The Rogue Prince of Persia Review (Early Access)

Σε κάτι λιγότερο από πέντε μήνες το Prince of Persia αποκτά και δεύτερο τίτλο μέσα στο 2024, γεγονός που πρέπει να αποτελεί από μόνο του ρεκόρ. H Ubisoft κάνει πλέον ξεκάθαρο ότι δεν θέλει να θέσει τον πρίγκιπα σε αντιπαράθεση με το main cannon Assassin Creed και προχωρά σε ένα ακόμα 2d scroller platformer, σε διαφορετικό αλλά εξίσου δημοφιλές είδος, αυτό των roguelikes. Tο Rogue Prince of Persia αποτελεί πόνημα της Evil Empire που έγινε γνωστή για την ανάπτυξη αλλά κυρίως την συντήρηση του Dead Cells, αφού η Motion Twin έχει αποσυρθεί μάλλον διακριτικά, εστιάζοντας στο επόμενο της παιχνίδι.

Παρά όμως το “παχυλό” πορτοφόλι της παραγωγού Ubisoft, τον αμείλικτο χρόνο μόνο ο πρίγκιπας της Περσίας μπορεί να τον υπερνικήσει. Έτσι το Rogue, όντας ανέτοιμο, ακολουθεί την τακτική των Hades και Dead Cells που κυκλοφορησαν τμηματικά μέσω του Early Access και με τιμή που ενδεχομένως να ανέβει όταν έχουμε την ολοκληρωμένη έκδοση σε περίπου έναν χρόνο από τώρα.

Οι επιρροές του Dead Cells είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς με το όλο στήσιμο να αποδεικνύεται εξαιρετικά οικείο. Στην παρούσα φάση το Rogue προσφέρει έξι biomes και μόλις δύο boss fights τα οποία παρεμβάλλονται ανάμεσα, ενώ τα όπλα είναι μεν λίγα σε αριθμό (8 τα βασικά και 6 τα secondary) αλλά αλλάζουν αρκετά το gameplay. Όπως και στον τίτλο της Motion Twin, σε κάθε biome ο χάρτης δημιουργείται σε κάθε session από procedurally generated levels και σε κομβικά σημεία δημιουργούνται σημεία τηλεμεταφοράς – απαραίτητα για μια γρήγορη μετάβαση στον vendor που υπάρχει στο biome ή για backtracking προς αναζήτηση εναλλακτικής εξόδου.

Κάθε run ξεκινά στην Oasis, το κεντρικό hub όπου οι NPC ξεκλειδώνουν νέους τύπους όπλων και medallions με αντίτιμο από spirit glimmers, την νομισματική μονάδα που διατηρείται υπό συνθήκες μεταξύ των runs. Κάθε αγορασμένο αντικείμενα από τον σχετικό έμπορο αυξάνει την πιθανότητα του να εμφανιστεί σε μελλοντικά sessions.

Όπως και στο Dead Cells, τα όπλα διαθέτουν levels και σε όσο πιο προχωρημένο biome βρίσκεστε, τόσο υψηλότερο επίπεδο θα έχουν και τα drops. Αν και δεν υπάρχει και τεράστια ποικιλία, το πρώτο δείγμα είναι θετικό αφού κάθε όπλο έχει το δικό του στυλ παιξίματος. Τα διπλά εγχειρίδια είναι αποτελεσματικά για γρήγορα, καίρια χτυπήματα, τα σπαθιά έχουν μια πιο ισορροπημένη συμπεριφορά και τα πανίσχυρα Spear/Tabard θα αποζημιώσουν όσους αναζητούν μια πιο αργή, πιο προσεκτική προσέγγιση στην μάχη.
Η μάχη ακολουθεί ένα απλοϊκό σύστημα το οποίο όμως είναι εξαιρετικά εθιστικό και άμεσο. Υπάρχουν δύο βασικές επιθέσεις, μια αδύναμη και μια ισχυρή που εκτελούνται αντίστοιχα με το πάτημα ή το κράτημα του πλήκτρου, μια κλωτσιά που σπρώχνει τους εχθρούς και μια dash κίνηση αποφυγής. Ακόμα ένα πλήκτρο υπάρχει για μια αδύναμη επίθεση από απόσταση, όπου και αυτή αλλάζει ανάλογα με το ranged όπλο που κρατάει ο πρίγκιπας. Οι αναθέσεις πλήκτρων εξ ορισμού είναι κάπως άβολες αλλά ευτυχώς επιτρέπεται η παραμετροποίηση τους – προτείνουμε να βάλετε την dash κίνηση στο δεξί trigger button του Xbox controller.
Στα controls υπάρχει και η κίνηση του wall run, όπου πρέπει να γίνει δεύτερη φύση – κατά βάση το Rogue είναι ένα challenging platform με συχνά combat encounters. Τo κάθε run μπορεί να τελειώσει άδοξα πολύ εύκολα, αφού η δυσκολία είναι αρκετά μεγάλη αλλά όπως συνηθίζεται σε τίτλους του είδους, υπάρχει μια πολύ γλυκιά κλίμακα εκμάθησης και ανάδρασης. Όσο περισσότερο παίζετε, τόσο καλύτεροι θα γίνεστε και τόσο πιο έξυπνα θα κινείστε στον χώρο και θα αναγνωρίζετε τα μοτίβα της AI.

