«Free-to-play MMO με microtransactions». Αν η φράση αυτή δεν σας έκανε να λουστείτε με (3 κιλά, καλοκαίρι που είναι) κρύο ιδρώτα, μάλλον είστε απονήρευτοι και δεν γνωρίζετε για τι πράγμα μιλάω. Εν τη προκειμένη περίπτωση, σας προτείνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ το Firefall. Θα το βρείτε στο Steam για 0.00€, οπότε κατεβάστε το και παίξτε. Κατά πάσα πιθανότητα, θα το κλείσετε μέσα στο μισάωρο και θα συνειδητοποιήσετε πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος σας και γιατί δεν πρέπει να τον σπαταλάτε. Γιατί γίνεται αυτό; Συνεχίστε την ανάγνωση. Η απάντηση κρύβεται εντός!
Βρέχει φωτιά, στην στράτα μου!
Το intro του παιχνιδιού μας ενημερώνει για μία μεγάλη καταστροφή, για τα crystites τα οποία ώθησαν την τεχνολογία μπρος, για τους Chosen που εμ- να σας πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την πλοκή. Τα εγκεφαλικά κύτταρα που συγκρατούσαν τις σχετικές πληροφορίες πρέπει να διέπραξαν χαρακίρι, έπειτα από πολύωρη έκθεση στο Firefall. «Μα γιατί είσαι τόσο αρνητικός, τυχαίε τύπε στο internet;» ακούω να λέτε. Εξάλλου, το Firefall έχει 5 διαφορετικά Battleframes τα οποία προσδιορίζουν τον ρόλο σας στο παιχνίδι, μπορούν να γίνουν level-up το καθένα ξεχωριστά και να αποκτήσουν νέες ικανότητες, ενώ όλες οι στολές έχουν ενσωματωμένα jetpacks και την δυνατότητα να κάνουν glide, ξεκλειδώνοντας έτσι νέες τακτικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην μάχη! Όλα αυτά, ομολογώ, πως ακούγονται τρομερά. Έλα όμως που το παιχνίδι αξιοποιεί τις καλύτερες ιδέες του με τον χειρότερο δυνατό τρόπο…
Το Firefall είναι ένα MMO RPG/shooter το οποίο μπορεί να παιχτεί από προοπτική πρώτου ή τρίτου προσώπου. Όπως σε κάθε ΜΜΟ, έτσι και εδώ πρέπει να εκπληρώσετε quests και, όπως σε κάθε RPG, να αποκτήσετε EXP για να ανεβείτε επίπεδα. Όπως σε κάθε shooter, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα όπλα σας και τις ικανότητές σας για να σκοτώσετε ό,τι κινείται και έχει κόκκινη επιγραφή από πάνω του. Ας ξεκινήσουμε από τα quests. Ως ARES 35, δηλαδή random μισθοφόρος, θα πρέπει να πηγαίνετε στο job board της πλησιέστερης βάσης και να επιλέξετε ένα quest από την μικρή ποικιλία που σας γίνεται διαθέσιμη. Μπορείτε να έχετε μονάχα ένα ενεργό quest την φορά (για κάποιον άγνωστο, σαδιστικό λόγο) άρα θα πηγαίνετε στον quest giver, θα σας στέλνει κάπου να κάνετε κάτι (δηλαδή, να σφαγιάσετε τα πάντα), θα επιστρέφετε πίσω και θα λαμβάνετε EXP. Όλα αυτά υπό την συνοδεία ενός mission “briefing” όπου η handler σας, Aero, θα συνομιλεί για λογαριασμό σας με τον quest giver. Αυτό είναι ίσως το πλέον αδύναμο κομμάτι του παιχνιδιού που προκαλεί άφθονα χασμουρητά. Τα αγαπητά (όχι ακριβώς) quests του τύπου «Πήγαινε εκεί και σκότωσε αυτόν/αυτήν/αυτούς» ανήκουν σε παιχνίδια δεκαετίας. Εν έτει 2014, όμως, το Firefall σας στέλνει ξεδιάντροπα σε ανελέητα fetch quests τα οποία μπορούν να επιτευχθούν ακόμα και αν το IQ του παίκτη αγγίζει μονοψήφιο αριθμό. Αφήστε που δεν λείπουν βλακείες όπως waypoints που αργούν να φορτώσουν, objectives τα οποία είναι αδικαιολόγητα μακριά το ένα από το άλλο (αναγκάζοντας σας να «καταπιείτε» πολλά χιλιόμετρα χωρίς κανέναν ουσιώδη λόγο) και απέλπιδες προσπάθειες επιμήκυνσης ορισμένων quests, επειδή οι developers υπέθεταν πως θα διασκέδαζα με την αγγαρεία που μου ανέθεσε ένα τυχαίος αχώνευτος NPC για τον οποίο δεν μου καίγεται καρφί.
