Dragon Age: The Veilguard Review

Η ώρα εκείνη έφτασε, για να βιώσουμε την επόμενη περιπέτεια στη saga του Dragon Age, και όταν λέμε ώρα εννοούμε… «μεγάλη» ώρα, καθώς είναι η πρώτη φορά που έπρεπε να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια μεταξύ δύο παιχνιδιών της σειράς. Αφού πέρασε από δύο ονομασίες, όντας προγραμματισμένο ως «Dreadwolf» στην αρχή, τελικά η Bioware κατέληξε στο «Veilguard», που ήταν καλή απόφαση, αφού αντικατοπτρίζει καλύτερα τόσο το premise όσο και τους πρωταγωνιστές. Πάμε λοιπόν να δούμε αν το Dragon Age: The Veilguard άξιζε τόσο μεγάλη αναμονή. 

Υπόθεση

Αν και δεν αποτελεί άμεση συνέχεια του Dragon Age Inquisition, τα γεγονότα του Veilguard χαρακτηρίζονται ως μία λογική ακολουθία των προηγούμενων περιπετειών μας, στον κόσμο του Thedas. Για να είμαστε πιο ακριβείς, και εφόσον δεν θεωρείται πια spoiler μετά από μία δεκαετία, τόσο το όνομα Veilguard, όσο και ο συνδετικός κρίκος με το Inquisition, βρίσκονται σε ένα secret ending του προηγούμενου παιχνιδιού. Επειδή το lore των Dragon Age games είναι πολύ και ενδιαφέρον, αλλά βεβαίως δεν μπορούμε να το αναπτύξουμε εδώ, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο «The World of Thedas» που βρίσκεται στο codex του παιχνιδιού.

Η ιστορία εδώ λοιπόν ξεκινάει με τον Solas, έναν από τους companion NPC μας στο Inquisition, που τελικά αποκαλύφθηκε ως ένας από τους αρχαίους θεούς. Πριν από χιλιάδες χρόνια, δημιούργησε ένα αόρατο φράγμα μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού κόσμου (το «veil»), παγιδεύοντας στην άλλη πλευρά θεούς και δαίμονες που είχαν σαν στόχους τα βασανιστήρια και την κυριαρχία επί των θνητών φυλών. Τώρα πια πιστεύει ότι το «πέπλο» αυτό εμποδίζει τον κόσμο από την ολοκληρωμένη υπόσταση του, και ξεκινάει μία τελετή για να το αφαιρέσει. Προσπαθώντας να τον σταματήσετε, πετυχαίνετε αντίθετα αποτελέσματα, παγιδεύοντας τον στο Fade (τον κόσμο των πνευμάτων) και εξαπολύοντας από εκεί δύο από τους χθόνιους θεούς, τους οποίους βέβαια πρέπει να αντιμετωπίσετε.

Ταυτότητα

Όχι τόσο γρήγορα… Πριν ξεκινήσετε το παιχνίδι, πρέπει να δημιουργήσετε τον χαρακτήρα σας, όπως είθισται σε κάθε RPG. Επιλέγετε τη φυλή σας (άνθρωπος, ξωτικό, νάνος, qunari), την κλάση σας (πολεμιστής, μάγος, rogue), και το φύλο σας. Όσον αφορά το όνομα του πρωταγωνιστή, είναι λίγο περίπλοκα τα πράγματα. Κατά τη δημιουργία χαρακτήρα μπορείτε να πληκτρολογήσετε όποιο μικρό όνομα θέλετε, ενώ το επώνυμο βγαίνει αυτόματα, ανάμεσα από μία προκαθορισμένη λίστα, ανάλογα με το backstory που διαλέξατε. Παρ’όλα αυτά, όλοι σας φωνάζουν με το ψευδώνυμο Rook, που είναι ο πύργος στο σκάκι. Η παραμετροποίηση της φυσικής εμφάνισης είναι εξαιρετικά λεπτομερής, όμως δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, καθώς δεν «χαράζεται σε πέτρα», και μπορείτε να την αλλάζετε όποτε θέλετε στη διάρκεια του παιχνιδιού.

Στο Veilguard επιστρέφει ένα ωραίο σύστημα που είχαμε δει μόνο στο πρώτο παιχνίδι της σειράς (Origins). Εκτός από τα παραπάνω, επιλέγετε για τον χαρακτήρας σας και ένα «παρελθόν», το οποίο επηρεάζει την αλληλεπίδραση σας με τα factions του κόσμου. Ανάλογα με το backstory που θα διαλέξετε, ένα από τα factions θα είναι πιο φιλικό, ή έσω πιο οικείο, προς εσάς. Όσο για τις επιλογές που είχατε κάνει στο Inquisition και επηρέασαν την εξέλιξη της υπόθεσης, μπορείτε να τις ρυθμίσετε μόνοι σας ή να αφήσετε το Veilguard να θέσει κάποια defaults. Οι εν λόγω επιλογές πάντως είναι περιορισμένες, συγκριτικά με την εκτενή πλατφόρμα Dragon Age Keep, που εξυπηρετούσε τον αντίστοιχο σκοπό στο Inquisition.

