Far Cry Primal

Το Far Cry Primal είναι ένα τολμηρό βήμα προς ανεξερεύνητες περιοχές θεματικά, αλλά ουσιαστικά είναι, καλώς ή κακώς, μια από τα ίδια. Μετά από το τροπικό νησί, τις αφρικανικές ερημιές, το δεύτερο τροπικό νησί και τα βουνά του Νεπάλ, η Ubi αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα….

Πρώτα από όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Ubi πήρε ένα ρίσκο και κάθε φορά που ένας σχεδιαστής παίρνει ένα ρίσκο οφείλουμε να τον συγχαίρουμε, ειδικά όταν αυτό είναι σε μια τόσο γνωστή οικογένεια πρωτοκλασάτων τίτλων. Διαφορετικά, όλοι θα κάνουν το ίδιο, θα περπατούν στο ασφαλές μονοπάτι και θα έχουμε τον έναν κλώνο μετά τον άλλο (και όλοι ξέρουμε που οδηγούν αυτές οι καταστάσεις). Η Ubi λοιπόν επέλεξε να αλλάξει τον κόσμο του τελευταίου της Far Cry και να πάει πίσω στον χρόνο, στο 10.000 π.Χ και στη Λίθινη Εποχή, αφαιρώντας από το gameplay στοιχεία όπως τα πυροβόλα όπλα, τζιπάκια, δικτάτορες και μιλιταριστικές οργανώσεις.

Στο Far Cry Primal παίζουμε τον Takkar, έναν «πρωτόγονο» της Μεσολιθικής περιόδου. Η φυλή του, οι Wenja, μετοίκησαν μέσα στην κοιλάδα του Oros και ο κυνηγός μας ψάχνει να τους βρει. Μέσα όμως σε αυτό το κλειστό περιβάλλον θα βρει ότι οι εναπομείναντες Wenja έχουν διαλυθεί και προσπαθούν να επιβιώσουν όχι μόνο από τα άγρια ζώα αλλά και από τις δύο πολύ εχθρικές ντόπιες φυλές, τους κανίβαλους Udam και τους πυρομανείς Izila. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, σεναριακά: πρέπει να βοηθήσετε τους Wenja να πατήσουν στα πόδια τους, να φτιάξουν το χωριό τους, να μαζέψετε μερικά σημαντικά μέλη της κοινωνίας που θα σας βοηθήσουν με Upgrades και να επιτεθείτε στα δύο αντίπαλα χωριά.

Όσο περιπετειώδες κι αν ακούγεται το περιβάλλον, τόσο πιο στεγνό είναι από άποψη αφήγησης: οι σχεδιαστές επέλεξαν να φτιάξουν μια «ρεαλιστική» διάλογο που χρησιμοποιούν οι πρωτόγονοι, βασισμένοι σε κάποια ιστορικά δεδομένα και γλωσσολογικές εικασίες. Όσο ευγενές και σεβαστό να ήταν το κίνητρο, το αποτέλεσμα ηχητικά είναι ο διάλογος σε όλο το παιχνίδι να είναι ξένος και αφιλόξενος, αφού ουσιαστικά όλες οι συζητήσεις είναι τύπου «ούγκα μπούγκα». Πραγματικά σεβόμαστε την προσπάθεια, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι απλά αυτό, μια αφηγηματική αδυναμία. Οι χαρακτήρες της ιστορίας (η κυνηγός, ο πολεμιστής, ο σαμάνος, ο τεχνίτης), είναι κούφια σκεύη που κουβαλάνε μαζί τους αναβαθμίσεις για τα όπλα σας και skills. Ο Elias Toufexis που είναι μεγάλος voice actor χαραμίζεται πραγματικά λόγω αυτής της αλλόκοτης σχεδιαστικής απόφασης: γιατί να υπάρχει «ρεαλισμός» στην ομιλία, σε ένα παιχνίδι όπου κυριαρχεί το «gaming logic», με κουκουβάγιες να ρίχνουν βόμβες, υπερ-όραση που βλέπει μυρωδιές, άγρια ζώα που δαμάζονται με ένα άγγιγμα και τακτικές αυτό-θεραπείας τύπου «κάνω ‘κρακ’ το δάχτυλό μου και γεμίζω health» … για να μην ξεκινήσω για τον αναχρονιστικό γάντζο αναρρίχησης. Αυτά τα πράγματα είναι χαζά, αλλά τα αποδεχόμαστε πλέον στα πλαίσια του fun, αφελούς gameplay. Το ίδιο εύκολα θα δεχόμασταν οι πρωτόγονοι να μιλούν την κοινή Αγγλική, προκειμένου να μην υπάρχει αυτό το γλωσσολογικό εμπόδιο του ούγκα-μπούγκα που δεν σε αφήνει να δεθείς με τους χαρακτήρες.