Braindead: ο ασθενής δεν αποκρίνεται
Όταν δεν θα τρέχετε σαν τον Βέγγο από waypoint σε waypoint, θα πολεμάτε εγκεφαλικά νεκρά mobs, των οποίων η επικινδυνότητα ανεβαίνει πλασματικά ανάλογα με το recommended level του εκάστοτε quest. Ακόμα και για το γομάρι τον assault, ο οποίος φέρει βαρύ οπλισμό, οι μάχες νιώθουν… χλιαρές. Οι εχθροί δεν αντιδρούν στα πυρά σας, λες και έχουν ανοσία στον πόνο. Απαιτείται μηδενική στρατηγική, άσχετα με το τι κλάση είστε, ενώ αν το damage που δέχεστε είναι απαγορευτικό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το jetpack σας για να ανεβείτε σε ένα περβάζι και να κοροϊδέψετε την χαμηλή νοημοσύνη τους. Σίγουρα, αν δεν απαιτούνταν από τον παίκτη να ολοκληρώσει δύο μαραθώνιους για να εκπληρώσει μία αποστολή και το progression γίνονταν πολύ πιο γρήγορο, τότε θα ήμουν πιο ανεκτικός. Δυστυχώς, το παιχνίδι δεν με βοηθά να διατηρώ μία ευχάριστη διάθεση…
Όταν φτάσετε σε ένα συγκεκριμένο level, το παιχνίδι θα ενεργοποιήσει αυτόματα μία αποστολή η οποία θα σας στείλει σε ένα νέο μέρος του χάρτη, κατάλληλο για το επίπεδό σας. Μερικές φορές, αυτή είναι μία κοινότυπη αγγαρεία και σπανιότερα, θα σας στείλει μέσα σε ένα instance όπου μπορείτε, με άλλους παίκτες (αν έχει διάθεση να λειτουργήσει σωστά το matchmaking) να βιώσετε, τολμώ να πω, διασκεδαστικές καταστάσεις. Έστω για 5 λεπτά, ρε παιδί μου, μέχρι να καταλάβετε πως ακόμα και τα boss fights είναι μία από τα ίδια και τα objectives εναλλάσσονται μεταξύ «κάνε babysit αυτό» και «κάτσε προστάτευσε εκείνο». Ακόμα και οι unscripted αποστολές στις οποίες οι παίκτες μπορούν να συμμετάσχουν δυναμικά έχουν απογοητεύσει. Μπορεί κατά τις περιπλανήσεις σας να εντοπίσετε έναν παίκτη που προσπαθεί να εκπληρώσει μία τέτοια αποστολή και εσείς να τον βοηθήσετε, ώστε να πάρετε αμοιβή ή να προστατεύσετε το thumper, το αυτόματο τρυπάνι ενός άλλου παίκτη από mobs το οποίο, ελπίζετε, να σας δώσει ένα μικρό κομμάτι των εσόδων. Τα παραπάνω, από την μία, δεν συγκινούν καθώς απαιτούν από τον παίκτη να λάβει μέρος στο ίδιο, βαρετό combat και από την άλλη, σας βάζει στην διαδικασία να αναρωτηθείτε «Για μισό λεπτό! Υπάρχει crafting στο παιχνίδι;!», γιατί το παιχνίδι δεν μπήκε στον κόπο να σας εξηγήσει το μισό UI σας. Όσο για PvP… αφήστε το καλύτερα. αν δεν έχετε όρεξη να διαθέσετε 30+ ώρες στο παιχνίδι (ή σαφώς λιγότερες με την αγορά boosts), το late-game περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να είναι και αυτό που σας τράβηξε το παιχνίδι, παραμένει άφταστο όνειρο για εσάς.
Βρισκόμαστε στο 2014, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν παιχνίδια τα οποία θεωρούν πως είναι καλή ιδέα να σας στείλουν να καταστρέψετε φωλιές μεταλλαγμένων αραχνών, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ο παίκτης πως οι φωλιές έγιναν respawn δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση της αποστολής… Αν θέλετε ένα MMO shooter (που είναι επίσης τζάμπα) στο οποίο οι πράξεις σας έχουν νόημα και υπόσταση, παίξτε Planetside 2. Όπως και να’χει, κάντε τον εαυτό σας μία χάρη και αποφύγετε το Firefall…
