The Sinking City Review

Από εκεί που ψάχναμε τα παιχνίδια Cthulu με το τηλεσκόπιο, σε διάστημα λιγότερο του ενός χρόνου, αποκτήσαμε δύο! Έτσι, μετά το Call of Cthulhu, σειρά έχει το The Sinking City για να ασχοληθεί με τη δημοφιλή μυθολογία των τηλεπαθητικών υποβρύχιων θεοτήτων. Πάμε λοιπόν για μία «βουτιά» στην παράνοια…

Υπόθεση

Ο συγγραφέας HP Lovecraft δημοσίευσε το Call of Cthulhu το 1928, και έτσι το σενάριο του παιχνιδιού εξελίσσεται στην ίδια δεκαετία. Πρωταγωνιστής είναι ο Αμερικάνος Charles Reed, ένας απόστρατος βετεράνος του Α’ ΠΠ στο πολεμικό ναυτικό, που είναι τώρα ιδιωτικός ντετέκτιβ στη Βοστώνη. Υποφέροντας από οράματα, που νομίζει ότι οφείλονται σε μετατραυματικό στρες, λαμβάνει μία πρόσκληση από έναν μυστηριώδη τύπο, που υπόσχεται ότι μπορεί να τον βοηθήσει. Έτσι ταξιδεύει στο Oakmont, μία φανταστική περιοχή της Μασαχουσέτης, η οποία έχει πλημμυρήσει σε τέτοιο βαθμό που είναι πλέον προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα. Εκεί διαπιστώνει πως όχι μόνο υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν από τα ίδια οράματα, αλλά και ότι πρόκειται για ένα είδος επιδημίας. Γι’αυτό αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο και να το αποκαλύψει στην πλήρη κλίμακα του, που είναι πολύ μεγαλύτερο απ’όσο φαντάζεται.

Gameplay

Το gameplay του The Sinking City είναι αρκετά πλούσιο και ενδιαφέρον. Αυτό φαίνεται από την αρχή κιόλας, όταν μαθαίνετε ότι ο χαρακτήρας σας μπορεί να κάνει βασικό climbing, τόσο για να υπερπηδά εμπόδια όσο και για να φτάνει σε δυσπρόσιτες περιοχές. Αν και ως investigative παιχνίδι δεν το χρειαζόταν αυτό, είναι μία μικρή μεν προσθήκη, που κάνει όμως διαφορά. Με αρκετούς χαρακτήρες μπορείτε να κάνετε διάλογο, τόσο σχετικά με τη βασική υπόθεση, όσο και για να αναλάβετε side quests (ναι, έχουμε και τέτοια). Προχωρώντας την κύρια υπόθεση, αλλά και ολοκληρώνοτνας side quests, αποκτάτε χρήσιμα αναλώσιμα, όπως επίσης ρουχισμό (skins) για τον πρωταγωνιστή! Άλλη μία φαινομενικά «αχρείαστη» λεπτομέρεια, που είναι όμως cool και σας δίνει κίνητρο να εξερευνήσετε περισσότερο το παιχνίδι.

Ο κόσμος είναι πυκνοκατοικημένος, με πάρα πολλούς NPC, που κυκλοφορούν ακόμα και τη νύχτα. Έτσι, αν και οι περισσότεροι είναι non-interactive, δίνουν μία ωραία αίσθηση ρεαλισμού, και όχι ότι βρίσκεστε μόνος σε έναν ζωντανό εφιάλτη. Ένα ακόμα στοιχείο RPG είναι η δυνατότητα απόκτησης νέων ικανοτήτων. Από τα τρία δέντρα και τις 40 συνολικά ικανότητες που μπορείτε να επιλέξετε, ελάχιστες είναι ουσιαστικά χρήσιμες. Αυτό μπορεί να ακούγεται αρνητικό, όμως στην πραγματικότητα είναι θετικό, γιατί έτσι δε χρειάζεται να επιδοθείτε σε κυνήγι πόντων για να απολαύσετε σωστά το παιχνίδι.

