Call of Cthulhu Review

Πρέπει να πω ότι πάντα με φρίκαρε ιδιαίτερα ο κόσμος των Cthulhu. Ίσως επειδή δεν ήταν απλά τέρατα σε φυσικό επίπεδο, αλλά περισσότερο αποτελούσαν απειλές σε ψυχολογικό και ψυχικό επίπεδο. Γι’αυτό είναι κρίμα που η τόσο καλογραμμένη μυθολογία του HP Lovecraft είναι υποτιμημένη, όχι μόνο στο σινεμά αλλά και στα παιχνίδια (με ελάχιστες εξαιρέσεις), όπου κυριαρχεί η «fast food» κουλτούρα των ζόμπι. Ευτυχώς το νέο Call of Cthulhu videogame αποτελεί μία αξιοπρεπή απόδοση αυτού του σκοτεινού κόσμου, αν και υπήρχαν περιθώρια ώστε να ήταν καλύτερο.

Υπόθεση

90 χρόνια έχουν περάσει από τότε που δημοσιεύτηκε η πρώτη ιστορία των Cthulhu! Βρισκόμαστε στη Βοστώνη του 1924, όπου ο Edward Pierce, ένας απόστρατος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει δικό του γραφείο ιδιωτικών ερευνών, το οποίο όμως δεν πηγαίνει ιδιαίτερα καλά. Υποφέροντας από μετατραυματικό στρες, το έχει ρίξει στο ποτό, μέχρι που φτάνει στην πόρτα του ένας νέος πελάτης με μία μυστηριώδη υπόθεση. Στο κοντινό νησί Darkwater, η κόρη του ευκατάστατου πελάτη με την οικογένεια της, βρήκαν τραγικό θάνατο από φωτιά στην έπαυλη τους, όμως ο ίδιος δεν πιστεύει ότι ήταν ατύχημα. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ θα ταξιδέψει εκεί και θα ανακαλύψει ότι τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνονται αρχικά…

Gameplay

Η μεγαλύτερη πρόκληση στο παιχνίδι είναι… η κατηγοριοποίηση του! Η πιο ακριβής περιγραφή που θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε, είναι «survival horror adventure». Αυτό γιατί τα πιο ισχυρά στοιχεία του, είναι το investigation, οι γρίφοι (μη φανταστείτε στύψιμο εγκεφάλου), και το stealth, με το action να είναι πρακτικά ανύπαρκτο. Συγκεκριμένα μόνο σε δύο σκηνές έχετε όπλα, από τις οποίες στη μία θα το χρησιμοποιήσετε ως εργαλείο, και στην άλλη σχεδόν καθόλου, αν καταφύγετε στο stealth. Υπάρχει και μία μικρή δόση RPG, με την έννοια αναβάθμισης κάποιων attributes, που θα σας βοηθήσουν τόσο στους διαλόγους όσο και στις έρευνες σας. Τα περισσότερα από αυτά μπορείτε να τα αναβαθμίσετε με experience, που εδώ λέγεται character points, ενώ κάποια αναβαθμίζονται μόνο μέσω βιβλίων που ανακαλύπτετε σε διάσπαρτα σημεία. Το κάθε attribute έχει μέχρι και 5 επίπεδα μέχρι όπου μπορείτε να το αναπτύξετε.

Οι διάλογοι αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα του παιχνιδιού, όπου μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για την έρευνα σας, αλλά και να επηρεάσετε χαρακτήρες ώστε να σας αποκαλύπτουν προσωπικά, επιστημονικά ή απόκρυφα μυστικά. Όσο για τις έρευνες, αυτές χαρακτηρίζονται από δύο κομμάτια. Το ένα είναι το κλασσικό «search & click», όπου ψάχνετε ένα χώρο για στοιχεία. Το άλλο είναι το γνωστό πλέον detective mode, που καθιέρωσαν τα Arkham games και έχει βρει θέση σε πολλούς τίτλους κάθε κατηγορίας. Μάλιστα υπάρχει και ένα easter egg στο παιχνίδι, που κάνει αναφορά στο άσυλο Arkham! Σε αυτό το mode λοιπόν, μπαίνετε σε ειδικό view ώστε να βρείτε συγκεκριμένα στοιχεία και να συνθέσετε μία αναπαράσταση κάποιου γεγονότος στην εκάστοτε περιοχή.

Το έντονο τμήμα του παιχνιδιού απαιτεί να κρύβεστε από άλλους χαρακτήρες, π.χ. φύλακες στο σανατόριο ή αιρετικούς στις σπηλιές, ενώ προσπαθείτε να ολοκληρώσετε κάποια έρευνα ή να επιλύσετε κάποιον απλό γρίφο. Ως βοήθημα στο σκοτάδι, θα έχετε τον αναπτήρα σας, αλλά και μία λάμπα πετρελαίου (ξέρετε, αυτές που λένε οι ηλικιωμένοι συγγενείς σας ότι είχαν όταν ήταν μικροί). Μπορείτε να εναλλάσσετε μεταξύ των δύο, να τα σβήνετε, ακόμα και να αυξάνετε την ένταση του φωτός, κατ’ανάγκη. Σε κάθε περιοχή υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για κρυψώνα, όμως υπάρχει άλλος ένας μηχανισμός που πρέπει να λαμβάνετε υπ’όψη. Λόγω του post-traumatic stress που υπέστη στον πόλεμο, ο Edward έχει κλειστοφοβία, και έτσι αν μείνετε για πολλή ώρα σε ντουλάπα, αεραγωγό ή τούνελ, θα πανικοβληθεί και θα χάσει τη συγκέντρωση του, που συνεπάγεται μειωμένο έλεγχο για εσάς. Σε περίπτωση που αντιληφθεί την παρουσία σας κάποιος φύλακας, έχετε λίγο χρόνο για να τον αποφύγετε και να κρυφτείτε, ώστε να μη σας ανακαλύψει τελικά. Γενικά ο χειρισμός είναι σχετικά απλοϊκός (aka, δεν έχει σχεδιαστεί ως αμιγώς stealth game), και οι φύλακες παρατηρητικοί και επίμονοι, οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή αυτό το κομμάτι.