Εδώ υπάρχει επίσης ένα στοιχείο που αποτέλεσε αφορμή για «φασαρία» στο internet. Στο φύλο έχετε τρείς επιλογές, αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο, ενώ από την επιλογή σας εξαρτάται και η προσφώνηση των άλλων χαρακτήρων προς εσάς. Όπως καταλαβαίνετε, στο «ουδέτερο» προέκυψε -αδίκως- το κόλλημα. Για όσους δεν το ξέρετε ή δεν το θυμάστε, πρέπει να σας ενημερώσουμε πως πολλά χρόνια πριν εμφανιστούν στην καθημερινότητα μας λέξεις όπως το «woke», η Bioware ενσωμάτωνε στα παιχνίδια της πολλαπλές επιλογές για σχέσεις και προτιμήσεις. Όχι για να εξυπηρετήσει κάποια «ατζέντα», αλλά απλά για να επεκτείνει την έννοια του role-playing.

Gameplay

Η μεγαλύτερη διαφορά που θα παρατηρήσετε αμέσως, είναι ότι στο Veilguard έχετε αισθητά μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Ενώ στα προηγούμενα παιχνίδια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μπορούσατε κυρίως να περπατήσετε για να περιηγηθείτε στον κόσμο, εδώ μπορείτε επίσης να σκαρφαλώνετε και να κάνετε άλματα. Αυτός ο εκτεταμένος χειρισμός επιτρέπει στον Rook να επιδίδεται και σε βασικό platforming, τόσο για να μετακινείται πιο εύκολα όσο και για να ανακαλύπτει μυστικά σε δύσβατα σημεία. Καθώς οι companions είναι απαραίτητο στοιχείο του Dragon Age, στο Veilguard θα έχετε συνολικά επτά συντρόφους, με τον καθένα να έχει διαφορετική φυλή, κλάση και ικανότητες, ενώ ανά πάσα στιγμή επιτρέπεται να σας συνοδεύουν μόνο δύο από αυτούς.

Τα όπλα και οι πανοπλίες που θα βρίσκετε ή θα κατασκευάζετε, μπορείτε να τα εξοπλίζετε τόσο στον Rook όσο και στους συντρόφους, με τη διαφορά ότι κάποια αντικείμενα περιορίζονται αποκλειστικά όχι μόνο σε συγκεκριμένες κλάσεις, αλλά και σε συγκεκριμένους συντρόφους. Το skill tree είναι τεράστιο, και φυσικά διαφοροποιείται ανάλογα με την κλάση σας, ενώ από το level 20 και μετά, μπορείτε να επιλέξετε ένα από τρία διαφορετικά specializations, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν μικρότερα, αυτόνομα skill trees. Πρέπει να σημειώσουμε ότι τόσο οι πόντοι που συγκεντρώνετε, όσο και τα skill trees, είναι διαφορετικά για τον Rook αλλά και για τον κάθε σύντροφο ξεχωριστά, κάτι λογικό με δεδομένο ότι ο καθένας ανήκει σε διαφορετικές κλάσεις.

Ο δε χάρτης ακολουθεί τη λογική των επιπέδων, δηλαδή διαφορετικά στοιχεία εμφανίζονται σε μία περιοχή, αναλόγως αν βρίσκεστε στα βουνά, στις πεδιάδες, σε υπόγεια dungeons, κτλ. Σαν κρησφύγετο χρησιμοποιείτε μία περιοχή μέσα στο Fade, που λέγεται Lighthouse και ήταν η βάση του ίδιου του Solas, πριν από τα γεγονότα στην εισαγωγή του παιχνιδιού. Εκεί μπορείτε να αλλάζετε τη φυσική εμφάνιση και την ενδυμασία των χαρακτήρων, και σταδιακά να ξεκλειδώνετε τα μυστικά του Lighthouse. Μάλιστα από τον χάρτη μπορείτε να επιστρέφετε άμεσα εκεί, όποτε θέλετε, εκτός βέβαια από όταν βρίσκεστε εν μέσω κάποιου σημαντικού γεγονότος που δεν επιτρέπεται να διακοπεί.

Ένα ακόμα στοιχείο που έχει δεχτεί αισθητές αλλαγές είναι το σύστημα των διαλόγων. Κάθε επιλογή έχει δίπλα της από ένα χαρακτηριστικό εικονίδιο που υποδηλώνει χιούμορ, σοβαρότητα, απειλή, απορία, κτλ. Έτσι είναι πιο εύκολο να μεταφέρετε στον εκάστοτε NPC το νόημα που πραγματικά θέλετε, και όχι κάτι άλλο λόγω… «απώλειας στη μετάφραση». Εννοείται πως οι απαντήσεις σας, όχι μόνο στους companions αλλά και στους υπόλοιπους NPC, επηρεάζουν τη σχέση σας με τους συντρόφους, τη γνώμη τους για εσάς, και την οικειότητα τους μαζί σας.