Το βασικό κομμάτι του παιχνιδιού είναι η έρευνα, δηλαδή οι διάλογοι, η ανακάλυψη στοιχείων και η ακολουθία τους, ώστε να αποκαλύπτετε την επόμενη φάση του μυστηρίου. Στο «CSI» κομμάτι, το The Sinking City δανείζεται χαρακτηριστικά από διάφορους μηχανισμούς άλλων παιχνιδιών. Πρώτον έχετε ένα είδος detective vision που ενεργοποιείτε όποτε θέλετε για να εντοπίσετε σημαντικά στοιχεία. Γενικά δε χρειάζεται να το «ανοιγοκλείνετε» όλη την ώρα, αφού έχετε ένα διακριτικό εφέ στην οθόνη κάθε φορά που είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση του. Δεύτερον, όταν ανακαλύψετε αρκετά στοιχεία σε ένα μέρος, μπαίνετε σε ένα είδος εναλλακτικής διάστασης, όπου βλέπετε διάφορες σκηνές από κάποιο συμβάν στο πρόσφατο παρελθόν. Βάζοντας τα στη σωστή σειρά, μαθαίνετε τι ακριβώς έγινε εκεί, και πως προέκυψαν τα στοιχεία που βρήκατε.

Σε κάποια δημόσια κτήρια, όπως το νοσοκομείο, η εφημερίδα και η αστυνομία, μπορείτε να μελετήσετε τα αρχεία τους, και συνδυάζοντας τις σωστές πληροφορίες, σύμφωνα με στοιχεία που έχετε ήδη βρει αλλού, να ανακαλύψετε νέα στοιχεία. Επίσης, στο μενού του παιχνιδιού, έχουμε το Mind Palace. Αυτό είναι μία συλλογή των σημαντικότερων στοιχείων που έχετε συγκεντρώσει, ώστε συνδυάζοντας τα σωστά, να βγάζετε τα απαραίτητα συμπεράσματα και να προχωράτε αναλόγως. Εδώ βλέπετε και τις ηθικές επιλογές που έχετε να αντιμετωπίσετε, συνήθως στο τέλος κάθε «κεφαλαίου». Στις έρευνες σας θα χρησιμοποιήσετε και φωτογραφική μηχανή, όχι μόνο για καταγραφή στοιχείων, αλλά και για απαθανάτιση σημείων ενδιαφέροντος.

Ναι, το παιχνίδι έχει και μάχες, αν είχατε την απορία. Μη φανταστείτε τίποτα loadouts, ένα απλό περίστροφο έχετε. Οι εχθροί αποτελούνται από παράξενα πλάσματα που βγήκαν από την πλημμύρα, αλλά και από ανθρώπους που έχουν υποστεί μεταλλάξεις. Μάλιστα υπάρχουν και κάποιες περιοχές σε καραντίνα, όπου είναι «πλούσιες» σε εχθρική δραστηριότητα. Ο χειρισμός της μάχης όμως δεν είναι καλά σχεδιασμένος, αφού το ίδιο το παιχνίδι δεν ανήκει σε αυτό το είδος. Έτσι η δική σας στόχευση είναι δυσανάλογη με την κίνηση των εχθρών, κάνοντας αυτό το κομμάτι να μοιάζει με υπανάπτυκτους μηχανισμούς 30ετίας! Ευτυχώς η εμπλοκή σε μάχες δεν είναι συχνή, και έτσι δε χαλάει η γενική εμπειρία του παιχνιδιού.

Όσον αφορά τη μετακίνηση σας, αυτή γίνεται με περπάτημα / τρέξιμο, με βάρκα και με κολύμπι. Επειδή πολλές περιοχές είναι πλημμυρισμένες, όπως είπαμε, θα χρειαστείτε βάρκα για να διασχίσετε αυτά τα σημεία. Ευτυχώς σε κάθε αποβάθρα υπάρχει πάντα μία βάρκα, που γίνεται spawn ακόμα και αν την παρατήσετε αλλού όταν κάνετε τη διαδρομή σας. Να δώσουμε και ένα κοινωνικό μήνυμα, αυτό συμβαίνει μόνο εδώ, οπότε μην παρατάτε όπου να’ναι τα πατίνια που νοικιάζετε στην Αθήνα, δεν θα γίνουν μόνα τους respawn εκεί όπου τα πήρατε! Αν για οποιονδήποτε λόγο πέσετε στο νερό, μπορείτε να κολυμπήσετε, αλλά πηγαίνετε αμέσως στην κοντινότερη στεριά, γιατί δεν θα αργήσουν να σας επιτεθούν χέλια και να σας αφαιρούν υγεία.

