Need for Speed: Heat Review

Και μόνο το άκουσμα της κυκλοφορίας του καινούργιου Need for Speed αρκεί για να ψυλλιάσει όσους έχουν παρακολουθήσει έστω και αμυδρά τον πρόσφατο βίο της EA. Kάπου ανάμεσα στο φιάσκο του Battlefront 2 και την κρυάδα του προβληματικού Anthem, η EA παρέδωσε και το Need for Speed Payback που πάταγε στο άπληστο monetization system του Destiny 2 και τα απαραίτητα, ακόμα και για βασικά χαρακτηριστικά του gameplay, loot boxes (π.χ. upgrade στο αυτοκίνητο με καλύτερα εξαρτήματα γινόταν μέσω ειδικών αναλώσιμων καρτών). Δεν θέλει και πολύ για να ενώσει το μυαλό τις απαραίτητες συνάψεις και με το Heat.

Προς μεγάλη μας έκπληξη λοιπόν, διαπιστώσαμε πως το Need for Speed: Heat δεν προσφέρει τέτοια εμπειρία – τα micro-transactions του Heat χρησιμοποιούν αποκλειστικά την ψηφιακή νομισματική μονάδα του παιχνιδιού, ξεκλειδώνοντας την ολότητα των parts,  αυτοκινήτων και διακοσμητικών αντικειμένων που είναι διαθέσιμα στην παρούσα φάση. Μοναδική εξαίρεση κάποια exclusive skins και τρία αυτοκίνητα τα οποία δίνουν το παρόν μόνο στην Deluxe Edition άλλα είμαστε σίγουροι ότι δεν θα λείψουν και σε κανέναν.

Αφού λοιπόν επιβεβαιώσαμε ότι το Heat δεν υποπίπτει στα ατοπήματα του Payback, σε αυτό το σημείο θα ήταν ορθό να επισημάνουμε ότι το καινούργιο Need for Speed αποτελεί μια προσπάθεια σύμπραξης του gameplay των Most Wanted και Underground 2, κάτι που ασφαλώς κρίνεται θετικά και αποτελεί βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει ότι θα συναντήσουμε και το παραδοσιακό για τα δεδομένα της σειράς, story mode και την γνωστή καρναβαλική κουστωδία των μπάτσων/κάγκουρων που θέλουν να σας δουν με λάστιχα και τσέπη τρύπια. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι στο Heat, η Ghost Games έχει γυρίσει τον διακόπτη της κακογουστιάς στο τέρμα – π.χ. στο εισαγωγικό cut-scene (σημειωτέων, αποτελούν παρελθόν τα Full Motion Video) ο σκληροπυρηνικός υπαστυνόμος μόλις και μετά βίας συγκρατείται και δεν δολοφονεί εν ψυχρό έναν κακούργο… γκαζοφονιά, ενώ η femme fatale συνάδερφος του τον συνοδεύει στην πάταξη του εγκλήματος, με πέτσινα και street μοτοσυκλέτα.

Μετά από αυτήν την γνωριμία με τους κεντρικούς αντίζηλους, η συμβολή σας στο οδικό χάος ξεκινά με το να διαλέξετε την εμφάνιση της περσόνας σας μεταξύ των δώδεκα διαθέσιμων μοντέλων, το ένα πιο αντιπαθητικό από το άλλο. Αυτός θα είναι ο πρωτάρης οδηγός με τον οποίο θα χτίσετε το όνομα σας στους δρόμους της -φανταστικής- Palm City, μέσω μια σειράς από παράνομους και μη, αγώνων ταχύτητας.

