Nioh Review

Η Team Ninja στο Nioh επιστρατεύει για ακόμα μια φορά σαμουράι, Ανατολίτικη ιστορία και μυθικούς δαίμονες Oni σε αυτό το εθιστικό action RPG που πατά πάνω στην αδιαμφισβήτητή επιτυχία των Bloodborne / Dark Souls και στην εθιστική μάχη των Ninja Gaiden. Το μονοπάτι που έχει στρωθεί είναι γεμάτο με πόνο και δάκρυα δηλαδή…

Η φιλοσοφία του παιχνιδιού ακολουθεί ευλαβικά την συνταγή των Dark Souls, δηλαδή την trial & error προσέγγιση σε μη γραμμικό περιβάλλον και την σταδιακή απομνημόνευση των σημείων που βρίσκονται οι εχθροί σε αυτό. Αυτή η «από μνήμης» χαρτογράφηση είναι απαραίτητη για την παραμικρή πρόοδο στο παιχνίδι, αφού ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε γωνία και παραμένει αμείλικτος σαν μηχανισμός. Σε περίπτωση που πέσει ο William στην μάχη, χάνει προσωρινά την ποσότητα Amrita που είχε συγκεντρώσει μέχρι τότε (η μονάδα που αντικαθιστά τα Souls και που ουσιαστικά ξοδεύετε για το leveling των χαρακτηριστικών του ήρωα), ενώ στη συνέχεια κάνουν spawn όλοι οι εχθροί και ο ίδιος ξεκινά από το προηγούμενο Shrine που είχε ενεργοποιήσει. Το πτώμα παραμένει στο σημείο και μαζί του και το Amrita, αλλά αν σκοτωθεί για δεύτερη φορά προτού τα ανακτήσει, χάνεται μια για πάντα η πολύτιμη, αχρησιμοποίητη ουσία.

Τα Shrines πέρα από σημεία αναγέννησης επιτελούν και ρόλο hub στο παιχνίδι, αφού σχεδόν όλες οι ενέργειες βελτιστοποίησης του χαρακτήρα εκτελούνται εκεί. Το leveling των βασικών χαρακτηριστικών, η προετοιμασία των Ninjutsu / Omnyo Spells, η αλλαγή του τρέχοντος Spirit (η «σούπερ» επίθεση που γίνεται διαθέσιμη μετά από συγκεκριμένο αριθμό kills) και η επίκληση co-op χαρακτήρα για βοήθεια πραγματοποιούνται στο Shrine. Από την άλλη η αναβάθμιση των όπλων πραγματοποιείται μέσω ενός Skill Tree στο οποίο υπάρχει πρόσβαση πάντα – όσο σκοτώνετε με συγκεκριμένο όπλο ή ολοκληρώνετε αποστολές, τόσο ξεκλειδώνουν αντίστοιχα skills που δίνουν πρόσβαση σε νέες κινήσεις.

Και μιας και γίνεται λόγος για τα όπλα, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν ουσιαστικά οκτώ τύποι όπλων: πέντε για μάχη σώμα με σώμα (Sword, Dual Katanas, Spear, Axe, Kusarigama) και τρεις για μάχη από απόσταση (Longbow, Hand Cannon, Rifle). Το παιχνίδι άλλωστε διαθέτει πλούσιο loot system που θυμίζει την κατηγοριοποίηση ανάλογα με την σπανιότητα (αλα Diablo 2). Μετά τον πρόλογο καλείστε να επιλέξετε δύο melee και ένα long range στα οποία θα έχετε ειδίκευση αλλά η επιλογή σας δεν θα είναι δεσμευτική: ανά πάσα στιγμή μπορείτε να μεταπηδήσετε σε άλλο όπλο χωρίς πραγματική ποινή. Το τι θα πρέπει να διαλέξετε αφορά καθαρά θέμα προσωπικής προτίμησης και προσέγγισης στη μάχη π.χ. το σπαθί αποτελεί ισορροπημένη λύση για τις περισσότερες καταστάσεις, οι διπλές κατάνα είναι ιδανικές για control μικρών γκρουπ εχθρών ενώ το Kusarigama υπερισχύει σε μάχες που θέλετε να έχετε τον αντίπαλο σε απόσταση.

Πολύ σπουδαίο χαρακτήρα όμως έχει και η τοποθέτηση του σώματος ή ακόμα πιο σωστά η στάση που κρατά ο William το όπλο του. Υπάρχουν τρία παρεχόμενα Stances που αλλάζουν στιγμιαία, ακόμα και εν ώρα μάχης – μάλιστα ενδείκνυται να αλλάζετε συχνά την στάση σας όσο πολεμάτε. Η High Stance προκαλεί δυνατά χτυπήματα σε μεγάλη απόσταση αλλά σας αφήνει ευάλωτους σε επιθέσεις αντιπάλων, η Low Stance έχει περισσότερο αμυντικό χαρακτήρα με ευέλικτες, γρήγορα κοψίματα, ενώ η Mid Stance βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο. Κάθε κίνηση εξόν του βαδίσματος καταναλώνει ποσότητα Ki (Stamina), επομένως πρέπει να ζυγιάζετε τις επιλογές σας γιατί αν αποτύχει κάποια αργή, δυνατή επίθεση, πιθανότατα ο ήρωας να μείνει χωρίς περιθώριο αντίδρασης. Μετά από κάθε επίθεση πάντως σας δίνετε ένα μικρό χρονικό παράθυρο για την γρηγορότερη ανάκτηση του Ki σας, αν πατήσετε την σωστή στιγμή το R1. Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο σύστημα ανταμοιβής που κάνει ακόμα πιο φρενήρη και στρατηγική την μάχη.

