London calling: EGX 2014!

Ήταν Πέμπτη πρωί και ενώ μετρούσα τις ώρες για το Σαββατοκύριακο ο καλός φίλος JM με ενημερώνει ότι έχει εισιτήρια για την EGX 2014, τη μεγάλη gaming έκθεση του Λονδίνου. Μετά το απαραίτητο victory dance στο κέντρο του γραφείου, αποφασίζω να πάω tabula rasa. Να μην κάνω δηλαδή την παραμικρή έρευνα σχετικά με το τι με περιμένει… και ομολογώ ότι δεν απογοητεύτηκα! Ο συρμός του μετρό γεμάτος… αλλά τίποτα δε πρόδιδε πως όλος αυτός κόσμος είχε τον ίδιο προορισμό με εμένα. Ήταν Σάββατο πρωί στο Λονδίνο στην τελική. Εκεί είχα και την πρώτη ευχάριστη έκπληξη. Άτομα κάθε ηλικίας και πάρα πολλοί γονείς με παιδιά, κατεβήκαν μαζί μου και κινηθήκαν προς τον εκθεσιακό χώρο του Earls Court. «Καλά ξεκινήσαμε», σκέφτομαι.

Λιγότερο από 10 λεπτά μετά την άφιξή μας, οι πόρτες ανοίγουν και με συνοπτικές διαδικασίες προχωράμε στον κυρίως χώρο. Μέσα, τα βασικά stages βρισκόντουσαν στο ισόγειο. Ξέραμε και οι δυο ότι το Elite δε θα μας ξέφευγε και έτσι σαν γνήσιοι Έλληνες κινηθήκαμε αμέσως προς… την κοντινότερη καφετέρια για να ανοίξει το μάτι. Και άνοιξε με την πρώτη έκπληξη της ημέρας, την Gamechurch! Απέναντί μας, ήταν μια τεράστια εικόνα του Jesus με ένα gamepad στα χέρια. Δεν ξέραμε αν ήτανε κάποια troll η κάποιο ακραίο clan που προσπαθούσε να προκαλέσει. Τελικά τίποτα από τα δυο! Εν ολίγοις, οι συγκεκριμένοι είναι μια ομάδα Χριστιανών gamers που έχουν την φιλοσοφία «αν ο Χριστός ζούσε σήμερα θα άραζε στα mall και θα ήτανε gamer. Αφού λοιπόν η εκκλησία είναι ουσιαστικά ο κόσμος που την αποτελεί γιατί να μην ήταν και gamer; Gaming is not a sin!» . Τα προηγούμενα σε ελεύθερη μετάφραση.

Επιτέλους κατευθυνθήκαμε στον χώρο του Elite. Μετά από μια αναμονή 30-40 λεπτών δεν απογοητευθήκαμε καθόλου. Είναι αυτό που περιμέναμε εμείς οι «παππούδες» και ακόμα παραπάνω. Από τα 2 tutorial που έπαιξα, ένα docking scenario και advanced airfight, έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Γραφικά, ήχος, gameplay και γενικότερα το όλο feeling ήταν αυτό που περίμενα. Το έπαιξα και με το Occulus Rift. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η νέα έκδοση του OR ή αν ο Braben και η παρέα του έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν είχα εκείνο το vertigo που αισθανόμουν τις προηγούμενες φορές που το είχα δοκιμάσει. Να σημειωθεί επίσης ότι είχαν τον καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, χώρο στην έκθεση. Εργαζόμενοι που περνούσαν καλά και το δείχναν, φωτογραφίες ενώ περιμένεις στην ουρά και πολλά άλλα. Επίσης κάθε PC είχε και έναν Elite Ambassador ο οποίος αφού σου έκανε μια αναδρομή στην ιστορία του παιχνιδιού σε καθοδηγούσε στα scenarios. Σειρά είχε το Assasin’s Creed: Rogue. Ομολογώ ότι δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς αλλά μου φάνηκε «μια από τα ίδια» χωρίς αυτό να είναι κακό! Εξαιρετικά γραφικά και animation, όμορφες μάχες κ.λπ.. Το συγκεκριμένο demo σε έβαζε στο πηδάλιο ενός καραβιού. Ναυμαχίες, ρεσάλτο, looting και όλα αυτά πριν φτάσεις στον προορισμό σου όπου σε περίμενε μια.. πολική αρκούδα. Α, ναι, όλα τα παραπάνω εκτυλίσσονται ανάμεσα σε παγόβουνα και ψυχρές θάλασσες. Το AC το παίξαμε στο πάνω επίπεδο της έκθεσης όπου ήτανε μαζεμένοι οι «ενήλικοι» τίτλοι. Όχι, το παιχνίδι δεν είναι πορνογραφικού περιεχομένου, απλά εδώ στην Αγγλία τηρούν τα PEGI. Λίγο παραδίπλα ήτανε και το stand του Dragon Age που δυστυχώς όμως δεν είχε playable demo. Συνεχίζοντας συναντήσαμε ένα τουρνουά Street Fighter με αναπάντεχα πολύ κόσμο. Ήταν η τρίτη μέρα και συνεχίζανε 32 άτομα. Δεν ξέρω αν λέει κάτι αυτό αλλά 4 παιχνίδια είδα… και τα 3 τα νίκησε ο Zangief!

