Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που τοποθετούν το Resident Evil 4 ανάμεσα στα καλύτερα videogames όλων των εποχών και αυτοί που θεωρούν ότι κατέστρεψε ολοσχερώς τον χαρακτήρας της σειράς. Οι υπέρμαχοι της δεύτερης κατηγορίας θα βρουν όμως ισχυρό αντίλογο από τα μέλη της πρώτης ομάδας, που ουσιαστικά ισχυρίζεται πως το RE4 και η αλλαγή της κάμερας που παραπέμπει σε τυπικό third-person, ανέκαθεν αποτελούσαν το αρχικό όραμα του Mikami και άρα οι τεχνικοί περιορισμοί ήταν αυτοί που οδήγησαν στην τότε ριζοσπαστικοποίηση του gameplay. Ασχέτως πάντως τοποθέτησης και προτιμήσεως, ο ψύχραιμος παρατηρητής δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δραματική μετάλλαξη που υπέστη – παράλληλα με τους J’avo – το Resident Evil.
Το RE 6 δοκίμασε διαφορετική προσέγγιση, έθεσε πολύ υψηλούς στόχους και… «κάηκε» στα όρια της στρατόσφαιρας… Από όλες τις απόψεις ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά: 1ον το campaign διέθετε τέσσερις ξεχωριστούς ήρωες-χαρακτήρες που εκτείνονταν σε ισάριθμες αλληλένδετες ιστορίες, με μεγάλες διακυμάνσεις στην ποιότητα της δράσης και άφαντο το στοιχείο του τρόμου. 2ον τo combat βασιζόταν σε υπέρμετρο βαθμό σε μάχη σώμα με σώμα (η αρχική κρυάδα που νοιώθεις βλέποντας τον Leon να εκτελεί roundhouse kick σε ζομπι, ε δεν ξεπερνιέται εύκολα), αλλά και σαν shooter ήταν μάλλον απογοητευτικό, με κακή ανάδραση στα όπλα και ξεπερασμένα συστήματα στόχευσης/κάλυψης. 3ον και σημαντικότερο, το RE6 δεν είχε ιδιαίτερο ειρμό, με αποτέλεσμα μια κακή συρραφή από σεκανς σκηνών δράσης και cutscenes με πρωταγωνιστές που σας ραπίζουν με πομπώδεις στιχομυθίες. Ποτέ δεν φημίζονταν η Capcom για την ανάπτυξη των χαρακτήρων της αλλά εδώ πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της.
Τουλάχιστον πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός της ποικιλίας αναμεταξύ των campaigns. Η ιστορία του Leon πατά περισσότερο στην horror ατμόσφαιρα της σειράς, του Chris και του Jake θυμίζουν rail shooter, ενώ στην περίπτωση της Ada συναντάμε κάποια ατυχή stealth κομμάτια και περισσότερους περιβαλλοντολογικούς (συνήθως) γρίφους. Τουτέστιν υπάρχει αρκετό ζουμί που μεταφράζεται σε πολλές ώρες απασχόλησης (συνολικά 20-25 ώρες!), ενώ μπορείτε να δείτε τον τίτλο στην ακεραιότητα του μαζί με ακόμα έναν φίλο σας μέσω co-op, είτε locally μέσω split screen, είτε μέσω internet. Δεδομένου της μετριότητας του παιχνιδιού, αυτός είναι και ο προτεινόμενος τρόπος παιχνιδιού. Πέρα από το co-op, κάποιες ώρες μπορείτε να τις ξεκλέψετε και με το Mercenaries, το time attack mode που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην σειρά με το Resident Evil 4. Απλή, καθαρή διασκέδαση, όπου σε αντίστροφη μέτρηση πρέπει να σκοτώσετε όσο το δυνατόν περισσότερους εχθρούς για την επίτευξη υψηλού σκορ. Φυσικά εξυπακούεται η υποστήριξη leaderboards.
Όπως φαίνεται και από το ύφος του κειμένου, το RE6 ήταν απογοητευτικό τότε, το μακρινό 2012, οπότε για ποιόν λόγο το ανέσυρε από την ντουλάπα η Capcom; Χρειαζόταν πραγματικά ο ιστορικός των videogames μια remastered HD έκδοση στο –κατά γενική ομολογία – χειρότερο μέλος της σειράς; Οι λόγοι που οδήγησαν τον Ιαπωνικό κολοσσό στην επανακυκλοφορία του τίτλου είναι πάντως προφανείς. Τα RE 1 και Origins Remakes είχαν μια περίφημη εμπορική πορεία, επομένως το ενδιαφέρον του κόσμου για το franchise έχει αναθερμανθεί. Θα μπορούμε λοιπόν το RE 6 να είχε μια δεύτερη ευκαιρία και μάλιστα με καλύτερες πλέον υποβόσκουσες συνθήκες…
Άλλωστε σαν Remastered έκδοση, βαδίζει στα ίδια ποιοτικά στάνταρ όπως οι προκάτοχοι του… Ο ρυθμός ανανέωσης είναι πλέον σταθερά στα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο, ενώ τα γραφικά έχουν βελτιωθεί ώστε να υποστηρίζουν πλέον την προσαρμογή ανάλυσης σε Full HD. Η αλήθεια είναι ότι ο τεχνικός τομέας πλέον δείχνει παρωχημένος , με απλοϊκή γεωμετρία και αδιάφορο level designing. Ο χρόνος δεν στάθηκε πολύ ευγενικός με το παιχνίδι και οπτικά θεωρείται αδιάφορο. Ευτυχώς δεν υπάρχουν glitches ή bugs, επομένως ακόμα και έτσι μιλάμε για την απόλυτη έκδοση του RE 6.
H αγορά του βέβαια δεν προσφέρει σπουδαία οφέλη σε όσους διαθέτουν ήδη στην προηγούμενη γενιά το παιχνίδι. Οπότε το αγοραστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται το Remastered, εντοπίζεται στους συλλέκτες και σε όσους είναι περίεργοι να δουν που… στράβωσε το πράγμα στην πορεία. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, θα βρείτε ψήγματα απολαυστικού gameplay ενώ η εμπειρία είναι σαφώς ανώτερη σε co-op και δύσκολα θα δυσαρεστήσει τους fans. Ακόμα όμως και έτσι, η Remastered αυτή έκδοση αγνοεί το βαρύ όνομα που φέρει το Resident Evil, καθώς είναι ένα μάλλον μονοδιάστατο 3rd person shooter που δεν ξεφεύγει από την μετριότητα…
The Good
- Μεγάλη διάρκεια, mercenary mode, διασκεδαστικό co-op, στιβαρό remaster.
The Bad
- Άβολο σύστημα κάλυψης, δεν είναι τρομακτικό, παλαιολιθικός χειρισμός και άνοστη μάχη, καταντά βαρετό.
-
ΓΡΑΦΙΚΑ
-
ΗΧΟΣ
-
GAMEPLAY
-
ΑΝΤΟΧΗ