Όπως και στο Underground 2, η Palm City, που θυμίζει αρκετά το αστικό τοπίο του Μαϊάμι, είναι στην ολότητα της διαθέσιμη εξαρχής ώστε να την εξερευνήσετε με την άνεση σας. Το σήμα κατατεθέν του Heat και, η ας πούμε διαφοροποίηση του σε σχέση με τον προαναφερθέντα τίτλο, έγκειται στην διττή προσωπικότητα του ανοικτού του κόσμου. Ανά πάσα στιγμή, έχετε την δυνατότητα να αλλάξετε την ώρα που τρέχετε στους αγώνες: την ημέρα όλα τα events είναι νόμιμα και η εξασφάλιση μιας καλής θέσης στο βάθρο σας ανταμείβει με χρήματα. Με τα λεφτά αγοράζετε το επόμενο διαθέσιμο ανταλλακτικό και τις κατά συνέπεια αυξημένες επιδόσεις που έρχονται μαζί του ή πολύ απλά το νέο σας αυτοκίνητο.

Η ατραξιόν των αγώνων όμως λαμβάνει χώρα αργά το βράδυ, όπου οι οδηγικές σας ικανότητες τεστάρονται στο έπακρο με αντίκρισμα την πολυπόθητη φήμη που λειτουργεί σαν leveling σύστημα στο παιχνίδι. Όσο αυξάνετε τον ντόρο γύρω από το όνομα σας, τόσο αποκτάτε πρόσβαση και σε καλύτερα «μπιχλιμπίδια» για το αμάξι σας: από καθαρά διακοσμητικά στοιχεία όπως αεροτομές, προφυλακτήρες και φιμε παράθυρα μέχρι νιτρομπουκάλες και φίλτρα. Η ειδοποιός διαφορά είναι πως την νύχτα στην εξίσωση προστίθεται και η τροχαία που κόβει περιπολίες σε διάσπαρτα σημεία του χάρτη και αν σας εντοπίσει ξεκινά εναντίον σας καταδίωξη, ανεξάρτητα αν είστε στην διάρκεια αγώνα ή όχι.

Στο gameplay δεν έχουμε ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις: όσο τρέχετε, το παιχνίδι ξεκλειδώνει με ελεγχόμενο ρυθμό τις λοιπές αναβαθμίσεις για να σας τονώσει το ενδιαφέρον και να έχετε πάντα κάτι να κάνετε. Το μοντέλο οδήγησης, αν και παραμένει σε arcade φιλοσοφία, θέλει μια κάποια εξοικείωση προκειμένου να τιθασευτεί και να αντιληφθεί κάποιος πως λειτουργεί το drifting αυτήν την φορά. Η αίσθηση ταχύτητας που αποδίδεται είναι εξαιρετική και πιστή στο πνεύμα της δουλειάς αν και θα θέλαμε και ένα παραδοσιακό scoring system που να αξιολογεί το πως οδηγείτε πέρα από τα τετριμμένα objectives τύπου π.χ. κερδίστε δύο αγώνες ή βγάλτε εκτός μάχης Χ αριθμό περιπολικών.

Τούτου λεχθέντος, το Heat για να εμπλουτίσει λίγο τον χαρακτήρα του και να μην περιορίσει το free-roam στην πόλη αποκλειστικά στην μετάβαση από την μία διοργάνωση στην άλλη, έχει προσθέσει ακόμα και τα τυπικά point-of-interest με ραντάρ ταχύτητας, πινακίδες που πρέπει να καταστρέψετε και graffiti τα οποία ξεκλειδώνουν σαν decals για το αυτοκίνητο σας. Ακόμα και έτσι, ο σχεδιασμός της Palm City δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπος και βασίζεται σε υπέρμετρο βαθμό στα προηγούμενα open-world παιχνίδια της σειράς. Συνοψίζεται σε μια παραθαλάσσια, αστική περιοχή με την βιομηχανική ζώνη και το λιμάνι της, τα πιο αποσυμφορημένα της προάστια και τους αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας που διακλαδώνουν τα επιμέρους στοιχεία της. Όχι ότι θα μπορούσε να υπάρχει ιδιαίτερη απόκλιση από το συγκεκριμένο μοντέλο, απλά θα μπορούσαν να έχουνε συμπεριληφθεί περισσότερα χαρακτηριστικά κτήρια ή περιοχές εντός και εκτός του κέντρου της πόλης. Ως έχει, όλες οι οδικές αρτηρίες μοιάζουν μεταξύ τους και δεν θα συναντήσετε αρκετά οπτικά στοιχεία που να αποκαλύπτουν σε πιο κομμάτι της πόλης βρίσκεται την εκάστοτε στιγμή.

