Δεν θα ασχοληθούμε πολύ με το ιστορικό της σειράς, αρκεί να υπενθυμίσουμε τα Gothic 1, 2 και 3, κλασικά δείγματα RPG με open-world στήσιμο, μέσα από τα οποία ξεπήδηξε η σειρά Risen της Piranha Bytes. Το πρώτο Risen έμεινε αρκετά κοντά στη σειρά Gothic, το δεύτερο ακολούθησε πιο ανάλαφρη τεχνοτροπία σε ένα πειρατικό setting και φτάνουμε έτσι στο τρίτο Risen. Το Risen 3: Titan Lords, «πατάει» τόσο πολύ στο Risen 2, που θα μπορούσαμε πολύ εύστοχα να το περιγράψουμε ως… Risen 2.5. Παραμένει πειρατικό, αν και όχι σε τόσο έντονο βαθμό, ενώ έχουν προστεθεί αρκετά fantasy στοιχεία.
Το Risen 3 ξεκινάει λίγο σαχλά: τα πρώτο εισαγωγικό κομμάτι που εξυπηρετεί ως tutorial, αφήνει μια μάλλον μέτρια πρώτη εντύπωση. Ίσως είναι οι άχαρες συζητήσεις, ίσως οι αφελείς συμβουλές, ίσως η εμφάνιση της Patty, η αδελφή του πρωταγωνιστή που μας συνοδεύει στα πρώτα βήματα. Αυτή η κοπέλα φοράει την πιο παρδαλή, ντεκαντάνς αποκριάτικη αμφίεση «σέξι» πειρατίνας που έχετε δει σε παιχνίδι. Μαζί με το αφύσικα, υπερβολικά και εξωφρενικά φουσκωμένο στήθος, μοιάζει περισσότερο με πάμφθηνη στρίπερ. Καλές οι στρίπερ, αλλά μην τα μπλέκουμε. Νόμιζα ότι το gaming industry είχε ξεπεράσει τη φάση της τουμπανιασμένης Lara Croft, εδώ και χρόνια…
Όπως και να έχει, η στρίπερ Patty είναι η κόρη του μεγάλου πειρατή Steelbeard από το Risen 2. Μαζί με τον αδελφό της (τον ανώνυμο πρωταγωνιστή), αναζητούν θησαυρούς και περιπέτειες… μέχρι που μπλέκουν σε κάτι πολύ «πάνω από το level τους». Εξερευνώντας μια σπηλιά, πετυχαίνουν μια πύλη για τον Κάτω Κόσμο: ένας δαίμονας βγαίνει και ρουφάει την ψυχή του Nameless ήρωα, ο οποίος θα πρέπει τώρα να βρει έναν τρόπο για να κερδίσει πάλι την ανθρωπιά του. Για άλλη μια φορά λοιπόν παίζουμε έναν ανώνυμο ήρωα καθώς θα εξερευνήσουμε τροπικά νησιά, ζούγκλες και σπηλιές, θα πολεμήσουμε τέρατα, θα μαζέψουμε θησαυρούς και κρυμένα μυστικά, θα κάνουμε upgrades και μπόλικα level ups.
Μάγοι, Βουντού και Δαίμονες
Όπως είναι η παράδοση, θα πρέπει να επιλέξουμε μια παράταξη με την οποία θα συμμαχήσουμε: υπάρχουν οι Guardian Mages που ασχολούνται με την μαγεία των κρυστάλλων στη γη, οι Demon Hunters που, εμ, κυνηγούν δαίμονες και οι Voodoo Pirates που χρησιμοποιούν βότανα και φίλτρα, νεκρομαντικές τακτικές και βουντού. Κάθε παράταξη (και μπορείτε να επιλέξετε μόνο μια), έχει τις δικές της αποστολές και σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε τα δικά της, ξεχωριστά abilities. Οι Demon Hunters ειδικεύονται σε buffs για γρήγορες μάχες, οι Guardians έχουν καταστροφικά ξόρκια και οι Voodoo ρίχνουν κατάρες και δηλητήρια. Υπάρχουν και μερικά ενδιαφέροντα utility spells, όπως η μεταμόρφωση σε παπαγάλο για εύκολη εξερεύνηση, το αυτόματο ξεκλείδωμα σεντουκιών που παρακάμπτει το mini-game, κάποια summoning spells, κτλ. Παρόλα αυτά, μόλις το παιχνίδι πάρει τον «κατήφορο» της δυσκολίας, ακόμα και ο πιο δύσκολος εχθρός, στο Hard Difficulty, πέφτει με ένα-δύο απλά χτυπήματα.
Η μάχη δεν είναι προβληματική, απλά λίγο ιδιότροπη, μέχρι να καταλάβεις τον βασικό μηχανισμό: όσο είστε σε επίθεση, πρέπει να «συνδέετε» σωστά συγχρονισμένα χτυπήματα για να δημιουργείτε επιθετικά combos. Όταν ο επιτιθέμενος κάνει το ίδιο, πρέπει να αποφεύγετε ή να μπλοκάρετε τα δικά του, διαφορετικά θα σας «παγώσει» σε ένα stun-lock όπου δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Υπάρχουν κάποια skills όπως το Riposte που δίνουν την ικανότητα να «σπάσετε» το combo του αντιπάλου για να ξεκινήσετε το δικό σας, αλλά αν έχετε να κάνετε με πολλούς αντιπάλους, χρειάζεται προσοχή. Για να είμαι ειλικρινής, αν και ήξερα τι έπρεπε να κάνω, οι αρχικές melee μάχες μου φανήκαν άτσαλες: τις περισσότερες φορές απλά έκανα τούμπες και dodge που καθιστούν τον ήρωα άτρωτο και άφηνα τον companion να σκοτώνει τους εχθρούς. Έτσι επέλεξα να συμμαχήσω με τους Guardians που ειδικεύονται σε spells. Όταν πήρα το πρώτο Fire Spell που αντικαθιστά τις «απλές» επιθέσεις του σπαθιού, κάθε υπόνοια δυσκολίας του παιχνιδιού είχε τελειώσει.