Βέβαια έχουμε και το υπερφυσικό στοιχείο, που δεν είναι άλλο από τη μυθολογία των Cthulhu, δηλαδή αρχαίοι θεοί που ζουν στα μεγαλύτερα βάθη της θάλασσας και προσπαθούν να ελέγξουν τους ανθρώπους ώστε να ελευθερωθούν και να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Αυτό το κάνουν επηρεάζοντας το μυαλό, αλλά και προκαλώντας σωματικές αλλαγές, ώστε οι άνθρωποι να μεταμορφωθούν… κατ’εικόνα και κατ’ομοίωση τους. Αυτή την παράνοια θα πρέπει να πολεμήσει ο Pierce, και εν τέλει να αποφασίσει αν θα κάνει το θέλημα των Cthulhu ή θα θυσιαστεί για να σώσει τον κόσμο. Πρακτικά δηλαδή, θα πρέπει να δραπετεύει από ψευδαισθήσεις, αλλά και να αντιμετωπίσει την ανθρώπινη αίρεση των Cthulhu, μέλη της οποίας είναι κάποιοι με τη θέληση τους αναζητώντας εξουσία, και άλλοι εξαναγκαζόμενοι.

Σε κάποιες σκηνές θα πρέπει να ξεφύγετε ή να αντιμετωπίσετε και κάποια τέρατα, «πράκτορες» των Cthulhu, αλλά πάντα με στρατηγική και όχι με action τρόπο. Στη διάρκεια της περιπέτειας σας, το παιχνίδι προσπαθεί να σας πείσει ότι οι επιλογές σας έχουν επιπτώσεις, όμως στην πραγματικότητα το μόνο που επηρεάζουν είναι ποια σκηνή θα δείτε στο τέλος.

Γραφικά & ήχος

Τα γραφικά είναι ίσως ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Το παιχνίδι εκτυλίσσεται σε μία παλιά έπαυλη, σε ένα σανατόριο, σε σπηλιές, σε ψαροχώρι, σε μεγάλες αποθήκες, και γενικά σε μέρη όπου μπορεί να τονιστεί το στοιχείο του horror. Τα σκηνικά μπορεί να είναι μουντά αλλά τα χρώματα τονισμένα και τα textures λεπτομερή, ενώ πολύ προσεκτική δουλειά έχει γίνει και στον φωτισμό. Η αντίθεση από τη λάμπα σας, δημιουργεί σκιές που είναι καλά διαγραμμένες και creepy, αλλά και το φως περιορίζεται σωστά στην απόσταση που μπορεί να καλύψει μία τέτοια λάμπα, διατηρώντας το σκοτάδι-πίσσα στον υπόλοιπο χώρο.

Στις “κρίσεις πανικού”, η όραση του χαρακτήρα σας γίνεται κυματιστή και η κίνηση του ασταθής, και κατ’επέκταση η κάμερα, αφού η προοπτική είναι πρώτου προσώπου, ώστε να αποδοθεί σωστά το εφέ της ζάλης. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η σκηνοθεσία των ψευδαισθήσεων. Αυτές βασίζονται σε περιοχές που έχετε ήδη επισκεφτεί, αλλαγμένες ώστε να δημιουργούν ένα ακόμα πιο αγχωτικό περιβάλλον, με διαδρόμους που δεν τελειώνουν, με όλες τις πόρτες να οδηγούν πίσω στο ίδιο δωμάτιο, ακόμα και με σκηνές που σας κάνουν να πιστεύετε ότι ξυπνήσατε, αλλά είστε ακόμα στο όνειρο.

Η μουσική είναι υποτονική, ώστε να συνοδεύει καλά την αγωνιώδη ατμόσφαιρα, ενώ τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν με τεράστια επιτυχία και τα ambient ηχητικά εφέ από τα βάθη του χώρου σε κάθε περιοχή. Το voice acting είναι ικανοποιητικό, χωρίς να εμπλέκονται γνωστά ονόματα στο cast. Τη φωνή του στον Edward Pierce δανείζει ο Anthony Howell, γνωστός από την εκπληκτική τηλεοπτική σειρά Foyle’s War, που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και στο Vampyr.

Answer the Call

Το νέο Call of Cthulhu είναι το πιο έντονα ψυχολογικό Cthulhu game, και κατά συνέπεια το καλύτερο αυτού του franchise ίσως που έχουμε δει. Παρ’όλα αυτά υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης. Είναι πολύ σύντομο σε διάρκεια, και κυρίως δεν έχει αρκετά πλούσιο gameplay, καθώς πολλά σημεία φαίνεται ότι απλώς προχωρούν… για να πάμε παρακάτω. Ακόμα και έτσι όμως, είναι πιθανόν η καλύτερη horror εμπειρία της φετινής χρονιάς.

Ανάπτυξη: Cyanide Έκδοση: Focus Home Interactive Διάθεση: IGE