Το Wolf Among Us έχει εμπνευστεί από τη σειρά graphic novels με τίτλο Fables (Vertigo/DC Comics) η οποία αριθμεί συνολικά 150 τεύχη. Στη χώρα των παραμυθιών, μια άγνωστη δύναμη του Κακού (αποκαλύπτεται στα κόμικ ποιος είναι), ανάγκασε όλους τους χαρακτήρες να φύγουν από τον παραμυθένιο κόσμο τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στο δικό μας. Οι πρόσφυγες βρήκαν άσυλο στη Νέα Υόρκη όπου έφτιαξαν την Fabletown, μια πόλη στην οποία ζουν κρυμμένοι από την ανθρωπότητα. Όλα τα ζώα και τα τέρατα είναι αναγκασμένα να χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο ξόρκι, το Glamour, για να μεταμφιέζονται σε ανθρώπους, ώστε να μην φανερωθούν. Οι περισσότεροι χαρακτήρες καταφέρνουν να «περνιούνται» για άνθρωποι και έχουν μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Όσοι δε συμμορφώνονται σε αυτό το νόμο, μεταφέρονται στη «Φάρμα».
Στο παιχνίδι υποδυόμαστε τον Bigby Wolf, τον κλασικό λύκο (Κοκκινοσκουφίτσα, 3 Γουρουνάκια), αλλά σε ανθρώπινη μορφή. Όντας πολύ ζόρικος τύπος, έχει αναλάβει το ρόλο του Σερίφη στη Fabletown. Στο πλάι του βρίσκουμε τη Χιονάτη ως βοηθός Δήμαρχου. Όμως, δεν μοιάζει και πολύ με την παραμυθένια εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας: είναι μια πολυάσχολη και παθιασμένη με την καριέρα της κοπέλα που κρύβει τα συναισθήματά της. Η περιπέτεια του The Wolf Among Us ξεκινάει με τον Wolf να μπλέκεται σε μια υπόθεση κατά συρροή δολοφονιών που αφήνουν πίσω τους αποκεφαλισμένες νεαρές κοπέλες της Fabletown. Προφανώς, δεν θα μαρτυρήσουμε τίποτα εδώ, αρκεί να σημειώσουμε ότι το σενάριο είναι αρκετά καλοδουλεμένο, με κάποιες απρόβλεπτες ανατροπές… αλλά και κάποιες προβλέψιμες. Χαρακτηριστικό είναι ότι συνέχεια γνωρίζουμε νέους χαρακτήρες, βγαλμένους από παραμύθια. Κάποιοι είναι άμεσα αναγνωρίσιμοι (όπως η Πεντάμορφη και το Τέρας), άλλοι είναι λιγότερο γνωστοί (όπως ο Κυανοπώγων), και κάποιοι μάλλον άγνωστοι στο ελληνικό κοινό (έπρεπε να ψάξω για να βρω ποιος είναι ο Ichanod Crane).
Στο κέντρο του Wolf Among Us είναι μια πανίσχυρη αντίθεση που κλέβει τις εντυπώσεις: από τη μία έχεις ήρωες από -κυρίως- παιδικά παραμύθια, τους οποίους έχουμε συνδυάσει με αθωότητα, αφέλεια, ανέμελα παιδικά χρόνια και αμόλυντες σκέψεις. Από την άλλη, όμως, το ίδιο το παιχνίδι, το σενάριο και η συμπεριφορά των χαρακτήρων είναι πέρα για πέρα σκοτεινά και ενήλικα. Ο Κόλιν, ένα από τα τρία γουρουνάκια, είναι ένας βρωμερός αλκοόλας που κατεβάζει εναλλάξ μπύρες και…«καντήλια». Η Μικρή Γοργόνα είναι στρίπερ σε ένα βρωμερό μπαρ. Ο ηρωικός Κυνηγός που σώζει την κοκκινοσκουφίτσα, είναι ένας αγριάνθρωπος με τεράστιο στόμα και ακόμα πιο τεράστιο τσεκούρι. Υπάρχουν αποκεφαλισμοί, βρώμικοι φετιχισμοί, μπόλικο βρισίδι και βαθιά ηθικά διλήμματα που δημιουργούν ένα απίστευτο κοντράστ με το, κατά βάση, παραμυθένιο setting του Wolf Among Us.
Προσωπικά, με κέρδισε και το art direction του παιχνιδιού: βρισκόμαστε στο 1986 εξάλλου, κάτι που γίνεται εμφανές από τα εισαγωγικά credits με τη φωσφοριζέ χρωματική παλέτα, αλλά και την αμιγώς electro-ambient χροιά της μουσικής επένδυσης. Παράλληλα, υπάρχει διάχυτος νουάρ τόνος, με τον αξύριστο Bigby να είναι τέρμα μάτσο, να καπνίζει, να πίνει, να δείχνει σπάνια την αδύναμη πλευρά του, να ποθεί τη Χιονάτη, να βρίσκεται ολοένα και περισσότερο μπλεγμένος και πληγωμένος από την υπόθεση.
