Δεν είναι πολλά τα Games που ο πρωταγωνιστής δεν είναι άνθρωπος. Το Styx: Master of Shadows είναι από τα μοναδικά μοντέρνα παιχνίδια Stealth που σου επιτρέπουν να δεις τον κόσμο από την οπτική γωνία ενός, ‘τέρατος’. Είναι σημαντικό να σημειωθεί το ότι ο ήρωας είναι ένα goblin, καθώς παίζει μεγάλο ρόλο στο Design κάθε πίστας, στην συμπεριφορά των φρουρών αλλά και στις δυνατότητες που έχει ο παίκτης για να διαβεί το περιβάλλον. Η ιστορία ξεκινάει με τον Styx να βρίσκεται στα έγκατα ενός τεράστιου πύργου και με μοναδικό σκοπό του να φτάσει στην Καρδιά του Δέντρου και να την κλέψει. Οι λόγοι του χαρακτήρα αλλά και τα γεγονότα αναπτύσσονται και αποκαλύπτονται καθώς το παιχνίδι προχωράει. Το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας μας δίνεται σε Cut Scenes ανάμεσα σε κάθε πίστα που ο παίκτης περνάει και παρόλο που το στυλ και η λεπτομέρεια τους δεν είναι άσχημη, το γενικό story του παιχνιδιού ίσως είναι λίγο αδύναμο καθώς ελάχιστα ψεγάδια ιστορίας μας δίνονται καθώς παίζουμε.
Αλλά η βασική δύναμη του παιχνιδιού, ασφαλώς, δεν βρίσκεται στην ιστορία που λέει. Απίστευτα ενδιαφέρον μπορεί να χαρακτηριστεί το κάθε επίπεδο που ο παίχτης καλείται να περάσει καθώς κάθε πίστα προσφέρει μια πληθώρα επιλογών για τον διασκελισμό της. Με την βασική φιλοσοφία πίσω από το design να είναι το Ύψος, ένας ‘διάδρομος’ μπορεί να έχει από δύο και πάνω υψομετρικά επίπεδα από όπου μπορείτε να περάσετε. Για παράδειγμα, δύο φρουροί στέκονται μπροστά σε μια πόρτα. Ο παίχτης έχει την επιλογή είτε να βρει τρόπο να τους προσπεράσει από ψηλά, αφού γαντζώσει συγκεκριμένα σημεία στους τοίχους και περπατώντας πάνω σε πεζούλια, είτε να προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να περάσει από την πόρτα ή να χρησιμοποιήσει το μικρό τούνελ από κάτω τους.
Το Level Design, οι τρόποι και ικανότητες που δίνονται στον παίχτη για να περάσει αυτά τα levels είναι ίσως η μεγαλύτερη δύναμη αυτού του παιχνιδιού. Πάντα υπάρχει τρόπος για να προσπεραστεί ένα εμπόδιο, με αρκετή υπομονή, τακτική και προσοχή. Οι σχεδιαστές μάλλον δεν θέλουν οι παίχτες να εμπλέκονται σε μάχες σώμα με σώμα. Αργότερα στο παιχνίδι πολλοί φρουροί σε σκοτώνουν ακαριαία ενώ στην μέγιστη δυσκολία, όλοι οι φρουροί σε σκοτώνουν με ένα χτύπημα! Για τους αντιπάλους που είναι… αντιμετωπίσιμοι υπάρχει ένα πολύ απλοϊκό Σύστημα Μάχης στο οποίο μονομαχείς με έναν αντίπαλο και πρέπει να αποκρούεις της επιθέσεις του μέχρι να σου δοθεί το άνοιγμα να τον αποτελειώσεις. Το κακό βέβαια είναι ότι η εμπλοκή με παραπάνω από έναν αντίπαλο σημαίνει σχεδόν βέβαιο θάνατο, για αυτό και δίνονται στον παίχτη από νωρίς τρόποι και μέθοδοι διαφυγής.
Το Styx: Master of Shadows δεν είναι ένα καταπληκτικό Stealth παιχνίδι, αλλά προσφέρει σίγουρα αρκετές ώρες εξερεύνησης, με την επιτυχή εκτέλεση πλάνων και αποδράσεων να είναι από τις πιο δυναμικές στιγμές του. Το Level Design σίγουρα κρατάει το παιχνίδι γερά και το Stealth σύστημα του αν και όχι πρωτοποριακό, δουλεύει πολύ καλά σε συνδυασμό με το προηγούμενο, προσφέροντας μια ευχάριστη για πολλούς, αν όχι οδυνηρή εμπειρία για τους ανυπόμονους. Μετά το Thief, είναι καλό να βλέπουμε ότι το genre των Stealth παιχνιδιών συνεχίζει να αναπτύσσεται και οι προσδοκίες μας για το μέλλον, αν μη τι άλλο, είναι καλές.