Ένας μηχανισμός που αυξάνει σημαντικά τις ικανότητες του πρίγκιπα είναι ο μηχανισμός των medallions. Αυτά είναι τεχνουργήματα τα οποία βρίσκετε σε κάθε run και προσθέτουν πρωτίστως elemental ή AOE damage στις επιθέσεις σας. Κάποια άλλα, θεραπεύουν τους πόντους ζημίας που έχετε δεχθεί ή μειώνουν την ταχύτητα των εχθρών σας. Ανά πάσα στιγμή, μπορείτε να φοράτε μέχρι τέσσερα medallions, ενώ αναλόγως με το πως τα τοποθετείτε μπορείτε να τα κάνετε μέχρι και τρεις φορές πιο ισχυρά. Κάπου στα 30 διαφορετικά medallions περιλαμβάνει η Early Access και οι αναμεταξύ τους συνδυασμοί πραγματικά κάνουν την διαφορά ανάμεσα σε ένα κακό και ένα επιτυχημένο run.

Περνώντας στα του τεχνικού τομέα, ο 3d rendered του Lost Crown δίνει την θέση του σε μια λιγότερο λεπτομερή μηχανή γραφικών που χρησιμοποιεί μια πιο καρτουνίστικη, σχεδόν αφαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση – αρχικά ίσως ξενίσει, ειδικά όσους δουν ένα trailer ή κάποιο gameplay video. Μια πιο προσεκτική ματιά κάνει εντελώς ξεκάθαρο το γεγονός ότι υπάρχει περισσότερο βάθος και προσωπικότητα από όσο αρχικά διαφαινόταν. Ειδικά η αίσθηση βάθους είναι εξαιρετική με αρκετά layers στο background. Τα sprites δείχνουν μεν μικρά και στερούνται λεπτομερειών αλλά το κάδρο είναι αρκετά μεγάλο και καλύπτει αρκετό χώρο για να απεικονίζεται μεγάλο μέρος του χάρτη.

Ιδιαίτερη μνεία πρεπει να γίνει στο – ημιτελές – soundtrack, συνθέτης του οποίου είναι ο Danny Asadi. Ανατολίτικα όργανα συνδυάζονται με σύγχρονα beats και ηλεκτρονική μουσική που ταιριάζουν γάντι στον γρήγορο ρυθμό του gameplay. Πραγματικά εξαιρετική δουλειά που ανυπομονούμε να την ακούσουμε στην ολότητα της.

Όπως μάλλον θα έχει αντιληφθεί ο αναγνώστης, τα πρώτα δείγματα παρότι εξαιρετικά θετικά, δεν δικαιολογούν την αγορά για τον περιστασιακό gamer, που θέλει κάτι να παίξει εις μάκρος άμεσα. Η Evil Empire φυσικά υπόσχεται διπλάσιο content στην τελική έκδοση σε σύγκριση με την πρώιμη έκδοση που είχαμε στα χέρια μας – Το που θα κάτσει η μπίλια τελικώς, εξαρτάται ξεκάθαρα από την συχνότητα των updates και την ποιότητα τους, κάτι που σίγουρα δεν βασίζεται μόνο στις αγνές προθέσεις του developer αλλά και στην κερδοφόρα τακτική του publisher.  Το Rogue διαθέτει όλα τα φόντα να έχει την εξέλιξη του Dead Cells και παρόλες τις εμφανείς ομοιότητες, έχει τον δικό του χαρακτήρα όποτε αναμένουμε με αγωνία την συνέχεια.

Ανάπτυξη: Ubisoft Έκδοση: Ubisoft Διάθεση: CD Media