάθεση ρόλων είναι το κλειδί για την νίκη. Η πλάστιγγα γέρνει λοιπόν περισσότερο στους στόχους-objectives του χάρτη παρά στην συσσώρευση kills, όπως στα περισσότερα FPS.

Συνολικά το Battleborn με το launch προσφέρει έξι χάρτες, δύο για κάθε έναν από τους τρεις τρόπους παιχνιδιού: το Incursion είναι πλησιέστερα στην φιλοσοφία του ΜΟΒΑ, αφού ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να διεισδύσετε μαζί με τα φιλικά minions που ελέγχει η A.I. στην εχθρική βάση και να καταστρέψετε τα δύο sentry bots που εδρεύουν εκεί.  Με τα shards μπορείτε να μισθώσετε και άλλους πολεμιστές ή να χτίσετε σε τακτικά σημεία πολυβολεία ή σταθμούς που θεραπεύουν τα minions σας.

Το Meltdown είναι μια παραλλαγή του Incursion με την διαφοροποίηση ότι οδηγείτε τους ακόλουθους σας στο κέντρο του χάρτη όπου τους θυσιάζετε σε έναν μεγάλο αποτεφρωτή. Η πρώτη ομάδα που θα συγκεντρώσει σκορ 500 πόντων χρίζεται νικήτρια. Τα minions βέβαια δεν είναι άτρωτα και τα πυρά των εχθρών σας εστιάζουν σε αυτά πρώτιστα, οπότε δεν είναι ότι μιλάμε για απλό περίπατο…  Και στο τέλος έχουμε το Capture που είναι το πιο «πεζό» από τα τρία, όπου απλά διατηρείτε και υπερασπίζεστε την κατοχή σε συγκεκριμένες περιοχές του χάρτη.

Το free-to-play μοντέλο διάθεσης των MOBA είναι πρακτικά ο μεγαλύτερος σκόπελος της Gearbox – με τιμή διάθεσης που κυμαίνεται σε επίπεδα ΑΑΑ τίτλου, το Battleborn προς το παρόν προσφέρει μικρή (αναλογικά με τον ανταγωνισμό) γκάμα από χαρακτήρες, σχετικά περιορισμένο community, ενώ χρειάζεται και ραφινάρισμα από άποψη ισορροπίας, κυρίως ως προς τα abilities συγκεκριμένων ηρώων. Δεν αναμένεται να σας κρατήσει απασχολημένους για πολύ καιρό, αλλά περιστασιακά για 1-2 ματσάκια στα γρήγορα είναι χωρίς αμφιβολία μίας πρώτης τάξεως πρόταση για τους φίλους του είδους, καθώς σίγουρα μπορεί να προσφέρει μπόλικες συγκινήσεις. Το Battleborn είναι εμφανές ότι σε πολλούς τομείς του χρειαζόταν λίγη παραπάνω δουλειά.