Σε γενικά πλαίσια (και μόλις ξεπεραστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το αρχικό, δύσκολο κομμάτι των πρώτων 2-3 ωρών), το Risen 3 είναι ένα παιχνίδι «κατήφορος», χωρίς ιδιαίτερες προκλήσεις. Η Piranha Bytes δυστυχώς, δείχνει για ακόμα μια φορά ότι δυσκολεύεται να αποδώσει μια σωστή φόρμουλα δυσκολίας του gameplay. Τα ΧΡ των μαχών παραμένουν σχεδόν ίδια, για το 80% του παιχνιδιού, καθώς αντιμετωπίζετε τα ίδια αδύναμα τέρατα. Αυτό το… flatness στον δείκτη δυσκολίας βάζει τρικλοποδιά στο ίδιο το παιχνίδι: μπορεί να υπάρχουν εκατοντάδες quests και άπειρος χώρος για εξερεύνηση (τα τέσσερα τεράστια νησιά είναι αμέσως «ανοιχτά» για να ψαχουλέψετε), αλλά ποιο το νόημα; Μπορεί να υπάρχει ένα συμπαθητικό Crafting, αλλά όταν όλα πέφτουν με ένα χτύπημα, γιατί να ψάξεις υλικά για να φτιάξεις ένα ακόμα πιο δυνατό όπλο; Γιατί να μάθεις κι άλλα ξόρκια ή να κουβαλάς spell scrolls των άλλων παρατάξεων, όταν ισοπεδώνεις τα πιο ισχυρά τέρατα του παιχνιδιού (στο Hard Difficulty), με τρία κλικ «απλών» επιθέσεων;
Αφελής γοητεία
Το Risen 3 έχει αρκετές ελλείψεις που, αν έχετε κακομάθει σε Witcher, Skyrim και Mass Effect θα σας παραξενέψουν. Οι διάλογοι με τις cheesy ατάκες, το προβλεπόμενο σενάριο, οι αναμενόμενες ανατροπές, δεν συμβαδίζουν με τα standards που βλέπουμε σε άλλους τίτλους, εν έτει 2014. Παρόλα αυτά, έχουν μια αφελή γοητεία, κάτι σαν παλιές, teenage ταινίες της Disney που μπορεί να πετύχεις ένα Κυριακάτικο μεσημέρι: καταλαβαίνεις ότι βλέπεις σαχλαμάρα, αλλά συνεχίζεις να το βλέπεις. Οι companions είναι πιο καλοδουλεμένοι από το Risen 2, θα βρείτε και μερικούς παλιούς γνωστούς, ενώ όλοι έχουν δικές τους αποστολές και διαλόγους. Από την άλλη όμως, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται στις ίδιες περιοχές, έχουμε συχνή χρήση των ίδιων assets. Για κάποιους μπορεί να είναι τεμπέλικο ή και φτηνό κόλπο στο design. Από την άλλη, αν σας άρεσε το Risen 2, θα χαρείτε που θα επισκεφθείτε ίδιες περιοχές.
Υπάρχουν επίσης και μερικές εξτρά πινελιές, όπως η εκπαιδευμένη μαϊμού που σας επιτρέπει πάλι να εξερευνήσετε στενά περάσματα ή το Astral Vision που φωτίζει στον χώρο κάποια σημεία ενδιαφέροντος, τέρατα, θησαυρούς ή άλλους NPCs. Επίσης, πέρα από τα τρία mini-games των οικισμών (μπρα-ντε-φερ, σκοποβολή και οινοποσία), υπάρχει ένα ακόμα mini-game ναυμαχίας με τέρατα ή καράβια που ενεργοποιείται μερικές φορές όταν ταξιδεύουμε στον χάρτη. Υπάρχει επίσης ένας άτσαλος μηχανισμός που αφαιρεί ή προσθέτει Soul Points στον χαρακτήρα, ανάλογα με τις επιλογές στους διαλόγους: αν ο ήρωάς μας δείχνει την ανθρώπινη, «καλή» πλευρά του, παίρνει πόντους, αν είναι κάφρος και στριμμένος, τους χάνει. Αληθινή επίπτωση δεν υπάρχει, εκτός από κάποιους companions που θα σας παρατήσουν αν πάτε στα άκρα.
Προσωπικά, αν και η χαμηλή του δυσκολία με απογοήτευσε, έμεινα κολλημένος μέχρι τον τερματισμό του Risen 3: Titan Lords (34 ώρες παιχνιδιού, 76% achievements), αλλά δεν θα μπορούσα να το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Επειδή το Risen 3: Titan Lords μοιάζει τόσο πολύ με το Risen 2, είναι αρκετά εύκολο να ξέρεις αν θα σου αρέσει τελικά το παιχνίδι. Αν δεν σας είχε κερδίσει το Risen 2, το Risen 3 δεν θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη. Είναι ένα αφελές, ατελές, άτσαλο και άκομψο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, αποπνέει μια χαζή γοητεία, τουλάχιστον για τους φανατικούς των open-world RPG.
