LocoRoco 2 Remastered Review

Οι λόγοι για τους οποίους η Sony «σνομπάρει» συστηματικά το παράλληλο porting των remastered της στο PSVITA εξακολουθούν να μας διαφεύγουν. Τα Patapon και τα LocoRoco είναι τίτλοι κομμένοι και ραμμένοι για φορητό gaming ενώ σίγουρα τα πολύχρωμα γραφικά τους θα έδειχναν χάρμα οφθαλμών στην ευρεία, OLED οθόνη του VITA. Επομένως και το LocoRoco 2 Remastered παραμένει αυστηρά υπόθεση του… καναπέ, προσφέροντας σε αυτό το χαρούμενο platform τις μεγαλοπρεπείς αναλύσεις των Full HD / 4K (αναλόγως format και τηλεόρασης) και την δυνατότητα ενός εναλλακτικού τρόπου χειρισμού μέσω των αισθητήρων κίνησης του DualShock 4.

Πέραν αυτών των βελτιώσεων, η επανέκδοση βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στην έκδοση για PSP που κυκλοφόρησε 10 χρόνια πριν. Δεν υπάρχουν νέα mini-games ή καινούργιες πίστες ενώ κατά βάση το παιχνίδι δείχνει, ακούγεται και παίζεται ακριβώς όπως ο προκάτοχος του, με ό,τι θετικό και αρνητικό συνεπάγεται αυτό. Απευθύνεται αποκλειστικά δηλαδή σε κοινό που απλά διψά για περισσότερο LocoRoco! Για ακόμα μια φορά ο χειρισμός δεν στοχεύει την απευθείας κίνηση του χαρακτήρα αλλά την κύλιση του.

Οι σκανδάλες L1 και R1 ή αντίστοιχα το γέρσιμό του controller στην περίπτωση των motion controls, περιστρέφουν σε μικρή γωνία τον κόσμο συμπαρασύροντας ταυτόχρονα το LocoRoco στο επίπεδο. Ο μοναδικός, άμεσος έλεγχος του ήρωα που επιτρέπει το παιχνίδι, είναι η κίνηση του άλματος που πραγματοποιείται είτε πατώντας και αφήνοντας ταυτόχρονα τις σκανδάλες, είτε ωθώντας ελαφρά το χειριστήριο προς τα πάνω. Με τέτοια controls αντιλαμβάνεστε αφενός ότι η ακρίβεια δεν θα πρέπει να θεωρείται πάντα δεδομένη και αφετέρου πως το gameplay είναι εξαιρετικά απλουστευμένο ξανά.

Πράγματι, με εξαίρεση τα καινούργια mini-games που απλά χρυσώνουν το χάπι και ένα επαναλαμβανόμενο Rhythm game που ξεκλειδώνει αντικείμενα για το σπίτι των LocoRoco, δεν έχει προστεθεί κάτι άλλο που να διαφοροποιεί το παιχνίδι. Το σκεπτικό είναι ταυτόσημο: πρέπει να μεταφέρετε τα LocoRoco σας στο τέλος κάθε διαδρομής. Τα collectables στα επίπεδα παραμένουν τρία, εκ των οποίων τα πιο σημαντικά είναι τα φρούτα αφού αλλάζουν και την ποσότητα των LocoRoco στην κηλίδα σας.

Υπάρχουν 20 από αυτά σε κάθε πίστα αλλά αν θέλετε να την ολοκληρώσετε 100%, θα πρέπει να συγκεντρώσετε και τα Pickories (οι μύγες-νομίσματα που πληρώνουν την συμμετοχή σας στα mini-games) αλλά και τα Mui-Mui, τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια που κρύβονται στα πιο απίθανα σημεία. Οι πίστες πάντως αυτήν την φορά είναι αισθητά μεγαλύτερες και απαιτούν από 10 έως 20 λεπτά για την ολοκλήρωση τους, ενώ συνολικά το παιχνίδι είναι πιο δύσκολο σε σχέση με το πρωτότυπο. Μην περιμένετε σοβαρό επίπεδο πρόκλησης φυσικά, απλά σε κάποια σημεία ίσως ζοριστείτε παραπάνω.

Τα γραφικά συνεχίζουν να δείχνουν περίφημα, θυμίζοντας για ακόμα μια φορά ψυχεδελικά posters των sixties. Και  η μουσική δεν έχει διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα, διατηρώντας την πιασάρικη γιαπωνέζικη ποπ μουσική. Κάθε τύπος LocoRoco διαθέτει διαφορετικό χρώμα και φωνή, συνθέτοντας επομένως και το καθένα το δικό του μουσικό θέμα. Σαν αποτέλεσμα έχουμε μια εξαιρετική οπτικοακουστική πανδαισία που όμως αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει αφού βασίζεται σε υπέρμετρο βαθμό στην παρουσίαση του πρώτου τίτλου.

Συνοψίζοντας σε μια πρόταση, το LocoRoco 2 ήταν μια από τα ίδια και φυσικά η Remastered έκδοση του PS4 δεν θα μπορούσε να αλλάξει αυτό το γεγονός. Παραμένει εξαιρετικά απλός τίτλος που δεν στέκεται τόσο καλά 10 χρόνια μετά από την αρχική κυκλοφορία. Η επανέκδοση αυτή μάλλον θα πει περισσότερα πράγματα στους νοσταλγούς παρά στους καινούργιους χρήστες. Ακόμα και έτσι, είναι δεδομένη η ιστορική της αξία.

Ανάπτυξη: SCE Japan Studio Έκδοση: Sony Computer Entertainment Διάθεση: Sony Hellas