O υπόλοιπος χώρος ήταν αφιερωμένος στα Indie games και σε εταιρίες με custom PC. Ειδικά το τελευταίο ήταν κάτι σαν… computer porn με τις τιμές των μηχανημάτων να ξεκινάν από τις 6.000£. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και η Unity που είχε εξασφαλίσει αρκετά μεγάλο χώρο και παρέδιδε μίνι σεμινάρια για wannabe game developers. Είχε επίσης εκεί τους δικούς της developers οι οποίοι απαντούσαν στις τεχνικές ερωτήσεις του κόσμου. Σε ένα μικρό VIP τμήμα τρεις μουσάτοι κοιμόντουσαν στους καναπέδες. Όπως πληροφορηθήκαμε είχαν κερδίσει έναν 24αωρο μαραθώνιο programming λίγο πριν. Η βόλτα μας στον πάνω όροφο τελείωσε με ένα πέρασμα από τον χώρο των πανεπιστημίων. Τουλάχιστον 15 πανεπιστήμια παρουσιάζαν τη δουλειά τους και ενημερώναν και τους ενδιαφερόμενους φοιτητές. Η συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών ήταν σαν βγαλμένοι από ταινία… σε βαθμό που σκεφτόμασταν μήπως έχουνε προσλάβει ηθοποιούς. Γιατί δηλαδή να μην ήτανε και οι δικοί μας έτσι;

Επιστροφή στο κεντρικό stage στο ισόγειο. Πλέον οι ουρές για να παίξεις κάποιο game ήτανε τεράστιες οπότε δεν θεωρήσαμε ότι άξιζε τον κόπο να περιμένουμε μια με μιάμιση ώρα για 10 λεπτά παιχνιδιού. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το Call of Duty με την αναμονή να ξεπερνάει τις 2.5 ώρες! Ο καινούριος τίτλος της Lara Croft φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον με πανέμορφο co-op. Επίσης χαζέψαμε αρκετή ώρα ένα τουρνουά NBA Live 2015. Εξαιρετικά γραφικά και animation, ενώ οι αγώνες φαινόντουσαν να κυλάν ομαλότατα. H μόνη αλγεινή εντύπωση της ημέρας έγκειτο στο γεγονός ότι περιμέναμε περισσότερα playable demos. Εκτός από το DA και πάρα πολλοί άλλοι ΑΑΑ τίτλοι είχανε αρκεστεί σε απλά βιντεάκια τα οποία συνήθως δεν ήταν καν από το gameplay. Την τελευταία μας ώρα στην έκθεση την περάσαμε στην retro area. Αυτή περιείχε από κλασσικά Neo-Geo μέχρι Atari 2600 – ό,τι θα περιμέναμε να δούμε δηλαδή. Εκεί είχα και την ευκαιρία να δοκιμάσω επιτέλους το Virtua boy και να καταλάβω γιατί πήγε άπατο. Και εδώ υπήρχαν επίσης εταιρίες με custom build μηχανήματα, απο τα κλασσικα coin-ops των “Ουφάδικων” μεχρι gaming τραπεζάκια. Oι παλιότεροι θα τα θυμούνται μαζί με τα χαρτζιλίκια που έχουν καταθέσει για να παίξουν τα πρώτα “διπλά” της ζωής τους – συνήθως Arkanoid η Pac-Man. Αναχωρώντας αποφασίσαμε και οι δύο ότι του χρόνου πρέπει να είμαστε πάλι εκεί… και πως χρειαζόμαστε επειγόντως καινούρια PC…