Πίτσα ή σουβλάκι; Απαντώντας στο αιώνιο δίλημμα του gamer…

Φαντάσου σκηνικό: απογευματόβραδο Σαββάτου, λιώνεις με τα ρεμάλια τους κολλητούς σου μπροστά στην τηλεόραση. Το παιχνίδι δεν έχει και τόση σημασία, αν και με τα καθιζήματα που κάνεις παρέα, μάλλον σε κάνα ποδοσφαιράκι σας κόβω να «καίγεστε». Το παιχνίδι έχει ανάψει, τα γκολ πέφτουν βροχή και κάπου ‘κει, γύρω στις 8-9, έρχεται η κρίσιμη στιγμή. Τα στομάχια γουργουρίζουν, η λιγούρα αρχίζει και πλανάται στην ατμόσφαιρα και η ανάγκη για την εξεύρεση τροφής είναι επιτακτική. Οι διάφορες ασόβαρες προτάσεις (κρέπες, σάντουιτς, μακαρονάδες, «να μαγειρέψουμε!») φεύγουν «άκλαφτες» και στο τραπέζι μένουν τα δύο μεγάλα φαβορί για το classico της παραγγελίας: πίτσα ή σουβλάκι;

Δίλημμα μεγαλύτερο κι απ’ αυτό του Άμλετ αφού στην περίπτωσή του κάνεις μία έτσι και πας στα θυμαράκια, ενώ στη δικιά μας, τυχόν λανθασμένη επιλογή θα κάνει τη νύχτα να σου μείνει αξέχαστη. Και δεν το θες αυτό. Όοοοοχι… Το αιώνιο δίλημμα του gamer (και όχι μόνο αλλά σήμερα λέω να εστιάσουμε στον ταλαίπωρο gamer) περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο θα κορέσει την πείνα του. Τα φυλλάδια βγαίνουν από συρτάρια, το επιπλάκι που είναι το τηλέφωνο, τους μαγνήτες στο ψυγείο και τις λοιπές «κρυψώνες», πέφτουν στο τραπέζι και… η ώρα της ψηφοφορίας έφτασε!

Το gameslife αναλύει την όλη κατάσταση και σου παρουσιάζει όλα όσα θα πρέπει να ξέρεις πριν καθορίσεις την εξέλιξη της βραδιάς…

Φτιαξ’ το μόνος σου

Ας πούμε ότι σας πιάνει η προκοπή ρε παιδί μου και αποφασίζετε να φτιάξετε οι ίδιοι το γεύμα σας αντί να καταφύγετε στην εύκολη λύση της παραγγελίας. Για την απίθανη περίπτωση που παίξει τέτοιο ενδεχόμενο, πόσο εύκολο θα είναι το έργο σας; Πιο εύκολο πράγμα από την πίτσα, μεγάλε, δεν παίζει: τη βγάζεις απλά απ’ την κατάψυξη, την πετάς στον φούρνο και καθάρισες –δεν περιμένω να… ανοίξεις ζυμάρι φυσικά. Το σουβλάκι πάλι είναι πιο μπελαλίδικο: βγάλε απ’ την κατάψυξη καλαμάκια και πίτες, ψησ’ τα, κόψε σαλάτα, βρες τζατζίκι (τι, ξεροσφύρι…;) και… ξημερώσαμε μεγάλε. Survivor θα το κάνουμε: όποιος αντέξει μέχρι τέλους, θα φάει κιόλας.

Πίτσα και πάλι πίτσα. Απ’ την κατάψυξη στον φούρνο κι από ‘κει στο στομάχι. Πιο straightforward πεθαίνεις.

Πόσο πάει το μαλλί;

Σουβλάκι ρε φίλε, ελληνικό πράμα. Από τον φτωχομπινέ Έλληνα για τον φτωχομπινέ (συν)Έλληνα. Αποτέλεσμα; Κάτι για να στουμπώσεις σε τιμή που δεν θα βγάλει νοκ άουτ την τσέπη σου. Σκέψου ότι με ένα δίευρο καθαρίζεις πιτόγυρο ενώ στις πιο ιντελεκτουέλ σουβλασερί, με κάνα ευρώ παραπάνω χτυπάς σουβλάκι που συναγωνίζεται σε μέγεθος το νεογέννητο ξαδερφάκι σου.  Με ένα ταλιράκι δηλαδή κάτι πάει κι έρχεται. Στην πίτσα, αντίθετα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένα μικρό/μεσαίο «κομμάτι» δύσκολα θα σε συγκινήσει, την ώρα που για τα XL μεγέθη (μεγάλη, οικογενειακή, jumbo, όπως τη λέει ο καθείς) θα χρειαστεί να ξηλωθείς λίγο παραπάνω, προς δεκάρικο μεριά.

Μία μεγάλη πίτσα ή τρία πιτόγυρα απ’ όλα με πατάτες για να γουστάρεις; Το μέγεθος μετράει και το σουβλάκι κερδίζει hands down.