Αυτό βέβαια δεν είναι μειονέκτημα για μια σειρά όπως το Far Cry που ειδικεύεται στο αφελές «ανοιχτό πάρκο», σε μια παιδική χαρά που εξερευνείς και όπου χρησιμοποιείς μια τεράστια γκάμα όπλων και εργαλείων για να ξεπαστρέψεις τους εχθρούς σου με πολυσύνθετα μπαράζ επιθέσεων. Τα όπλα μας ίσως είναι σχετικά περιορισμένα (μικρό/μεγάλο ρόπαλο, δόρυ, απλό/αναβαθμισμένο τόξο), αλλά έχουμε πάρα πολλά εργαλεία και βοηθητικά αξεσουάρ: βόμβες φωτιάς & μελισσών, παγίδες, σφεντόνες, πέτρες και φυσικά δολώματα για να δαμάζουμε άγρια ζώα. Υπάρχουν διαφορετικά είδη ζώων που μπορούμε να τιθασεύσουμε, καθένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ως μαγικός beast-master μπορούμε να πλησιάσουμε ένα ζώο και να το δαμάσουμε, για να το συμπεριλάβουμε στην Pokemon λίστα ζώων και να το καλέσουμε όποτε το χρειαζόμαστε. Υπάρχουν λύκοι, αγριόσκυλα, διάφορα αιλουροειδή, ένα εξωφρενικό φονικό κουνάβι, μέχρι και τεράστιες αρκούδες, ενώ σας περιμένουν και ειδικές αποστολές για να πιάσετε συγκεκριμένα, unique ζώα. Gotta catch em all! Σε κάποιο σημείο μάλιστα θα ξεκλειδώσετε και μια τεράστια κουκουβάγια που μπορείτε να ελέγξετε άμεσα: μπορείτε να βλέπετε μέσα από τα μάτια της για να κάνετε εναέριες αναγνωριστικές βόλτες (αργότερα η κουκουβάγια γίνεται και… βομβαρδιστικό, ρίχνοντας τις βόμβες σας στους εχθρούς από κάτω). Προφανώς το Far Cry Primal δεν θέλει να είναι ρεαλιστικό, αλλά διασκεδαστικό παιχνίδι. Και τις περισσότερες φορές, το πετυχαίνει.

Το crafting κομμάτι ίσως να μην είναι και τόσο διασκεδαστικό για μερικούς: τα πάντα μέσα στο παιχνίδι κατασκευάζονται, από τα όπλα που σπάνε (αργά ή γρήγορα), μέχρι τις αναβαθμίσεις και τα κτίρια που χτίζετε στο χωριό. Αυτό θα πει ότι από το πρώτο λεπτό, μέχρι το τελευταίο, θα πρέπει να μαζεύετε αντικείμενα, να γδέρνετε κάθε ζώο, να κλαδεύετε κάθε φυτό και να σκάβετε κάθε κοίτασμα πέτρας. Οι χωρικοί σας μαζεύουν κι αυτοί αυτόματα κάποιες πρώτες ύλες και κάθε μέρα θα βρείτε στο απόθεμα του χωριού σας ό,τι έχουν μαζέψει. Όσο πιο πολλούς χωρικούς έχετε, όσο πιο πολλές εχθρικές βάσεις έχετε κατακτήσει, τόσο πιο πολλές θα είναι και οι πρώτες ύλες αυτές… αλλά ποτέ δεν θα είναι αρκετές από μόνες τους, αν θέλετε να ξεκλειδώσετε τα τελευταία upgrades και να είστε γεμάτοι από εφόδια.

