Super Mario Odyssey Review

Το Super Mario Odyssey είναι το παιχνίδι που εσωκλείει την φιλοσοφία της έννοιας του ταξιδιού. Ο Mario γίνεται ο τύπος του τουρίστα που ήμαστε και εμείς οι ίδιοι όταν πάμε διακοπές σε κάποιο θέρετρο ή σε κάποια άγνωστη μεγαλούπολη. Τα πρώτα βήματα μας είναι διστακτικά, όσο σιγά-σιγά προσπαθούμε να προσαρμοστούμε με το νέο περιβάλλον. Αργότερα και όσο μαθαίνουμε την τοπική κουλτούρα, προσπαθούμε να ζήσουμε σαν ντόπιοι. Προσαρμόζουμε το πρόγραμμα μας ώστε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερες εικόνες και εμπειρίες. Τέλος, η επιστροφή μας αφήνει μια για πάντα, με τις μελαγχολικές αναμνήσεις του ταξιδιού και το μόνο υλικό κατάλοιπο που μας μένει, είναι τα κάθε λογής σουβενίρ που κουβαλάμε στην βαλίτσα.

Τα παραπάνω περιγράφουν επαρκώς το Odyssey, τον πρώτο πλήρως 3d Super Mario τίτλο μετά το μαγευτικό Galaxy 2 του 2010. Τότε ο κεντρικός μηχανισμός του gameplay ήταν ο ρόλος του πεδίου βαρύτητας των πλανητών που άλλαζε διαρκώς τον προσανατολισμό του platforming. Στο Odyssey τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το cap του Mario ή από τον Cappy αν προτιμάτε, το παράξενο, ζωντανό καπέλο που συμμαχεί μαζί μας προκειμένου να γλιτώσουμε την αδερφή του και την Peach από τον Bowser.

Το καπέλο του Mario έχει δύο βασικές λειτουργίες: αφενός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κύρια επίθεση, εκτοξεύοντας το στους αντιπάλους. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα προσωρινό ζάλισμα των εχθρών – με ένα απλό άλμα πάνω τους, καθαρίσατε. Η κύρια δύναμη του Cappy όμως βρίσκεται στην ιδιότητα του Capture: μπορείτε να γίνετε ένα με τους ιδιόμορφους χαρακτήρες που βρίσκονται στους κόσμους του παιχνιδιού, μεταφέροντας τον έλεγχο από τον Mario απευθείας σε αυτούς. Αυτό γίνεται ξανά με το πέταγμα του καπέλου σε συγκεκριμένους ήρωες (ή και αντικείμενα!). Ότι ιδιότητες και ειδικές κινήσεις διαθέτουν, γίνονται κτήμα σας για όλη την διάρκεια του capture. Π.χ. την πρώτη φορά που το κάνετε αυτό γίνεται με έναν βάτραχο, όπου κάνετε possess για να ανεβείτε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα που δεν μπορεί να προσπελαστεί με τα άλματα του Mario.

Η ευκολία μετάβασης από το ένα πλάσμα στο άλλο και ο διαφορετικός τρόπος παιχνιδιού σε κάθε ένα από αυτά, δίνει μια φρέσκια πνοή στο gameplay που θα σας αφήσει άφωνους από τις συνεχείς εκπλήξεις. Τα captures συνολικά είναι 52 στον αριθμό και ενσωματώνουν παλιά αλλά και νέα sprites από το σύμπαν του Super Mario. Από τα τυπικά Goombas που μπορούν να φτιάξουν κάθετη συστοιχία μεταξύ τους, τον επιβλητικό δεινόσαυρο που είδαμε και στο teaser της φετινής E3 μέχρι και τα καρπούζια που πετάνε ρίζες στο Wooden Kingdom, οι μεταμφιέσεις είναι ευφάνταστες και εκμεταλλεύονται 100% το αψεγάδιαστο level design.