Στη μάχη τώρα, το σύστημα είναι υβριδικό και λειτουργεί πολύ καλά. Πρώτον κινείται σε έναν πιο action… άξονα, επιτρέποντας κινήσεις όπως dodge, parry, block, κτλ. Κάποιες βασικές ικανότητες είναι συσχετισμένες στα βασικά πλήκτρα ώστε να εκτελούνται άμεσα, χωρίς να τις ψάχνετε, ενώ άλλα skills τα αναθέτετε εσείς σε πλήκτρα ή συνδυασμούς πλήκτρων. Το δεύτερο στοιχείο είναι ένα wheel που εμφανίζεται κρατώντας πατημένο το αντίστοιχο πλήκτρο, και σταματάει τον χρόνο ώστε να επιλέξετε τις κινήσεις που θέλετε να εκτελέσετε. Σημαντικό είναι ότι από το wheel επιλέγετε όχι μόνο τις κινήσεις του Rook αλλά και των συντρόφων σας, επιτρέποντας τη στρατηγική επίθεση διαφορετικών companions είτε σε διαφορετικούς εχθρούς, ή ακόμα και στον ίδιο αν είναι πολύ ισχυρός. Κάποια skills καταναλώνουν mana, ενώ όταν γεμίσει ένας ειδικός μετρητής μπορείτε να εξαπολύσετε μία ιδιαίτερα ισχυρή επίθεση. Η υγεία σας αναπληρώνεται είτε με μαγεία είτε με φίλτρα, τα οποία ευτυχώς βρίσκετε αρκετά συχνά στο δρόμο σας.

Στο Veilguard θα επισκεφτείτε νέες περιοχές που αναφέρονταν στα προηγούμενα παιχνίδια αλλά δεν είχαμε δει μέχρι τώρα. Για παράδειγμα, από την εισαγωγή κιόλας βρισκόμαστε στο Tevinter, όπου εκτιμούν τη μαγεία πάνω απ’όλα, ενώ αργότερα θα ταξιδέψετε στο Rivain, τη γη των ασασίνων, στη Nevarra με την επιβλητική νεκρόπολη, στο αρχαίο δάσος Arlathan των ξωτικών, κ.α.

Γραφικά & ήχος

Τα γραφικά του Veilguard έχουν υλοποιηθεί με την κορυφαία μηχανή Frostbite 3.0 της DICE, εννοείται βελτιστοποιημένη για συμβατότητα με τις τεχνολογίες των GPU τελευταίας γενιάς. Το αποτέλεσμα είναι ένας μεγάλος βαθμός λεπτομέρειας και φυσικής κίνησης, ενώ με την τεχνολογία ray-tracing γίνονται θαύματα στον φωτισμό των περιοχών, των μεταλλικών κομματιών στις πανοπλίες, στο νερό, κτλ. Εξαιρετική φυσικότητα υπάρχει επίσης στην κίνηση των μαλλιών και της γενειάδας. Εκεί όμως που θα δείτε πραγματικά θαύματα είναι στα particle effects. Στη διάρκεια της μάχης γίνεται μία πανδαισία από εφέ, τόσο από τα όπλα όσο και από τα διάφορα είδη επιθέσεων. Τα ηχητικά εφέ είναι άριστα ηχογραφημένα, ενώ τη μουσική έχει συνθέσει το ιερό τέρας του Hollywood, ο Hans Zimmer (Σκοτεινός Ιππότης, Πειρατές της Καραϊβικής, Βασιλιάς των Λιονταριών, και πολλά άλλα). Από voice acting δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερα γνωστό όνομα, με την εξαίρεση της Claudia Black (Farscape, Stargate, Ahsoka, κλπ.) η οποία ερμηνεύει τη Morrigan (ω ναι, έχουμε ξανά cameo της αγαπημένης μάγισσας).

Οι φρουροί της… μαγείας

Το Dragon Age: The Veilguard χαρακτηρίζεται από σαφείς βελτιώσεις και προσθήκες, συγκριτικά με το Inquisition, τόσο στο gameplay όσο και στο εικαστικό κομμάτι. Βέβαια, για να απαντήσουμε στο ερώτημα που θέσαμε στην αρχή, ένα παιχνίδι που αναπτυσσόταν κοντά στα δέκα χρόνια, θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο και καλύτερο. Ανεξάρτητα από οτιδήποτε όμως, το Veilguard είναι εν τέλει ένας ποιοτικός και προσεγμένος τίτλος, και κυρίως «χορταστικό» για τους fans της σειράς!

Ανάπτυξη: BioWare Έκδοση: Electronic Arts Διάθεση: Bandai Namco Hellas