Και θα τα χρειαστείτε, γιατί σας περιμένει πολλή δουλειά! Ο χάρτης, όταν αρχίζει να ανοίγει, γίνεται ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό από κάθε λογής εικονίδιο: εκτός από τις πρώτες ύλες, τα σεντούκια/σακούλια με διάφορα εφόδια και τα διάφορα collectibles, έχετε και τα εικονίδια που δείχνουν τι ζώα υπάρχουν στην περιοχή, σε περίπτωση που ψάχνετε κάποιο συγκεκριμένο να δαμάσετε. Υπάρχουν εικονίδια για τις βασικές αποστολές (του σεναρίου και των βοηθών), υπάρχουν οι δευτερεύουσες αποστολές (όπου βοηθάτε Wenji να πολεμήσουν εχθρούς, ζώα, κ.λπ) και υπάρχουν ευκαιριακά, τυχαία συμβάντα με κάποιον Wenji που χρειάζεται βοήθεια. Υπάρχουν εικονίδια για μικρούς καταυλισμούς που μπορείτε να κάνετε μια στάση ή free travel και υπάρχουν και οι εχθρικές βάσεις που μπορείτε να ελευθερώσετε. Με άλλα λόγια, ο χάρτης δείχνει με μια ματιά το απόλυτο theme park: σε όποια τυχαία κατεύθυνση κι αν τραβήξεις, θα βρεις άπειρα πράγματα να κάνεις. Όπως καταλαβαίνετε, το Far Cry Primal δεν ξεφεύγει από τη συνταγή και ακολουθεί από κοντά το τελευταίο Far Cry 4 και αν σας αρέσει αυτό το gameplay, σίγουρα θα περάσετε καλά.

Δυστυχώς, το Far Cry Primal έχει μια περίεργη «κοιλιά» στα 60-70% του παιχνιδιού, στο σημείο που θα αρχίσετε να ξεκλειδώνετε κάποιες δυνατές ικανότητες και που θα έχετε ανοίξει πια τον χάρτη. Ο δείκτης δυσκολίας κάνει μια πολύ απότομη βουτιά και σπάνια θα δυσκολευτείτε σε μάχες, το τέλος του παιχνιδιού θα φαίνεται στον ορίζοντα, τα άπειρα collectibles σαστίζουν και κάποια skills φαίνονται ανούσια. Κάτι χαλάει στην ισορροπία σε αυτό το σημείο, δεν έχεις να περιμένεις κάτι ιδιαίτερο, το παιχνίδι έχει ανοίξει όλα τα χαρτιά του, το σενάριο είναι ανύπαρκτο για να πεις ότι έχεις αγωνία για να δεις τι γίνεται παρακάτω και δημιουργείται ένα κενό… το οποίο θα οδηγήσει σε μερικούς να κάνουν ένα τελευταίο rush μέχρι το τέλος.

Τουλάχιστον αυτό έγινε στη δική μου περίπτωση: στις 19 ώρες που ολοκληρώθηκε το βασικό campaign (με 77% achievements), το παιχνίδι ήταν κατά 40% μόλις ολοκληρωμένο: έλειπαν ορισμένες ακόμα προαιρετικές αποστολές, τρία ακόμα άγρια ζώα για να εξημερωθούν, κάμποσα μικρά quests και άπειρα collectibles. Όποιος έχει όρεξη να περιπλανηθεί για να μαζέψει τα πάντα, μπορεί να υπολογίζει ακόμα 5-6 ώρες παιχνιδιού, αν και σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει πια τόση πρόκληση και μπορεί να γίνει αγγαρεία το «καθάρισμα» του χάρτη.

Το πείραμα με τη μεταφορά στην πρωτόγονη εποχή δεν είχε ούτε πανηγυρική επιτυχία, ούτε καταστροφικά αποτελέσματα: οπτικά και θεματικά είναι σίγουρα μια φρέσκια προσέγγιση, αλλά δεν άφησε χώρο στους σχεδιαστές να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον σενάριο και χαρακτήρες (ίσως τελικά για αυτό να μην υπάρχουν τόσα παιχνίδια σε αυτό το setting;). Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Far Cry Primal παραμένει μια τεράστια, διασκεδαστική, ξέγνοιαστη «παιδική χαρά» που δεν θα απογοητεύσει τους φίλους της κατηγορίας.