Ο κεντρικός αστέρας του παιχνιδιού βέβαια παραμένει ο Mario, που στο πραγματικό του ντεμπούτο στο Switch, δείχνει να βρίσκεται σε απόλυτη φόρμα. Όλες οι κινήσεις που πρωτοεμφανίστηκαν στο Super Mario 64 βρίσκονται και εδώ: το triple jump, τα backflips και φυσικά το long jump πραγματοποιούνται απόλυτα φυσικά και εκτελούνται με τον τρόπο που θυμάστε. Ο χειρισμός είναι υποδειγματικός και ακριβής αλλά υπάρχει ένα μικρό ψεγάδι το οποίο αμαυρώνει λίγο την εικόνα. Κάποια controls που σχετίζονται με τον Cappy αναθέτονται αποκλειστικά στα motion sensors των JoyCons – πιο συγκεκριμένα, η sweep attack που φέρνει 2-3 σβούρες τον Cappy γύρω από τον Mario καθώς και η κάθετη εκτόξευση του καπέλου. Είναι εξτρά, βοηθητικές κινήσεις που δεν είναι απαραίτητες για την πρόοδο του παιχνιδιού αλλά θα έπρεπε να είχε γίνει και κάποια ανάθεση πλήκτρων. Παίζοντας σε διάταξη φορητού δεν μπορείτε να τις εκτελέσετε, εκτός και αν κουνάτε όλη την κονσόλα σαν παράφρονας.

Αυτό που αλλάζει ριζικά είναι η διαρρύθμιση της δράσης. Πλέον όλοι οι χάρτες είναι μεγαλύτεροι και περιέχουν παραπάνω story collectibles, τα οποία διαθέτουν πια την φιλοσοφία sandbox παιχνιδιού. Εκεί όπου στο Galaxy (και στο Mario 64) υπήρχε μια αρχική περιοχή από όπου επιλέγατε συγκεκριμένο star objective στους επιμέρους χάρτες-πλανήτες, εδώ, το ημίψηλο καπέλο σκάφος που έχει ρόλο hub και φέρει σαν όνομα τον τίτλο του παιχνιδιού (Odyssey), σας ακολουθεί κατά πόδας σε όλους τους κόσμους που ταξιδεύετε. Σχεδόν όλα τα Moons (οι ημισέληνοι αντικαθιστούν τα αστέρια) είναι διαθέσιμα για να τα συλλέξετε με όποια σειρά εσείς θέλετε, χωρίς να σας επιβάλλεται συγκεκριμένος ρυθμός ή αλληλουχία. Βέβαια 2-3 συγκεκριμένα objectives είναι υποχρεωτικό να ολοκληρωθούν προκειμένου να σας δοθεί πλήρη πρόσβαση σε όλα τα Moons, αλλά από την πρώτη φορά που πατάτε το πόδι σας σε κάποια περιοχή υπάρχουν τόσοι πολλοί περισπασμοί και mini-games, που είναι πιθανό να περάσουν ώρες ολόκληρες μέχρι να καταπιαστείτε με αυτά.

Π.χ. στο Sand Kingdom στην έρημο Tostarena, πρέπει να φτάσετε πρώτα στην κορυφή ενός κεντρικού πύργου για να καταφέρετε να προσεγγίσετε μια απομακρυσμένη νησίδα που βρίσκεται δυτικά. Στην πόλη όμως υπάρχουν αρκετά κρυφά (και μη) Moons ενώ υπάρχουν και 2-3 ναοί μέχρι να φτάσετε εκεί όπου περιλαμβάνουν αρκετά Bullet Bill για να κάνετε capture, ένα mini-game κουλοχέρη και αρκετά κομμάτια 2d platforming που μιμούνται το ύφος του κλασσικού SMB στο NES!

Όλο το παιχνίδι είναι δομημένο με παρόμοιο τρόπο: ξεκινάτε για να συλλέξετε ένα φεγγάρι που βλέπετε από απόσταση και στην διαδρομή βρίσκετε καινούργια πράγματα και νέες περιοχές για εξερεύνηση. Κάπως έτσι ξετυλιγόταν η δράση και στο Breath of the Wild και αν και δεν φτάνει ποτέ σε αυτά τα επίπεδα ανοικτού κόσμου, υπάρχουν τόσα πολλά Moons (μέχρι και 69 ανά βασίλειο) που πραγματικά θα χρειαστείτε δεκάδες ώρες να τα ανακαλύψετε όλα. Και θα το κάνετε, παρόλο που είναι προαιρετικό, γιατί είναι απίστευτα διασκεδαστική η αναζήτηση και παρουσιάζει ελάχιστα σημάδια επανάληψής.