Στη μπάντα, λερώνει!

Το φαΐ έχει προσγειωθεί μπροστά σου, η κάτω γνάθος είναι πανέτοιμη, η ονειρεμένη ώρα της πρώτης μπουκιάς πλησιάζει και… χαμός! Σάλτσες παντού, πατάτες, πίτες, λουκάνικα στη μοκέτα, στο τραπέζι, στον καναπέ, στα χειριστήρια. Και καλά όλα αυτά, πλένονται. Το χαμένο σου φαΐ ποιος θα αναπληρώσει; Το σουβλάκι είναι κινητή ωρολογιακή βόμβα. Μια λάθος δαγκωματιά, ένα αδέξιο κράτημα και το περιεχόμενό του θα βρεθεί –στην καλύτερη περίπτωση- στο σακουλάκι. Πίτσα ρε φίλε, η σίγουρη λύση. Με μοναδική εξαίρεση την περίπτωση που θα σου φύγει το κομμάτι στο πάτωμα –και ΠΑΝΤΑ θα πέσει ανάποδα-, βαθμός επικινδυνότητας μηδαμινός. Γκαραντί…

Πίτσα για να ‘χεις το κεφάλι σου ήσυχο και να γλιτώσεις και τη μουρμούρα της μαμάς/φίλης/γυναίκας. Έχει και κουτί-ελικοδρόμιο…

«Ρε τζουτζούκο, έχεις καμιά σόδα»…;

Έχεις γερό στομάχι; Βρωμόκοιλος κι έτσι και δεν καταλαβαίνεις Χριστούγεννο; Κααααάλααα… Να σε δω σε τι φάση θα ‘σαι μετά από δυο-τρία περιποιημένα κεμπάπ με πιπέρια, κάρι, τζατζίκια και οτιδήποτε παίζει στη συλλογή του σεφ του σουβλατζίδικου της γειτονιάς σου. Φίλε, αν το σουβλάκι είναι βαρύ, τότε το σουβλάκι θα είναι ΒΑΡΥ. Και τότε την έκατσες, δεν τη γλιτώνεις την ολονυχτία. Στην πίτσα, όλη τη δουλειά την κάνει το ζυμάρι. Την επιλέγεις με λεπτή ζύμη κατ’ αρχάς και γλιτώνεις τις ψωμούκλες. Ε, και ρε αδερφέ, για πίτσα μιλάμε, τι διάολο να έχει πάνω της; ΟΚ, δεν εννοούσα αυτή…

Θα φας, θα ντερλικώσεις, η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδιά σου θα συναντήσουν τα αεροπλάνα της Aegean και παρ’ όλα αυτά το στομάχι σου δεν θα διαμαρτυρηθεί. Πίτσα και πάλι πίτσα.

The morning-after pill

Η βραδιά περνάει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι φίλοι σου την κάνουν, εσύ ξεραίνεσαι ωσάν κούτσουρο και… κάμποσες ώρες μετά, σηκώνεσαι έτοιμος για νέες περιπέτειες. Πάνω που το στομάχι σου σου λέει καλημέρα, σου έρχεται η επιφοίτηση: ό,τι περίσσεψε από χθες μωρέ και το ‘βαλες στον φούρνο! «Τα απομεινάρια του χθες είναι ο θησαυρός του σήμερα», λέει μια κινέζικη παροιμία που επινόησα μόλις και το κρύο περιεχόμενο του φούρνου σου αποτελεί το ιδανικότερο πρωινό! Η κρύα πίτσα ρε φίλε, όσο καλή και να ‘ναι, δεν παλεύεται. Απλά. Δεν παλεύεται. Το κρύο σουβλάκι πάλι, είναι κουλτούρα, είναι ιδέα, είναι τρόπος ζωής. Και θα το φας με την ίδια λαχτάρα που «ξετίναξες» τα δύο αδελφάκια του χθες βράδυ…

Θέλει και ρώτημα; Το σουβλάκι είναι ένα πιάτο που τρώγεται –και- κρύο. Σαν την εκδίκηση. Με λίγο κρεμμύδι παραπάνω.

Τελικά τι παραγγέλνουμε ρε;

Πίτσα πάλι, πίτσα πάλι, οε, οε! Νικήτρια στα σημεία αλλά νικήτρια, η πίτσα είναι ο καλύτερος φίλος του gamer και ο πλέον προτεινόμενος τρόπος για το απαραίτητο refill στις μπαταρίες του. Προσπάθησε να εξοπλίσεις το νοικοκυριό σου με μία όσο το δυνατόν πλήρη γκάμα φυλλαδίων, φρόντισε να είσαι up-to-date με προσφορές και ευκαιρίες και ξεκίνα να ψάχνεσαι και online αφού τα ιντερνετικά deals δίνουν και παίρνουν.

Α! Και καλή όρεξη!