Για τον περισσότερο κόσμο η σειρά Tomb Raider σηματοδότησε την απαρχή των πλήρως τρισδιάστατων 3rd person action-adventures παιχνιδιών που, κακά τα ψέματα, κατέστησε το είδος σταδιακά στο δημοφιλέστερο genre βιντεοπαιχνιδιών. Το reboot του 2013 από την Crystal Dynamics «μετεμψύχωσε» τον Drake (Uncharted) στις θηλυκές – αν και πλέον ανθρώπινες – αναλογίες της Lara, δημιουργώντας μια εμπειρία που πατούσε αρκετά στην συνταγή της Naughty Dog. Χωρίς άλλο πάντως, το Tomb Raider είχε την δική του ξεχωριστή σφραγίδα που βασιζόταν σε μια απείρως πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα και σε πολύ πιο ανοικτή σχεδίαση που πρόσφερε προαιρετικές περιοχές και περισσότερες επιλογές στην μάχη.
Στην ίδια φόρμουλα βασίστηκε το Rise of the Tomb Raider προσφέροντας σημαντική βελτίωση στον τεχνικό τομέα, πιο σύνθετα και ουσιώδη optional tombs και πιο ισορροπημένη αναλογία μάχης-εξερεύνησης. Ακριβώς στα ίδια βήματα πατά και το Shadow of the Tomb Raider (προς χάρη συντομίας SotTR), εστιάζοντας αποκλειστικά στα πιο δυνατά στοιχεία του Rise και στην συνέχεια της ιστορίας. Το σενάριο του παιχνιδιού ξεκινά αμέσως μετά τα τεκταινόμενα του Rise, με την Lara να μπλέκεται πάλι στα πόδια της «σκιώδης» οργάνωσης Trinity. Ακολουθώντας τις παράνομες δραστηριότητες της Trinity η Lara βρίσκεται στο Μεξικό, αλλά πολύ σύντομα καταλήγει στην καρδιά των τροπικών δασών της Νότιας Αμερικής προκειμένου να αποτρέψει τον Αρμαγεδδών που προφήτευσαν οι αρχαίοι Μάγιας δεκάδες αιώνες πριν.
Κάτι το οποίο δεν έχει αλλάξει καθόλου σε σύγκριση με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς είναι η Lara αυτή καθ’ εαυτή. Από την αρχή έως το τέλους του Shadow of the Tomb Raider, η ανάπτυξη του χαρακτήρα είναι μηδαμινή, κάτι το οποίο μπορεί να εκληφθεί θετικά ή αρνητικά αναλόγως οπτικής. Από την μια, όσοι έχουν ακόμα στο μυαλό τους την Lara της Core Design, θα απογοητευτούν οικτρά. Η δυναμική Βρετανίδα με τους εξεζητημένους τρόπους και την φλεγματική διάθεση έχει εξαφανιστεί για τα καλά. Πλέον, η Lara φλερτάρει με τα όρια του κοινωνικά απροσάρμοστου ατόμου, διατηρώντας εμμονικές ιδέες και παραμένοντας ακόμα ανεξίτηλα σημαδεμένη από την τραγική μοίρα των γονιών της.
Είναι ένας θηλυκός Bruce Wayne αν προτιμάτε, χωρίς alter ego και χωρίς τα χαρακτηριστικά της διπλά πιστόλια. Σαφώς εν μέσω των cutscenes παρουσιάζεται πιο ανθρώπινη… Ιn-game από την άλλη υπάρχουν απίστευτες υπερβολές όπως π.χ. το ότι καμουφλάρεται αλα John Rambo με λάσπες ή ότι κρεμάει στα δέντρα σαν άλλος Predator τους νεκρούς στρατιώτες. Τελικώς είναι θέμα γούστου ποιος τύπος Lara σας ταιριάζει καλύτερα. Πάντως, η τριλογία όπως και να χει είναι ένα origin story, επομένως στο επόμενο Tomb Raider μπορεί κάλλιστα η Lara να ξετινάζει τα μαρτίνι το ένα πίσω από το άλλο.