Πέρα από τα κλασσικά coins, κάθε Kingdom διαθέτει το δικό του νόμισμα με τα οποία μπορείτε να αγοράζετε αναμνηστικά (stickers/μικροαντικείμενα) για να στολίσετε το Odyssey ή νέα κουστούμια για τον Mario. Η γκαρνταρόμπα περιλαμβάνει από Μεξικάνικα ponchos, μαγιό βερμούδα, στολή εργάτη και μπουφάν μέχρι και αμφιέσεις κλόουν! Κάθε περιοχή διαθέτει την ντόπια ενδυμασία της: π.χ. στην New Donk City, την εκδοχή του Manhattan και της Νέας Υόρκης στο σύμπαν του Mario, αυτή είναι το κουστούμι ενώ στο Seaside Kingdom που είναι ένα τουριστικό νησάκι, είναι το chill-out χαβανέζικο πουκάμισο. Όλα είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένα και δίνουν έντονη προσωπικότητα στον πάντα πληθωρικό Mario. Πρακτικά όμως είναι απλά skins και δεν διαφοροποιούν το ρεπερτόριο κινήσεων του – για αυτό όπως προείπαμε, καταφεύγετε αποκλειστικά στα captures των εχθρών. Η μόνη χρηστική τους αξία βρίσκεται στο ξεκλείδωμα κάποιων εξτρά περιοχών, όπου για να μπείτε θα πρέπει να είστε ενδεδυμένοι καταλλήλως.

Ακριβώς όπως περιμέναμε, το Super Mario Odyssey επιδεικνύει τα καλύτερα γραφικά στο Switch, όχι για λόγους τεχνικής αρτιότητας – αν και παραμένει εντυπωσιακός ο σταθερότατος ρυθμός ανανέωσης των 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο, ανεξάρτητα από της έντασης της σκηνής. Βασιλιάς στο Odyssey είναι ο υποδειγματικός σχεδιασμός, η καλαισθησία και η σκηνοθεσία των πάντων. Κάθε στοιχείο, πλατφόρμα, εχθρός, βρίσκεται για κάποιον λόγο εκεί που βρίσκεται, εξυπηρετώντας τόσο σε επίπεδο gameplay, όσο και στον τομέα της παρουσίασης. Με λίγα λόγια είναι ένα τυπικό παιχνίδι Nintendo που θα αποκτήσει πολύ-πολύ σύντομα την στόφα του κλασσικού. Κρίμα που οι κόσμοι Luncheon και Cascade βρίσκονται ένα κλικ πιο κάτω ποιοτικά από τους υπόλοιπους – θα μπορούσαν να έχουν  διανθισθεί με περισσότερες λεπτομέρειες και πιο γεμάτες υποπεριοχές.

Ένα μικρό παράπονο θα κάνουμε και για την μουσική υπόκρουση του παιχνιδιού – οι συνθέσεις είναι μεν φανταστικές (με αποκορύφωμα το πιασάρικο Jump up, Super Star) αλλά είναι απελπιστικά μικρές σε διάρκεια και παίζουν σε ενοχλητική λούπα. Άλλες φορές σε μερικά σημεία, επικρατεί απόλυτη ησυχία, πράγμα παράξενο για τίτλο Super Mario. Στο παιχνίδι θα βρείτε και τρόπο να παίξετε συνεργατικά μαζί με έναν ακόμα. Το JoyCons μοιράζονται στους παίκτες και ο ένας αναλαμβάνει τον έλεγχο του Cappy, ο οποίος πλέον μπορεί και κινείται ελεύθερα στον χώρο. Το Co-op είναι σίγουρα πολύ πιο ουσιώδες από το αντίστοιχο του Galaxy, όπου ο ένας εκ των δύο απλά μάζευε Starbits. Ο έλεγχος της κάμερας είναι λίγο προβληματικός αφού περνά ταυτόχρονα και στους δύο συμμετέχοντες – λόγω λιγότερων καθηκόντων, μάλλον είναι καλύτερο να τον χειρίζεται ο παίκτης που ελέγχει τον Cappy. Τέλος, το παιχνίδι υποστηρίζει και ένα easy mode, όπου ονομάζεται Assist και κατευθύνει προς τα κεντρικά Moons, μέσω της εμφάνισης βελών στο τερέν. Η χρήση του απλοποιεί εξαιρετικά το gameplay αλλά για εντελώς αρχάριους παίκτες, δεν είναι και άσχημο.

Όπως πιθανόν να έχετε ήδη αντιληφθεί, το Super Mario Odyssey μας άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Αν δεν είχατε Switch μέχρι τώρα, πιθανότατα τις επόμενες ημέρες να αποκτήσετε ένα ενώ αν έχετε ήδη την κονσόλα… ε λογικά θα μετράτε τις ώρες για να αποκτήσετε το αντίτυπο σας αύριο. Και στις δύο περιπτώσεις οι κινήσεις σας αυτές είναι απόλυτα δικαιολογημένες και σοφές.

Ανάπτυξη: Nintendo EPD Έκδοση: Nintendo Διάθεση: CD Media