Φυσικά η ΕΑ για ακόμα μια φορά χρησιμοποιεί την μηχανή γραφικών Frostbite με ανάμεικτα αποτελέσματα. Ο κώδικας που είχαμε στην κατοχή μας ήταν για την έκδοση σε PS4 και για το μηχάνημα της δοκιμής χρησιμοποιήσαμε την απλή έκδοση – όχι την PRO. Mε αυτά τα δεδομένα ο ρυθμός ανανέωσης διατηρείται σταθερά στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο μεν, κάνοντας όμως αρκετές συμβάσεις στην ποιότητα. Τα πιο οφθαλμοφανή προβλήματα είναι τα aliased γραφικά στις γωνίες των αυτοκινήτων και των γραμμών που διαγράφονται από τα καλώδια ηλεκτροδότηση, αλλά και το ξαφνικό texture popping, φαινόμενο που γίνεται περισσότερο αντιληπτό κυρίως κατά την διάρκεια της ημέρας. Επίσης παρότι τα αμάξια είναι εντυπωσιακά λεπτομερή, τα textures τους φορτώνουν ανά στρώσεις με σχετική χρονοκαθυστέρηση.

Στον αντίποδα η Frostbite κάνει εξαιρετική δουλεία στον τομέα του φωτισμού και στον τρόπο που αντιδρά αυτός στις διαφορετικές επιφάνειες (π.χ. βρεγμένη άσφαλτο). Τα glaring effects είναι όμως σχεδόν εκτυφλωτικά και χρησιμοποιούν έντονους τόνους χρωμάτων – θα βαρεθείτε να βλέπετε φούξια – με αποτέλεσμα να αποσπούν την προσοχή από τον δρόμο. Σημειωτέων ότι αντιμετωπίσαμε αρκετά crashes, τα οποία πρωτίστως προκλήθηκαν λόγω ενός συγκεκριμένου event στον χάρτη. Η επανεκκίνηση του παιχνιδιού και η διαγραφή της cache memory της κονσόλας δεν διόρθωσε το πρόβλημα και ο αγώνας αυτός εξακολουθούσε να προκαλεί τον αναιτιολόγητο, απότομο τερματισμό της λειτουργίας του Heat. Δεν είναι ξεκάθαρο αν το γεγονός αυτό οφειλόταν στο δικό μας save state ή αν απλά σε bugged event, μια βόλτα στα fora της EA πάντως μας αποκάλυψε αρκετούς χρήστες που αντιμετώπιζαν παρόμοια περιστατικά με το δικό μας. Αν σας ενδιαφέρει ο τίτλος ίσως θα ήταν καλύτερο να περιμένετε για ένα πιο σταθερό release, τουλάχιστον αν προέρχεστε από την οικογένεια των κατόχων της κονσόλας της Sony.

Όπως και να έχει και χωρίς ακριβώς να εξιλεώνεται πλήρως, η EA φαίνεται ότι προσπαθεί να επιστρέψει στον σωστό δρόμο με το Heat. Όσοι είναι υπέρμαχοι αυτής της κουλτούρας (φτιαγμένα μεγαθήρια, αισθητική Fast & Furious) θα βρουν αρκετό «μεδούλι» στο φετινό Need for Speed, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχουν περισσότερα από 120 αυτοκίνητα στο βασικό roster. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα Acura NSX, Mercedes AMG GT S, Nissan Skyline, Ferrari F40 και Porsche Spyder. Μάλιστα, με την τρανταχτή απουσία οποιουδήποτε αντίστοιχου racing τίτλου φέτος, το Heat μάλιστα γίνεται ακόμα πιο δελεαστικό για τους φίλους τους είδους.

Ανάπτυξη: Ghost Games Έκδοση: Electronic Arts Διάθεση: Bandai Namco Hellas