Το σημαντικό είναι ότι το gameplay για άλλη μια φορά αποζημιώνει και με το παραπάνω. Ο πολιτισμός των Μάγιας, το τέλος του κόσμου και η αφιλόξενη ζούγκλα όπου διαδραματίζεται ο τίτλος είναι ένα φανταστικό playground για εξερεύνηση, ιδιαίτερα αν απενεργοποιήσετε και από το μενού το in-game glint που τονίζει που βρίσκονται τα collectables στους χάρτες. Η βαρύτητα στο SotTR βέβαια πέφτει στα challenge tombs, τους προαιρετικούς τύμβους που είναι μεγαλύτεροι και πιο σύνθετοι σε σύγκριση με τους αντίστοιχους τους Rise, ενώ η ολοκλήρωση τους πλέον ξεκλειδώνει και ένα skill το οποίο μπορεί να εξαγοραστεί από τα camps.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες υλοποιήσεις της σειράς, εδώ τα Tombs είναι αρκετά περίπλοκα ως προς την επίλυση τους και σχεδόν πάντα βασίζονται σε κάποιο σύνθετο environmental puzzle που απαιτεί τον χειρισμό παράξενων τροχαλιών, καθρεπτών ή σύνθετων τεχνουργημάτων. Σαφώς και έχουν πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο, αποτελώντας το πιο δυνατό χαρακτηριστικό του τίτλου. Εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι υποβρύχιες περιοχές που εκτείνονται δαιδαλωδώς προς κάθε κατεύθυνση εντείνοντας την αγωνία και την ανάγκη για γρήγορη ανάδυση πριν τελειώσει το οξυγόνο στην Lara. Κάτω από το έδαφος η Crystal Dynamics έχει δημιουργεί ένα τεράστιο σύμπλεγμα σπηλιών που κρύβει αρκετές εκπλήξεις και σημεία ενδιαφέροντος.
Η μάχη εξακολουθεί και δουλεύει σωστά και πάνω-κάτω λειτουργεί όπως θυμάστε και στο Rise. Τι αλλάζει; Αφενός προσφέρονται πολύ λιγότερες ευκαιρίες για αυτήν αφού κατά βάση (και σωστά) το Shadow of the Tomb Raider είναι 3rd person adventure που δίνει το πρώτο βήμα στην εξερεύνηση. Αφετέρου οι μάχες πλέον λειτουργούν πιο οργανικά αν παίζετε θεματικά σαν “θηρευτής»: το μόνο πρόβλημα είναι ότι η A.I. δεν αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση, ακόμα και στα δυσκολότερα επίπεδα δυσκολίας.
Τεχνικά το SotTR κάνει πολύ καλή δουλειά, προσφέροντας λεπτομερή textures ακόμα και στις απλές εκδόσεις των PS4, Xbox One και προσεγμένα εφέ φωτισμού, ιδίως στις ανακλάσεις του ηλίου και στον ιριδισμό που δημιουργούν στο νερό. Όλες οι περιοχές είναι διανθισμένες με αληθοφανείς και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, είτε βρίσκεστε στο χείλος ενός καταρράκτη, είτε εξορμάτε ένα σκοτεινό, αιματοβαμμένο ναό ανθρωποθυσιών. Βέβαια δεν είναι όλα αψεγάδιαστα, αφού υπάρχουν κάποια glitches που μπλέκουν την Lara σε γωνίες, βράχους κ.α. ενώ το facial capture είναι μέτριο προς κακό στους NPCs και ενίοτε ανεπαρκές ακόμα και στην Lara.
Πολύ ατμοσφαιρικός είναι και ο ήχος και ιδιαίτερα οι απόκοσμες, ανατριχιαστικές ambient συνθέσεις που αναπαράγονται κατά την διάρκεια που βρίσκεστε σε κάποιο tomb. Να σημειώσουμε εδώ ότι υπάρχει και η επιλογή για voice dub στην μητρική γλώσσα των αυτόχθονων Νοτιοαμερικάνων. Η Lara πάντως γίνεται πάντα κατανοητή σε αυτούς παρόλο που συνεχίζει να τους μιλά στα Αγγλικά.
Συνολικά λοιπόν δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε το Shadow of the Tomb Raider τον πληρέστερο και πιο ώριμο τίτλο της σειράς. Η φθισική, αμέτοχη προσωπικότητα της Lara ίσως ξενίσει αρκετούς – οι υπόλοιποι στους οποίους συγκαταλεγόμαστε και εμείς, πιστεύουν ότι ταιριάζει γάντι στην σκοτεινή, ενήλικη ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Από την άλλη κανείς δεν θα διχαστεί με το απολαυστικό του gameplay το οποίο προσφέρει ακριβώς ότι θα περίμενε κανείς από ένα Tomb Raider. Πραγματικά ανυπομονούμε να δούμε τη επιφυλάσσει το μέλλον στην διάσημη αρχαιολόγο!
Ανάπτυξη: Eidos Montreal / Crystal Dynamics Έκδοση: Square Enix Διάθεση: CD Media
The Good
- Απολαυστική μάχη που δίνει έμφαση στο stealth . Επιβλητική, σκοτεινή ατμόσφαιρα . Άρτιο leveling design που επεκτείνεται και υποθαλάσσια . Μοναδική αίσθηση εξερεύνησης
The Bad
- Αρκετά glitches . Πανομοιότυποι NPCs . Ανεπαρκές facial capture (συχνά ακόμα και στο μοντέλο της Lara) . Δεν διαφοροποιείται ιδιαίτερα σε σχέση με το Rise
-
ΓΡΑΦΙΚΑ
-
ΗΧΟΣ
-
GAMEPLAY
-
ΑΝΤΟΧΗ