Το Nioh πάντως χωλαίνει αρκετά ως προς τις αφηγηματικές του πρακτικές, ακόμα και για τα δεδομένα του είδους. Τα Bloodborne / Dark Souls άφηναν πάντα ένα μυστηριακό υπόβαθρο να αιωρείται στον κόσμο τους, απόρροια της εξαιρετικής σχεδίασης των περιοχών και των αινιγματικών NPC. Διακριτικά και για όποιον είχε την διάθεση να την παρακολουθήσει, ξεδιπλωνόταν μια ιστορία όσο εξελισσόταν το ταξίδι του χαρακτήρα στις παράξενες τοποθεσίες.

Στην περίπτωση του Nioh από την άλλη, ακολουθείται μια πιο συντηρητική και άνοστη προσέγγιση. Η πλοκή παλεύει να έχει συνοχή, αλλά τελικώς καταλήγει σε μια κακότεχνη συρραφή cut-scenes και σποραδικών voice-overs. Δεν βοηθά στην κατάσταση και το γεγονός του ό,τι ο ήρωας είναι αδιάφορος: εξωτερικά μοιάζει σαν κακό αντίγραφο του Geralt, ενώ δεν πείθει ούτε με την ιδιοσυγκρασία του. Και υπάρχει και το ζήτημα του ασυνεχή κόσμου με το σπάσιμο του σε υπό-αποστολές που επιλέγονται απλά από το κεντρικό μενού. Σαν αποτέλεσμα, αποτυγχάνει ο τίτλος να δημιουργήσει ιδιαίτερό δεσμό μεταξύ κόσμου-παίκτη και κατ’ επέκταση οι περισσότεροι απλά θα αποφασίσουν να αγνοήσουν την ιστορία.

Στο multiplayer κομμάτι του Nioh τα πράγματα βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Υπάρχει η επιλογή πριν από κάθε αποστολή να παίξετε συνεργατικά με κάποιον χρήστη μέσω PSN αλλά και η δυνατότητα να επικαλεστείτε κάποιον όπως προ είπαμε διαμέσου του Shrine. Σύντομα, τουλάχιστον σύμφωνα με τους δημιουργούς, θα προστεθεί και PvP κομμάτι στον τίτλο. Προς το παρόν, παρέχεται μόνο η επιλογή για asynchronous multiplayer, μια έξυπνη ιδέα που σας δίνει την δυνατότητα να πολεμήσετε τα avatar των πεσόντων χρηστών με έπαθλο κάποια καλά αντικείμενα. Πάντως, οι εχθροί αυτοί χειρίζονται αποκλειστικά από την A.I. οπότε δεν είναι κυριολεκτικά παιχνίδι πολλών παικτών.

Αυτό που θα εκτιμήσουν δεόντως όλοι οι κάτοχοι του PS4 (δηλαδή και στην απλή έκδοση της κονσόλας), είναι η δυνατότητα ρύθμισης της λεπτομέρειας των γραφικών του τίτλου. Οι επιλογές στο Nioh πρακτικά είναι δύο: το Μovie mode που προσφέρει καλύτερη ποιότητα γραφικών σε Full HD ή 4Κ (για τους τυχερούς που διαθέτουν PS4 PRO), αλλά με σημαντικό αντίκτυπο στον ρυθμό ανανέωσης που σε κάποιες περιπτώσεις πέφτει και κάτω από τα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο ή το Action mode στο οποίο ο οπτικός τομέας είναι αισθητά υποδεέστερος (θολότερα  textures, χειρότερο anti-aliasing) αλλά με αντάλλαγμα τον σταθερό ρυθμό ανανέωσης στα 60 fps. Λόγω της γρήγορης κίνησης και των στενών χρονικών περιθωρίων αντίδρασης που απαιτεί η μάχη θεωρούμε ότι το Action Mode και τα πολύτιμα, επιπρόσθετα καρέ που χαρίζει αυτό, αποτελεί μονόδρομο. Άλλωστε ακόμα και στα υψηλότερα settings, το παιχνίδι δείχνει μέτριο λόγω της άτολμης, γενικής του σχεδίασης – ευτυχώς εξισορροπείται η κατάσταση όσο προχωράτε στις μεταγενέστερες αποστολές που διαδραματίζονται σε πιο ενδιαφέρουσες περιοχές.

To Nioh είναι ακριβώς τόσο σαδιστικό όσο και η αρχική πηγή της έμπνευσης του. Θα ήταν όμως εξαιρετικά άδικο να ενταχθεί απλά στους κλώνους του Dark Souls… Οι πολύ έξυπνες ιδέες του και η γρήγορη ροή της μάχης προσδίδουν την απαραίτητη φρεσκάδα στο είδος των Action RPG. Σε τελική ανάλυση, αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν για τις παραγωγές της FromSoftware ή απλά θέλετε να δείτε από πρώτο χέρι την εξέλιξη του ευέλικτου combat system του Ninja Gaiden 2, το Nioh ζητά φόρο αίματος από εσάς.

Ανάπτυξη: Team Ninja Έκδοση: Sony Interactive Entertainment Διάθεση: Sony Hellas