Η ανατομία ενός adventure
Αν θέλουμε να «σπάσουμε» σε κομμάτια το gameplay, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περίπου το 40% του παιχνιδιού έχει να κάνει με Quick Time Events, σεκάνς μάχης ή κυνηγητού όπου θα πρέπει να πατήσετε γρήγορα ένα πλήκτρο. Το υπόλοιπο 40% έχει να κάνει με διαλόγους και συζητήσεις όπου έχετε έναν περιορισμένο χρονικό διάστημα για να επιλέξετε την απάντησή σας. Κρατήστε και ένα 19% στο περίπου με cut-scenes και εντελώς παθητική παρακολούθηση. Το υπόλοιπο 1% συμπεριλαμβάνει επιεικώς τα ελάχιστα κομμάτια όπου πρέπει να σκεφτείτε πραγματικά κάτι: σε ένα σημείο υπήρχε κάπου ένα «puzzle» όπου πρέπει να ευθυγραμμίσετε πέντε-έξι κομμάτια. Νομίζω ήταν τα μοναδικά 10 δευτερόλεπτα που έπρεπε να σκεφτώ κάτι στις 10 περίπου ώρες που διαρκεί όλη η σεζόν.
Υπήρχε κι ένα άλλο σημείο, όπου κυνηγούσα έναν εγκληματία και έπρεπε γρήγορα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο πόρτες. Η «σωστή» ήταν εκείνη στην οποία κουνιόταν ακόμα το κρεμασμένο νούμερο, προφανώς επειδή είχε μόλις κλείσει. Φαντάζομαι, όμως, ότι ακόμα και αν επέλεγα την «λάθος», δεν θα γινόταν κάτι ιδιαίτερα κακό. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες επιλογές που θα πρέπει να πάρετε, δεν έχουν σημαντική επίπτωση στην ιστορία. Για παράδειγμα, αν σε κάθε επεισόδιο, πρέπει να πάρετε 20 ή 30 αποφάσεις, μόνο οι 2 ή 3 θα αλλάξουν δραματικά κάτι.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το The Wolf Among Us συγκαταλέγεται μεν στην κατηγορία των adventures, αλλά είναι κυρίως μια παθητική, πεζή εμπειρία ως game -πολλοί χρησιμοποιούν νέους όρους όπως «interactive story» για να το περιγράψουν. Αν είχατε παίξει το Walking Dead της Telltale Games (για να χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία), το The Wolf Among Us είναι ακόμα πιο παθητικό. Αν θέλετε εγκεφαλική πρόκληση και αν είστε purist των adventures, το Wolf Among Us δεν θα σας ζορίσει πνευματικά. Αυτό, όμως, δεν θα πει ότι είναι ένα «κακό» παιχνίδι, καθώς διαθέτει άλλες αρετές, όπως το ενδιαφέρον σενάριο και ο τεχνικός τομέας.
Αυτός ο… casual χαρακτήρας του The Wolf Among Us, αλλά και των υπολοίπων τίτλων της Telltale Games, έχει προβληματίσει αρκετά το gaming community και, σε ορισμένες περιπτώσεις, διχάσει την κοινή γνώμη. Καλό είναι να κοιτάμε σφαιρικά τα πράγματα και να εκτιμούμε ισάξια τις δύο όψεις του νομίσματος: η τεχνοτροπία αυτή, αφαιρεί την εγκεφαλική πρόκληση, τους δύσκολους γρίφους, τη χαρά της επίτευξης. Από την άλλη, επικεντρώνεται περισσότερο στην ιστορία, αφαιρώντας οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στην εξιστόρηση. Δεν πρόκειται ποτέ να κολλήσεις σε έναν εξωφρενικό γρίφο κάποιου μανιοκαταθλιπτικού developer, ούτε να ψάχνεις 50 τοποθεσίες για να κάνεις «κάτι» που θα εμφανίσει «κάτι άλλο» που περίμενε αόρατο 100 τοποθεσίες πιο πίσω, ούτε να ψάξεις για το χαμένο πίξελ. Η ιστορία κυλάει ανεμπόδιστα και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε.
Κάθε φορά που δημιουργείται ένα παρακλάδι, μια υποκατηγορία σε ένα genre, υπάρχουν ανησυχίες και προβληματισμοί. Το ίδιο γινόταν και όταν κυκλοφόρησε το Diablo και αφηνιάζαν οι RPG-purists που δεν ήθελαν «άμυαλο κλίκι-κλίκι», το ίδιο άφριζαν οι σκληροπυρηνικοί στρατηγοί όταν μπήκε το real-time στο strategy, το ίδιο βρισίδι έφαγε το Serious Sam που άπλα ήθελε να ανατινάζει πράγματα. Όλα, όμως, μπαίνουν στη θέση τους σε αυτό το τεράστιο οικοσύστημα των games και στην τελική, κερδισμένοι είναι οι gamers, όταν οι επιλογές τους πληθαίνουν κι έχουν περισσότερα πράγματα στο «ράφι» μπροστά τους. Και το The Wolf Among Us, με όποια ταμπέλα κι αν θέλετε να το χαρακτηρίσετε, είναι μια όμορφη, παραμυθένια ιστορία.
[box_info]Αυτήν τη στιγμή ολόκληρη η σεζόν είναι διαθέσιμη μόνο μέσω ψηφιακής μορφής, αλλά μέχρι το φθινόπωρο (εκκρεμεί η ακριβής ημερομηνία κυκλοφορίας), θα υπάρχει και η «κουτάτη» με όλα τα επεισόδια μαζεμένα, για όλες τις πλατφόρμες, ενώ είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και κάποιο bonus περιεχόμενο.[/box_info]