Ενδιαφέρων είναι και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο χάρτης. Αντίθετα από τα περισσότερα σημερινά παιχνίδια, εδώ ο χάρτης υφίσταται πραγματικά ως χάρτης, και όχι ως navigator (σε 100 μέτρα στρίψτε αριστερά και φτάσατε στο objective σας). Πρώτον ο κόσμος είναι εξ αρχής πλήρως χαρτογραφημένος, χωρίς να απαιτεί «ξεκλειδώματα». Το μόνο στοιχείο που αποκαλύπτεται όταν τον ανοίγετε είναι το σημείο όπου βρίσκεστε τη δεδομένη στιγμή. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σας να βρείτε προς τα που κατευθύνεστε. Μπορείτε να τοποθετήσετε όσους custom markers θέλετε, όμως δεν μαρκάρονται αυτόματα τα objectives των αποστολών. Βασικά πρέπει να διαβάσετε το εκάστοτε quest για να μάθετε την οδό ή έστω την περιοχή όπου πρέπει να πάτε, να τη βρείτε μόνος σας στο χάρτη και να τη μαρκάρετε. Δηλαδή όσοι είστε millennials και δεν έχετε κάνει τουρισμό χωρίς ψηφιακούς χάρτες ή GPS… καλά κρασιά!

Γραφικά & ήχος

Θα πρέπει να προσπαθήσει κάποιος πολύ για να παράγει άσχημα γραφικά με την Unreal Engine 4, και έτσι ο οπτικός τομέας του The Sinking City είναι πολλά υποσχόμενος. Αν και το παιχνίδι δεν εκμεταλλεύεται τη μηχανή στο έπακρο των δυνατοτήτων της, αυτό που κάνει το κάνει σωστά. Αν και το μουντό περιβάλλον του πλημμυρισμένου Oakmont δε δίνει πολλές ευκαιρίες για επίδειξη γραφικών, παρ’όλα αυτά υλοποιείται πολύ καλά, μοιάζοντας με μία spooky Βενετία! Ειδικά το φεγγαρόφως και η βροχή, δημιουργούν εντυπωσιακές αντανακλάσεις, τόσο στο περιβάλλον όσο και στα ρούχα.

Η πόλη στον ήλιο δεν είναι όμορφη, αφού ο ουρανός μοιάζει σαν τοπίο πυρκαγιάς, αλλά δεν παύει να είναι εντυπωσιακή. Η θάλασσα είναι σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού, οπότε η εμφάνιση του νερού, αλλά και η συμπεριφορά του όταν βρίσκεστε σε αυτό, είναι πολύ προσεγμένες. Ο ήχος δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, με τη μουσική να ακούγεται αδιάφορη και τα εφέ μέτρια. Οι ομιλίες επί το πλείστον δεν είναι καθόλου άσχημες, με κάποιες να ακούγονται κάπως υπερβολικές. Το cast είναι άγνωστο, αφού δεν καταφέραμε να βρούμε πουθενά ποιοι voice actors συμμετείχαν στην παραγωγή.

Στην άλλη ζωή τη βυθισμένη

Αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα Cthulhu game ως το καλύτερο μέχρι σήμερα, αυτό είναι το The Sinking City, χωρίς να σημαίνει ότι είναι χωρίς ψεγάδια. Υπάρχουν π.χ. κάποια στοιχεία που χαλάνε την ατμόσφαιρα μυστηρίου για χάρη μίας πιο survival horror εμπειρίας. Όμως ο όγκος του περιεχομένου, τα ποικίλα στοιχεία του gameplay, και η (συγκριτικά) καλή αλληλεπίδραση με τους χαρακτήρες, το καθιστούν μία paranormal εμπειρία που αξίζει να βιώσετε για το 2019!

Ανάπτυξη: Frogwares Έκδοση: BigBen Διάθεση: IGE